Frustrerend!

Terwijl ik hier achter de laptop zit, met koffie en een gróót stuk chocola, na een zéér vermoeiende dag .... wou ik je even het uitzicht laten zien. De katjes kwamen vanavond langs. Meestal komen ze niet in huis, maar vanavond hadden ze denk ik zin in een verzetje, en ze zitten in de wasmanden en liggen voor de kachel.

Het zijn vrij wilde katjes geworden, maar gelukkig met een hoog aaibaarheidsgehalte!

🐱🐱🐱



En waarom de dag zo vermoeiend was? Och.

Zoals je weet was ik dus aan het spitten en spitten. Maar dat was nogal een drama. Door het frezen (stukhakken) van de grond, zijn alle kweekgraswortels in duizend stukjes gehakt. En terwijl ik de grond aan het omspitten ben, zie ik aan het begin van het omgespitte deel het kweekgras alweer opkomen.

In duizendvoud.

Dat is zó frustrerend! Dat je met iets bezig bent, en eigenlijk al ziet dat het hopeloze zaak is.

Dus. Wat te doen. Stoppen? Wachten met die tarwe, tot volgend jaar?

Nee. Dat is zonde van al het werk. Ik neem een ander besluit. Ik stop nu wel met spitten, en ga meteen zaaien. En hoop dan, dat de tarwe dwars door dat opkomende kweekgras heengroeit!

 

Dus. Dat heb ik gedaan vandaag. Eerst dus nog een flink deel omgespit, en toen met de handzaaier aan het zaaien gegaan. Baantje voor baantje.

Ook dat was een drama. Want ik kon lang niet alles wegkrijgen met het omspitten, en de grond zit nog vol met kluiten kweek en ander onkruid. Als je dan zaait, dan loopt steeds die zaaier vast.

Het was veel werk, en waarschijnlijk wordt het niks. Ik verwacht hier de komende dagen een tsunami van kweekgras, en denk niet dat die kleine rode tarwe zich zal laten zien. Maar, we wachten af!

Ook heb ik er meteen een stroomdraadje omheen gespannen. Want de vogels duiken erin (vanwege gemorste tarwe) en dan duikt Brit er ook in. Om de vogels te verjagen.

Nou. Wat dat moet worden?

Er is wel één groot voordeel! Ik ben in één keer klaar met dat veldje! Terwijl ik de hele week dacht hier bezig te zijn! Dus heb ik zomaar een paar dagen tijd om allerlei achterstallig werk weg te krijgen!

Zoals, het oogsten van een bed met fles-pompoenen.


 

En gewoon, wat rondkijken. Lekker in de zon op de tuin

En natuurlijk, ook weer verder met die Gundruk. Gundruk is een Nepalees gerecht. Het is gewoon, bladgroente in een pot stoppen, en laten fermenteren. Uiteindelijk krijgt het dan een hele lekkere smaak, zoiets als zeewier.

En óók is het natuurlijk weer een manier om je oogst te bewaren. En ruimte te besparen. Want een hele mand vol bladgroente, past in een kleine pot! Zonder koken of drogen of verwarmen, of zonder zelfs maar iets toe te voegen!

Eerst moet je die bladgroente (kan van alles zijn, ook de bladeren van een bloemkool of prei of mosterdblad of noem maar op) wassen en drogen. Liefst in de zon. Dan komen er gisten op.

Dan neem je het schone blad, en rolt de deegroller er een paar keer stevig over heen. Zodat er vocht uit komt. Bij mij kwam er een hele plens vocht uit, want de stengels van de snijbiet bevatten veel vocht.

En dan stop je het blad in een schone pot. Goed aandrukken. Steeds meer blad erin en steeds aandrukken. Ineens .... stroomt die pot vol met vocht. Dan blijf je vullen en voorzichtig drukken, tot de pot echt boordevol is.

Deksel erop. Klaar!

Nu gaat het verder vanzelf. De pot moet wel zo warm mogelijk staan. Een week of drie. Mijn ervaring is, dat hoewel de pot goed dicht zit, dat er toch vocht uit komt (door de druk van het fermenteren) dus zet hem op een schotel.

De gisten gaan nu aan het werk.

Na een week of wat dan neemt de groente al het vocht weer op, en dan is het klaar. Dan kun je het eten. Het is een stevige pittige smaakmaker geworden, om salades en stoofschotels etc mee op smaak te brengen. En die zuren zijn natuurlijk weer geweldig gezond ook nog.

Recht- of linksdraaiend, daar wil ik af wezen! 😊😄 

Wat ik ook erg fijn vind is de ruimte besparing. In plaats van een grote mand vol met blad, heb je nu twee potjes.

Twee gezellige kleine potjes.

Ze staan nu bij de kachel, en horen er al echt bij!

😊