Strak schema.

Afgelopen weekend hadden we weer full house, alle kinderen en natuurlijk óók de kersverse kleinzoon waren present, om alvast mijn verjaardag te vieren.

Nu is het zo dat een paar van ons kroost wat last hebben van hooikoorts. Altijd maar niezen en proesten en rode ogen, als ze bij ons zijn. Ik trakteerde daarom niet alleen op taart maar ook op beschuiten met onze eigen honing. In imkerland wordt namelijk wel beweert dat lokale honing helpt tegen hooikoorts.

 Of dat echt waar is, moet je met een korrel zout nemen .... maar de beschuiten waren in een mum op! 

Taart was er ook natuurlijk, en een borrel, en toen ook nog een barbecue. Dat had Paul geregeld. Zelfs bbq'en we nooit. We hebben er ook geen lor verstand van, hoe je dat vlees gaar krijgt en wanneer die bbq aan moet.

Maar gelukkig was Bob ervoor te porren om voor kok te spelen en kreeg iedereen z'n portie, netjes gaar gebakken, en niks verbrand! Het enige waar ik voor zorgde waren de salades. Ik was wat laat met foto's maken zodat de mooi gestapelde tuinvruchten op schalen al meest verdwenen waren.  

En wat die grote bruine knoedel was, die daar achter op de tafel lag? 

Nou, kijk maar even van de andere kant. Sssssst ..... zachtjes hoor. Hij heeft ook lekker gegeten, geen vlees, maar een grote portie moedermelk ... en ligt daar in- en intevreden.

Eten als een 'Wolf' doet hij al! Je ziet hem per dag groeien! 

Over eten gesproken ..... 

........ na al die gezelligheid was het vanaf maandag weer strak aan het werk volgens het oogst-rooster. Ik liep wat achter en heb een strikt schema voor deze week. Elke dag moet er geoogst en verwerkt.

Zo was er vandaag het eerste deel van de mais, de derde pluk van de bonen, een deel van de droogbonen, de courgettes van de Zonnehorst, bloemzaden, en de bramen en frambozen. 

Vóór en ná de bonenpluk. Je ziet een wat vermoeide blik ... Bonen plukken is geen zwaar werk maar het is wel ongeveer honderd keer een diepe squat maken want het is steeds van hoog naar laag.

En dan moeten de bonen vervolgens worden gepunt, gesneden, geblancheerd en in pondszakken worden verpakt, voor in de vriezer. We hebben voor één jaar zo'n zestig zakken nodig. Ik denk dat we dat nu wel gaan redden met deze derde oogst. De rest van de bonen laat ik schieten, voor zaad.

De eerste droogbonen zijn ook van het land gehaald, en ik heb ze hier opgehangen. Onder de kap. Met die levensgevaarlijke keukentrap. Paul reed achterstevoren de kapschuur binnen en bijna tegen mij en de trap aan. 

Gevaren liggen overal op de loer maar gelukkig gaat het meestal goed.😅

Oja en hier nog een kort filmpje voor wie het leuk vindt om te zien hoe de mais gestript wordt. 

Bruiloft en baby.

Véél te snel gaan de dagen. Je wilt ze eigenlijk wel vasthouden! De prachtige bruiloft van Bob en Merel staat ons nog zó scherp op het netvlies. Van de week kwamen gelukkig de foto's van de fotografe, Marieke Struijk. 

Ook hadden we zelf nog wat foto's, en hier volgt nog een kleine impressie. Nog even nagenieten. 

Eén dag later werd Wolfje geboren. En die logeert nu bij ons, met zijn papa en mama. Nét twee weken op de aarde en nu al he-le-maal op reis naar Punthorst!

Vanmiddag is het drietal naar Wildervank gereden voor een bezoekje aan oma. Of eigenlijk omi, zoals de kinderen haar noemen, nu ik oma ben. We schuiven allemaal een plekje op.  

Die kleine in haar armen, we waren er allemaal stil van ...  

 

En dan volgende week weer het laatste huis- tuin en keukennieuws!

Ups en downs.

Vrijdag begon heel onschuldig. Gewoon, 's ochtends tuinwerk, en 's middags een Prachtlint afspraak. En de notaris bellen, met wat vragen. 

Bij het tuinwerk vond ik een rijtje bijna vergeten aardappelplanten. Die had ik daar in maart gepoot omdat ik wat pootaardappels over had. Zowaar kwam er van dat handjevol poters nog heel wat oogst uit de grond zetten. Wel hadden de muizen er hier en daar aan gezeten. 

 

Bloemen plukte ik zo tussendoor. De Zinnia's zijn prachtig, maar toch ook wel wat kunstmatig. Ze zijn eigenlijk nét iets over de top. Wat ik wel weer mooi vind is om ze te combineren met wilde kruiden zoals duizendblad en wilde margrieten.

Wild en gekweekt kunnen heel goed samen!

Verder moesten er randen worden afgestoken om de groentebedden heen. Als je dat niet doet worden je bedden steeds kleiner. Want kweek en hondsdraf en wat daar allemaal op het pad groeit, staat te popelen om over jouw groentebedden heen te kruipen. Die moet je echt korthouden en regelmatig goed wegsteken. 

Afsteken, omkeren, en de kippen pikken er dan nog de slakjes uit. Echt teamwork!

En toen kwam het. Ik had al wat haast want moest naar die afspraak. Maar ik wilde nog snel wat zonnebloemen plukken. Vlakbij de bijenstal staat een grote strook van die bloemen. Ik vergat even in de haast dat dat precies de aanvliegroute is van de bijen.

De bijtjes vliegen op het moment op de zonnebloemen en op de pompoenen. Ze vliegen daar met een strakke lijn (een B-line) naar toe en niks houdt ze tegen. Zij hebben ook altijd haast!

En één van die bijtjes ..... kwam mijn hoofd tegen .... op haar vlucht. Ze vloog pardoes in mijn haar en WHAM, in paniek stak ze mij flink. Ik ben wel vaker gestoken, maar dit was echt een hele gemene. Auw wat deed dat zeer. 

Al snel zwol mijn halve gezicht op, aan de kant van de steek. De linkerkant werd helemaal dik.

Wat je hier op de foto hieronder ziet was pas het begin. Een paar uur later was het oog niet meer te zien en had ik een dikke papwang en zes onderkinnen. Nou, afspraak maar afgezegd. 

Ik heb er drie dagen mee gelopen. Echt náár! Ik kon niks. Ook niet lezen want mijn bril stond scheef op dat dikke hoofd. En toen de pijn wat minder werd toen ging het vreselijk jeuken. Nee, echt vervelend!

Dokter natuurlijk meteen gebeld. Helaas, met vakantie. Inmiddels wist ik via het www dat dit wat ik had géén allergische reactie was. Zo'n zwelling is een vervelend gevolg van een bijensteek, maar niet gevaarlijk (zolang het niet in je keel is). Dit verschijnsel wordt een 'Large Local' genoemd. Dus, een grote locale reactie. Bij een allergische reactie heb je uitslag over je hele lichaam, en andere, veel ernstiger klachten. 

Nou gelukkig maar, ik dacht even dat ik mijn imkerpak wel aan de wilgen kon hangen. Maar dat hoeft dus niet. Volgende keer wel zorgen voor goeie zalf en anti-histamine tabletjes in huis. 

Oja .... en ijsblokjes voor op de zwelling had ik ook al niet, vanwege het prop- en propvol zitten van de vriezer met oogst. Maar dat probleem is inmiddels opgelost. Want kijk wie we daar hebben. 

 

De nieuwe vriezer!

Ik ben van plan om véél meer in te vriezen dan ik tot nu toe deed. Die experimenten kun je hier uiteraard weer volgen. De koelcel hoeft dan nog maar hooguit één of twee maanden aan, alleen eigenlijk nog voor aardappels, wortels en bieten.

Bij de vriezer keuze heb ik vooral gelet op het stroomverbruik. En op de prijs natuurlijk. De WitgoedOutlet had prima aanbiedingen. Wel was deze erg groot, en daarom misschien in de outlet. Want zo'n ding past niet snel in een gewone keuken. Onze oude vriezer lijkt er maar een miezertje naast.

Sinds stroom van de zonnepanelen 'terug leveren' haast niks meer opbrengt, en straks zelfs misschien geld gaat kosten, letten we heel erg op wannéér we stroom gebruiken. Zo'n nieuwe vriezer aanzetten bijvoorbeeld doen we midden op een zonnige dag. 

Ook stofzuigen, auto opladen, en de was draaien bijvoorbeeld, zoveel mogelijk als de zon schijnt.

Ja en hoe ging het verder? Ramen lappen lukte mij ook al niet met één oog. Dat was wel weer fijn want Paul deed het nu. Ook weer met de kippen. Die zijn echt overal bij. Zó nieuwsgierig!  

En zo rommelen we de nazomer in. Met ups en downs. Met grote tuinweelde, een pracht van een nieuwe vriezer om alle voorraden in op te slaan, maar soms dus ook gewoon met ... dikke pech. 

En ook ... met heel veel geluk en blijdschap in de familie. Maar ook ziekte, pal naast elkaar.

Vandaag was de zwelling zo goed als weg, en kon ik met de trein naar Utrecht. Even Wolfje zien, en zijn ouders. Misschien komen ze binnenkort ook een paar daagjes bij ons. Maar misschien ook niet. Want met zo'n kleintje erbij kun je plannen maken wat je wil ... maar hij bepaalt!

Zelf maakte ik ook plannen, in de trein. Alles van Prachtlint op een rijtje gezet. Vanaf september gaan we weer gas geven. 

 

Is de bedoeling. Maar het kan ook heel goed weer anders lopen. We gaan het zien. 

Kijk, en lief he, bloemen van overbuurvrouw. Tóch nog zonnebloemen!