Zo vanaf de tweede week van april kijk ik elke dag omhoog. Komen ze al?
Vorige week was er al eentje te zien, en later nog weer eens eentje ... maar vandaag dartelde er ineens een heel stel door de lucht. Ja hoor ze zijn er weer! Die blije vogeltjes, onze huiszwaluwen.
Elk jaar opnieuw vliegen ze vanuit verre oorden naar precies hetzelfde plekje in Punthorst. In de zeven jaar dat we hier wonen zijn hier al zeven generaties geland, hebben hier geleefd, gespeeld, gegeten, en zich voortgeplant. Wat een vrolijkheid weer met die beestjes in de lucht, in de schuren en in de stal, de komende zes maanden!
Nou, nu maar weer omlaag kijken. Want er is werk.
Doen jullie ook aan recycling op de tuin? Het viel mij vandaag op dat bijna alles hier hergebruik is. Ik koop eigenlijk haast niks nieuws meer. In het begin wel hoor. Och ja, zoals kruiwagens en gereedschap, en dure spullen voor omheiningen. Houten palen, een zitmaaier, zonnepanelen, héél veel gaas. En natuurlijk de kas.
En nog wel méér ook. Maar elk jaar wordt het minder. Dit jaar kocht ik bijvoorbeeld nog wel een bigbag met een kuub biologische potaarde. Daar doen we twee jaar mee.
Maar verder, bijna alles wat door mijn handen gaat is hergebruik. Zoals die houten loopplankjes, die ik ooit kreeg via via, en die al wel twintig verschillende bestemmingen hebben gehad. En die oude kratten hieronder, waar de zaden in zijn gezaaid. De druivenbakjes die als mini-kasjes fungeren zijn ook al jaren oud. Want we kopen allang geen druiven meer in plastic.
Die dingen zijn oersterk! En als de zaadjes ontkiemen kun je het deksel openzetten en de planten nog een heel eind laten doorgroeien. Zéér waardevol!
Ook de gieters komen allemaal van de kringloop. De zeven en dienbladen ook, of ze zijn gekregen. En de zadenzakjes zijn gevouwen van kranten en oud papier, of het zijn afgedankte suikerzakken.
Stokjes van waterijs en aanmaakhoutjes worden naamstekers. Lege flessen van afwasmiddel zijn een prima gietertjes. Nou, en ga zo maar door. Maar ik vertel natuurlijk niks nieuws. Alle ras-tuinders die ik ken hergebruiken materiaal. De één is nog creatiever in recyclen dan de ander. En ze zijn ook allemaal wars van plastic!
Nou ja, ze zijn wars van NIEUW plastic. Tweedehands plastic mag wel. Want het is natuurlijk wel hartstikke handig spul!
Je ziet hierboven een bakje met siererwten. Die zijn al best groot en mogen naar buiten. Het zijn forse klimmers en ze bloeien prachtig. Maar ik had er eigenlijk niet op gerekend. Waar moeten die nou weer?
Nou, en dat gaat dan als volgt. Ergens in de paardenbak staat nog een rek, van oud ijzer, vorig jaar gemaakt om een paar tomaten langs te leiden. Dat rek gebruik ik nu niet en er staat een dikke zooi kweekgras omheen. Véél te veel om weg te spitten.
Maar met behulp van wat rommel en oude spullen kun je er in een handomdraai een mooie functionele bloembak van maken.
Op de dikke laag kweekgras komt gewoon bruin karton. Plastic en nietjes eruit halen. Ik vouw het zó dat het ook deels tegen het rek omhoog staat.
Dan dik compost erop, gewoon van je hoop. Hooi en stro en keukenafval mag ook. Netjes afdekken met een laagje zwarte aarde, dat kan tuinaarde zijn of wat potgrond. Véél water geven. Dan aandrukken. De laag moet dan nog wel minstens tien centimeter dik zijn, liever nog wat dikker.
Toen gingen Brit en ik stenen halen. Het zijn de klinkers van onze oprit, die over waren toen het fietspad is aangelegd. Ook die klinkers worden eindeloos hergebruikt.
Nou, je ziet hoe dat dan gaat. Er is eigenlijk nooit een werktekening ofzo. De dingen worden gecreëerd op basis van wat we toevallig hebben liggen. Je zou kunnen zeggen ... dat dingen zichzelf creëren.
Het is superleuk om zulke hoekjes te maken. Dus zocht ik er nog een. Nóg een hoek voor een kleine bloementuin. Eerst een lelijke plek zoeken. Nou die zijn er plenty.
Die hoek daar bij de ingang van de paardenbak. Echt zo'n rommelhoek.
Eerst weer karton erop. Dan een dikke laag organische rommel, dit was een deel van de winterdeken van de moestuin. En tot slot afdekken met wat zwarte aarde. Steeds goed aandrukken en natmaken. Wat van die plankjes eromheen, zodat het een beetje vrij blijft van de woekeraars. Je kunt ook stoeptegels leggen of wat je maar hebt.
En dan er gewoon rechtstreeks bloemen in zaaien. Door al het vocht wordt het karton zacht en kunnen de wortels van de bloemen zich gewoon door het karton heen boren.
Helemaal vrolijk word je van zulke hoekjes, al is er nog geen bloem te bekennen!
Nou, nog één recycle voorbeeld!
Op de Unit moestuin hebben we vandaag de erwten een steun gegeven, met gewone takken. Dit wordt door tuinders al jarenlang zo gedaan hoor, maar de beginnende moestuinier weet dat misschien niet. Die denkt misschien dat hij alles moet kopen.
Nee hoor, niet nodig! Gewoon, takken. Zo anderhalve meter hoog, met wat zijtakjes. Je plant ze aan weerszijden van de erwten of kapucijners, en kunt ze later boven nog wat aan elkaar binden. De erwten klimmen hierlangs omhoog, en samen vormt dat een sterk bouwwerk.
Mijn karton was inmiddels op. Maar ik kon weer ergens nieuwe halen. Karton, daar is altijd aan te komen, als je even zoekt. Fietsenmakers, meubelmakers, bouwbedrijven, doe-het-zelf-zaken. Ze stikken allemaal van het afvalkarton!
Je bent wel even zoet met het schoonmaken. Alle plastic eraf en de nietjes eruit. Maar dan heb je echt iets waardevols!
Want het niet alleen een prima onkruid-onderdrukker, en een snelle-bloementuintjes-maker, maar het is ook gewoon VOEDSEL!
Haha ja echt! Wat je hieronder ziet is toekomstig voedsel. Karton is van hout gemaakt en hout is puur mineraal. Karton dus ook. Op de tuin verandert het weer gewoon in mineraal en dat komt in onze voedselketen.
Je ziet hier dus onze andijvie staan, van volgend jaar.
Nee oen, nu nog niet! Volgend jaar pas!
😂😂
.jpg)
.jpeg)
.JPG)
