Arm kuiken.

on donderdag 31 oktober 2019




Er was nog anderhalve pannenkoek over van gisteren en dat was een mooi begin van de dag. Even opwarmen, en dan bedelven onder boter en een dikke scheut van die stroop van vorige week, die dus nu bijna op is.

En ook vannacht heeft Jack hier weer flink huisgehouden. Ik vond stijfbevroren wilde margrieten, in ijs vereeuwigd.

Nou ja, dat niet natuurlijk. Zodra het dooit zijn al die bloemen foetsie.








Het was binnen warm en zonnig. Het liefst was ik vandaag binnen gebleven ... lekker met een of ander prutswerkje in huis. Een kast opruimen ofzo.

Maar dat kan allemaal wel, als het een keer gaat regenen. Er zijn nu nog steeds deadlines op de tuin. Dingen die echt nú moeten.





Er zijn een paar bedden met groenten, die nog gewoon leven.

Die heb ik vandaag allemaal ingepakt. Zodat ze misschien blijven leven. En wij ook midden in de winter vers groenvoer hebben.

Allemaal kregen ze wantjes aan en sjaals om en mutsjes op. En nu maar duimen!






En toen .... vond ik een kuikentje. Onderkoeld.

Het was dat ene kuiken, dat herinner je je misschien nog wel, wat toen ooit wegliep, en achter het kippenhok kroop, in een kier. Daar kon ik het niet meer pakken. Toen heb ik een willekeurige kip vóór die kier gezet, en het wonder geschiedde!

De kip kroop in die kier en kwam er met het kuiken weer uit, en is sindsdien de adoptiemoeder.

Maar nu was dat kuiken dus onderkoeld. Hij zat te kleumen in de eerste zonnestralen, maar was eigenlijk al half dood. Ma liep er zenuwachtig omheen.

Dan is er maar één oplossing .... de couveuse hooimadam van Renske!!





Ik heb het kuiken in de hooimadam gestopt, met een kruikje, en in de zon gezet. Toen weer aan het werk. Na een uur of wat kwam ik eens kijken, hooimadam opengemaakt, en daar vloog het kuiken mij om de oren.

Niks meer onderkoeld!!

Het was weer helemaal op en top fit, en het duurde een hele tijd dat ik het te pakken kreeg. Ja, en wat doe je dan? Ik heb het toch maar weer naar buiten gebracht, vóórdat de moeder ervan zou vervreemden. En het was al ook een stuk warmer buiten.




Maar het blijft natuurlijk een kneusje .... fingers crossed!


Helloooooo .... Jack Frost!!

on woensdag 30 oktober 2019












Je zal maar in een land wonen ...... zonder seizoenen!! 😱😱

Nee, dan óns land. Wij hebben alles! En dit jaar klopt het allemaal ook nog eens zo mooi. Een mooie warme zomer en een schitterende herfst met gelukkig wat regen, en dan nu al die eerste vorst. Eind oktober.

Wel heb ik meteen haast. Dat wel. Want wat moet er ineens veel!





Nou ja het moet van niemand hoor. Alleen van mijzelf. Allerlei experimenten die ik deze winter ga doen om uit te proberen hoe we nóg duurzamer en gezonder ons voedsel kunnen opslaan.

Daarom heb ik vandaag een kwart bed voederbieten geoogst. Om die ergens op te slaan en te kijken of dat zich goed houdt met de vorst.

Ik had gelukkig hulp zat!! 😊





Ik laat het hele riedeltje weer even zien, want ik begreep dat er bloglezers zijn die ook op een soortgelijke manier willen oogsten en opslaan.

Eerst die bieten eruit. Van een kwart bed, vier vierkante meter dus, kwam ruim zeventig kilo biet ..... jaja ..... ik zeg het maar even. Zonder kunstmest dus he? En zonder welk chemisch middel dan ook.

Het kan hoor!

Daarna weer compost op het hele bed, en een lekkere slobber poepsoep  💩💩





De dieren hielpen mij even (not!) met het openvouwen van het karton.

Ach, dieren en dozen en karton .... ze vinden het prachtig. Nou ja eigenlijk vinden ze álles prachtig wat ik doe, en vooral de boel verstoren, vinden ze prachtig.

Maar och, zóveel haast had ik nou ook weer niet. 😊

Het compost wat weer op dat karton ging, dat kon ik mooi 'shoppen' langs de Beentjesgraven. Want daar is onlangs gemaaid en dat maaisel ligt er nog.

Pompompom.





Zo. Dat is dat. Het bed is leeg, en winterklaar! Zonder spitten!

Maar nou die zeventig kilo biet. Wat doen we daar mee? Ik heb natuurlijk de koelcel, maar wil dit keer proberen om het gewoon buiten op te slaan. In een soort van kuil, maar dan bovengronds.

Eerst heb ik het loof van de bieten af getjakt. Tjak tjak tjak. Bella kwam meteen van de andere kant van het weiland aanlopen toen ze dat geluid hoorde.

Is het al etenstijd?





Nee koe. Nog een paar uur wachten!

Ja en hoe maak je zo'n opslag? Met wat je hebt. Dus, iedereen zal het waarschijnlijk weer anders doen. Ik heb een bodem gemaakt van die houten plankjes. De kieren zijn geschikt om regen water door te laten. Maar ze zijn te klein voor muizen om erdoor heen te komen. Hoop ik.






En ik had nog een paar van die houten randen. Die kun je stapelen.

Dus, twee stuks daarvan op die bodem gezet, dikke laag stro erin, en de bieten erin. En daar kwam dan weer een laag stro op, en toen moest er een deksel ofzoiets op, maar dat had ik niet.

Voorlopig maar even een zeil eromheen.





Het is nog niet af. Ik wil er een laag aarde aan de buitenkant tegenaan scheppen. En nog meer stro. Of andersom. Zodat ook bij strenge vorst de boel niet bevriest. En dan nog een dak erop dus. Maar dat zie je dan te zijner tijd wel weer.

En deze twee knapen kwamen vandaag mee naar binnen. Voor een Halloween sfeertje. Maar ik ga er geen gezichten in kerven. Ze gaan bij ons gewoon in de soep.






En hier zie je aan de heldere lucht, dat er weer een nachtje met flink nachtvorst aankomt!

En als je goed kijkt zie je in de verte Brit, die het hele weiland over rent want er was een luchtballon te zien. En dat gaat zomaar niet!! Een luchtballon in ons luchtruim!!

Dus die moest even verjaagd.

Als laatste, mijn boekentip van dit moment ..... zó mooi! Ken je het? Het is niet nieuw hoor. Ik lees het nu voor de tweede keer. Het gaat over de gebeurtenissen op de plek van oud Amerikaans stadje, over de afgelopen (hou je vast) 136 miljoen jaar. Dus inclusief prehistorie.

Met bijvoorbeeld prachtig omschreven de opkomst en ondergang van de Indianen, en de eerste blanken, en nog veel meer. Maar ook over tarwe en sorghum en mais .... haha, echt mijn boek! 😄😄




En geloof het of niet ... het gaat zelfs over voederbieten!



Bazige Bossie en de kont van de hond. En meer.

on dinsdag 29 oktober 2019





En hoe gaat het dan verder met het zaaien van die appelzaden?

Och, je kunt het zelf natuurlijk ook allemaal wel vinden op wikihow, maar ik zal je in elk geval laten zien hoe ik het doe.

Ten eerste wed ik niet op één paard. Die zaden zijn waardevol, en ik wil dus op verschillende manieren zaaien, om de kans van slagen zo groot mogelijk te maken. Op google vind je verschillende methoden.

Eén methode is, om die zaden in de koelkast te laten kiemen. Je legt ze dan in een plastic bakje op vochtig keukenpapier. Ook papier eroverheen, en dan het bakje afsluiten. Af en toe wat water erbij sproeien. 





Een andere methode is, gewoon, de zaden in een bakje met aarde zaaien. Hou het licht vochtig, en zet de bak gewoon buiten. Appels moet je niet binnen opkweken, dat werkt niet. Ik had drie potten, met verschillende zaden, van verschillende soorten appels.

Om zoveel mogelijk kans te maken op een sterke appelboom, heb ik alleen zaden genomen van appels hier uit de buurt, uit tuinen van mensen. Dus géén appels uit de supermarkt.






En eenmaal in de kas, is daar ook altijd weer ander werk te doen. Zo stonden daar nog bakken met jonge kruiden, basilicum, dille, en koriander. Mijn favorieten.

Nu het kouder wordt staat de groei stil van die kruiden. Ik heb daarom wat plantjes overgezet in potjes, om mee naar binnen te nemen. Daar is het warm genoeg.







En in de kas stond nog een doos te wachten.

Het is de biologische knoflook die ik had besteld bij Carel Bouma. Zo ééns per drie jaar bestel ik pootknoflook. In de tussenliggende jaren gebruik ik dan mijn eigen knoflooktenen om te poten. Maar na een paar jaar worden de bollen steeds kleiner, en kun je het beste weer even wat uit de handel bestellen.

Deze tenen zijn weer veel dikker!








Het meeste werk van het knoflook poten is eigenlijk om die bollen uit elkaar te peuteren. Het kost je je nagels!

Ondertussen lopen alle dieren om de kas heen. Want waar ik ben, daar willen zij ook zijn. En ze willen nu dus allemaal de kas in! Haha ... nee hoor ...  in de kas is het écht verboden toegang voor dieren!

Kijk nou es ....  die Bossie ... ze doet haar naam eer aan. Héél bazig miauwen .... laat mij erin!!!!




En dan, de knoflook poten.

Zoek een mooi plekje, op je tuin. Véél ruimte heeft knoflook niet nodig. Strooi wat compost, werk het door de bodem, en hark het weer effen.

Dan lijntjes trekken, en de knoflook erlangs poten. De rijen zo'n twintig centimeter uit elkaar, en de tenen acht tot tien. Zoiets. Ik duw de tenen met mijn duim een paar centimeter de grond in. De punten wijzen naar boven.







Dan hark je de gaten weer dicht, en dat is dat.

Als de sprieten iets gegroeid zijn kun je er nog mulch op gooien voor wat bescherming tegen vorst.

Inmiddels was de ochtend alweer om en was het tijd voor een kop soep en een paar broodjes. En het was zo mooi weer .... ik zat in de tuin te eten, en verbaasde me over alle kleur en bloemen die in de heldere warme zon nog steeds overal groeien.















Zo lang het niet vriest .... kun je nog steeds je vaasjes vullen met bonte kleuren. Niet vergeten!

En óók niet vergeten, om die zadendoosjes te verzamelen. Eén zo'n zadendoosje van de Afrikaan bijvoorbeeld geeft borders en borders vól met bloemen.




Er was nog iets anders wat ook écht vandaag moest gebeuren. Vanwege de verwachtte nachtvorst.

De pompoenen moeten daar weg, uit die open schuur. Wel jammer .... Ze liggen daar zo mooi. Het is zo'n vrolijk gezicht! Maar ze kunnen echt niet tegen vorst. Met de koude van afgelopen nachten zijn een aantal al gaan rotten.






Alles gaat in manden en kisten, en in de werkschuur. 

Daar heb ik helaas ook géén verwarming, maar daar slaat de motor van de koelcel af en toe aan, en die produceert ook warmte. Hopelijk is dat genoeg om de ruimte vorstvrij te houden.

De pompoenen met rotte plekjes gaan op het muurtje bij de kippen. Gewoon, voor de leuk. En ook voor Bella.







Tot slot nog een laatste rondje achter de kont van de hond aan.

En zo zag mijn dinsdag eruit. Niet verkeerd! 🌸🌸🌸