De druif, alles eten.

on woensdag 31 augustus 2016



Elke keer als we het zonnescherm omlaag draaien vliegen de druiven je om de oren. Niet leuk. Vooral niet als je een wit shirt aan hebt.

Er zitten nog veel trosjes verstopt achter dat dikke bladerdek en ik heb dat vandaag fors gesnoeid. Want de druif groeide ook al het badkamerraam binnen, en de logeerkamer. Lange ranken vallen op de grond en de kleine blauwe druifjes huppelen er achteraan. Ik vind het net suikerbolletjes, die druifjes, suiker-sap-bolletjes met pitjes.





Als je steeds wat gesnoeid hebt dan heb je nu ook nog steeds jong blad. En dat kun je ook eten, dat jonge blad, het is zelfs heel gezond. De konijnen zijn er gek op, maar ik bewaar vandaag ook wat voor onszelf.

Als je dat blad niet meteen opeet kun je het bewaren in een bakje water, dan blijft het zacht. Hier onder zie je jong en oud blad, ik heb alleen de jonge gebruikt.





En op Moeskers Moestuin staat ook nog een druif. Wat duurde dat lang voordat die druiven eindelijk es blauw werden, het duurde en duurde, tot ik er vandaag achter kwam .... dat dit een witte druif is. Ze worden helemaal niet blauw. En ze zijn allang rijp!! Lekker slim weer.

Nou ja, kan iedereen overkomen toch? Het is al zo lang geleden dat ik deze druif kocht, dan vergeet je dat gewoon, wat voor een soort het was.





Goed. De uitdaging van vandaag is .... hoe krijg ik dat sap uit die druiven zonder ze te verwarmen?? Ik wil graag het rauwe sap, en daar dan weer cider van maken (of heet dat anders bij druiven? Die eerste gisting?)

Rauw sap is veel gezonder en de cider is veel lekkerder. Maar ja hoe doe je dat, zonder wijnpers en zonder zo'n grote platte bak waar de Fransozen dan met blote voeten doorheen lopen om die druiven te persen.

Ik wil ze best met mijn voeten persen maar dan neemt niemand hier ooit één glas van die cider!






Zoals je ziet heb ik van alles geprobeerd. Kneuzen, en dan in de sla-centrifuge. Hm, geen succes. Stampen met iets zwaars? Ja gaat wel goed maar is veel werk en erg vermoeiend. Wringen door een doek? Man wat een gedoe en een troep, en heel snel gaat dat ook al niet.

Uiteindelijk heb ik een combi gebruikt van éérst stampen met een zwaar voorwerp, en met de handen kapot maken, en dan wringen door een doek. Nou na een half uur was er zo'n vier liter rauw sap. En de hele keuken weer vies.






Het sap gaat in een jerrycan, met per liter sap een kopje suiker, en verder gaat er een halve theelepel gist bij. Dop erop, aandraaien, maar net niet té vast, zodat het gas eruit kan.

Je houdt heel veel pulp over. Nu heb ik ooit gehoord (een wijnexpert kan er vast meer over vertellen) dat juist die pulp de lekkerste smaakstoffen bevat. Dus die pulp het ik in een schone doek gestopt, opgewrongen, en hier onder een stapel boeken staat dat uit te lekken.

Dat gaat er dan later nog wel bij.






En nóg een tip, ooit gekregen van Teunie: als je géén waterslot hebt op je kan, waar iets in staat te gisten, dan kan je ook een prop watten in de opening stoppen. Dan kan het gas er wél uit maar er kan niks in. Dat voorkomt ontploffende flessen en leeggespoten jerrycans. Want die brouwseltjes hebben een kracht hoor vergis je niet!

Ja en dan ..... de bladeren van de druif. Dat is een prima groente. Hij smaakt zelfs een beetje naar druif, friszuur. Stevig, maar de bite is absoluut niet té vezelig. Ook van de wilde druif kun je het jonge blad eten.

Wat ik doe, is de bladeren een minuut of twee blancheren. Dan leg je ze op een bord om af te koelen en maak wat lekkere dingen voor erin. Als basis neem je rijst, die je dan op smaak brengt met sausjes en kruiden. Je kunt ook wat verse vis, avocado of zeewiersalade ofzoiets gebruiken, net als bij Sushi.





Ja onze rijst is niet plakkerig, dus maakten we er een samenhangend geheel van door er een yoghurt-knoflooksausje door te scheppen. Maar je kunt echt van alles in die bladeren scheppen. Het bouwen van zo'n rolletje alleen is al heel leuk. Wel even puzzelen, het is natuurlijk géén rechttoe rechtaan zeewierblad zoals bij sushi.

Snij eerst de hoofdnerf eruit, en dan moet je even puzzelen, maar de twee helften passen heel mooi in elkaar, zodat je een langwerpig geheel krijgt. Haak de twee helften goed in elkaar.









Leg wat rijst met ingredienten op de korte zijde en rol strak op. Snij met een scherp mes in stukken en eet smakelijk.

Wil je er nog een zien? Even die puzzel?








Dit keer met rijst en verse tomatensaus. Echt echt lekker!! Ja je moet alleen een scherper mes nemen dan ik had.


Andermans ogen.

on dinsdag 30 augustus 2016



Het uitzicht, waar wij al een beetje aan gewend zijn, te zien door andermans ogen, dat is bijzonder. Mijn moeder, broer en zus waren vandaag op bezoek in Punthorst, en ik genoot mee van hun enthousiasme.

Wat is het hier mooi stil .... zei Mark ... ja dat klopt. Het is hier inderdaad mooi stil.

En wat is de tuin mooi beschut, zei Marjan. Klopt ook. Het eikenbosje aan de zuidwestkant van de tuin houdt alle wind tegen en geeft mooi schaduw op een warme dag. Wij vonden dat alweer gewoon.






Mijn moeder vond het hier zo vertrouwd. Deze plek heeft iets heel bekends ... zei ze ... ik voel me hier nu al helemaal thuis. Ja dat is waar. Zo voelt het voor ons ook, vanaf dag 1 meteen al, alsof we hier al jaren wonen.

Vertrouwd.






We lopen samen over het land en over de tuinen van de Zonnehorst. Door Mark zijn ogen zie ik ineens weer hoe mooi de zonnebloemen bloeien, door Marjan zie ik al die verschillende kruiden en grassen, en ál die insecten.

Je geniet mee als anderen genieten. Je kijkt mee door hun ogen.





Marjan vindt de kleuren binnen schitterend!!!   (ik schrok me dood, huh geel en rood en groen???)

Eh ... maar dat zijn niet de kleuren hoor, dat is de hechtingsvloeistof op de muren, en die groene palen, dat zijn onze mooie eiken gebinten, ingepakt in groen plastic omdat de stuccer morgen begint.

Maar ze heeft gelijk ... dat rood en groen en geel is heel vrolijk! Voor even dan he?







Leuk hoor om even door de ogen van mijn familie mee te kijken. Dat geeft iets fris en levendigs en geeft nieuwe leuke ideeën en inspiratie.

Soms wat teveel van het goeie .. dat mijn moeder dan beweert dat de plek voor de teevee nou juist het mooiste plekje is om een luie stoel neer te zetten en naar buiten te kijken. En ze eigenlijk gelijk heeft. Maar ja Paul heeft zich al verheugd op zijn teevee hoekje daar.

Haha familie!!

En dat met zussen .... dat Marjan nou net dát plekje heeft gevonden als leesplekje .... precies waar ik ook zo graag zit te lezen ... zo'n zussending is dat.




Fruitvliegjes dagen.

on maandag 29 augustus 2016




Het zijn altijd drukke rommelige dagen zo eind augustus. Je wordt geleid door wat er aan oogst aankomt, en veel daarvan moet meteen verwerkt worden. Soms vergeet je ook dingen, zoals de druiven. Die vergeet ik altijd. Maar de vogels herinneren ons eraan.

´s Ochtends zitten die brutale eksters te tateren en te schetteren tussen de druiven, velletjes vallen links en rechts op de grond, verhip ja de druiven zijn rijp. Nou kijken of er nog wat voor ons over is. De wespen en bijen hebben ze ook gevonden. Ja die druiven zijn voor de hele buurt.








Ik krent ze nooit. Veel teveel werk. Dat is meer iets voor als je écht wijn wilt maken en dikke zoete druiven wil kweken. Maar bij ons is het voor de leuk, die druiven. Een deel van de trossen afknippen, en het gaat zo in een keer door in de pan om er sap van te maken.

Langzaam verhitten, met een bodempje water of appelsap, en zodra de druiven warm zijn knijp je ze uit in een doek. Gewicht erop en laten uitlekken. Dan heb je puur en onverdund sap.





Dat sap kun je natuurlijk koelen en gewoon drinken. Maar ik probeer er dit jaar een soort cider van te maken. Dus, op twee liter druivensap anderhalf kopje suiker erbij en een mespuntje gist (eigen probeersel hoor) en dan in een jerrycan wegzetten. Jerrycan? Ja, is niet ideaal, zo'n emmer met een waterslot is veel beter, maar ik had niks anders meer.





Fruitvliegjesweer is het. Ze zitten overal. Maar dat komt natuurlijk ook door al dat eten en al die projecten. Die beestjes zijn gék op zuurdesem en op appelazijn en op gemberbier en zuurkool en al die andere gistende brouwsels waar ons huis momenteel vol mee staat. Dus je moet wel alles goed afdekken.

Sommige dingen mislukken ook. Dat is ook natuur. Die laat zich niet de wet voorschrijven. Ons gemberbier was goed gelukt, een mooie licht bruisende frisdrank is het geworden, en na drie dagen is hij in de koelkast gezet.




Het gemberbier mét alcohol heb ik nu nog steeds op het aanrecht staan, en af en toe eventjes het gas laten ontsnappen. Die bruist veel sterker.

Maar ... het zuurdesem dat ging niet goed. Bij het tweede of derde brood viel mij op dat het brood helemaal niet meer wilde rijzen. En het desem zelf was ook niet meer aan het bubbelen. Huh hoe kan dat? Maar toen las ik op het blog van Annemiek dat dat waarschijnlijk door de warmte komt.

Té warm, dat is ook weer niet goed. Dan kan het zuurdesem omslaan en gewoon doodgaan. Dan moet je weer opnieuw beginnen. Volgende keer een deel in de koelkast zetten dus.

Kijk hier zie je het platte brood. Nou ja het rees nog een heel klein beetje .. het was nog niet he-le-maal dood zeker.





Ja ik kan er geen touwtje ombinden, om deze dag. Allemaal verschillende dingen waren het, tassendag was het, en de bonen moesten worden verwerkt, en bramen zijn er ook nog steeds. Maar die worden wel minder. De laatste bramen hebben niet alleen maar zwarte belletjes maar ook witte. Ze zijn het zelf ook wel een beetje zat denk ik.










Langzaam wordt het ook tijd om lijstjes te gaan maken voor de verhuizing .... krant opzeggen, gas en licht, huisarts tandarts verzekeringen banken gemeenten .... allemaal moeten ze het weten dat wij gaan verhuizen. Pfffff daarvan zal ik blij zijn als dat gedaan is. Dat zijn van die  lijstjes, daar heb je toch helemaal geen zin in?