Draadjes.

Draadjes in huis. Nou ja, eigenlijk zijn het haren, van al onze dieren, die verharen met dikke bossen tegelijk. Als je dat allemaal een beetje mooi kon verzamelen dan kon je dat misschien nog wel spinnen of vilten, en er zó twee handschoenen van fabrieken. Van kattenwol en hondenwol.

Maar nee hoor. Paul veegt het allemaal op. En gooit het gewoon op de compost. Hij ziet dat niet he.

Buiten ben ikzelf ook met draadjes bezig. Eigenlijk ben ik de hele tijd met draadjes bezit. De halve winter. Omheiningen maken. En die omheiningen weer verzetten, als het gras weer op is. 

Hieronder zie je de nieuwe plek van Bella en Bonnie. Ze staan nu een weekje in het voormalig roggeveld. Daar stond vrij dik en hoog gras, en eerst zag je de koeien háást niet. Bonnie verdween helemaal in dat hoge gras, en Bella voor de helft. Maar na twee, drie dagen vreten ze zich een weg door al dat gras en komen de koeien weer tevoorschijn. 

En hieronder ..... och .... een tijdje geleden zat ik nog op te scheppen dat Brit zo'n geweldige tuinhond is en nóóit over de bedden loopt. 

Nou, dat klopt ook wel ..... totdat er een kat langskwam die net vlák voor haar langs rent en dwars over de ingezaaide rogge ...... en dan vergeet Brit in één klap dat ze een keurige nette tuinhond is ... en rent er keihard achteraan met haar grote platpoten.😣😣 Allemaal gaten in het veldje.

Dus .... óók om het nieuwe roggeveldje kwam een stroomdraad. Niet om de dieren er binnen te houden maar juist om ze er buiten te houden.

En dan nog ..... de nieuwe wildernis. Achterop het weiland. Er staat nog haast niks in. Nou ja, zo'n twintig zelf opgekweekte boompjes en stuiken, maar dan moet je heel goed kijken. Ze zijn nog zó klein. In de loop van de komende jaren is het de bedoeling dat er hier een heel bos komt. Voor voedsel, voor brandhout, maar vooral voor de dieren en de planten.

Voor een mooie rustplek, een oase van wilde natuur. Er zal wel een jaartje of wat overheen gaan, maar in gedachten zie ik het al voor me!

En ook daar is nu de omheining af. Zodat B en B de nieuwe wildernis niet meteen kunnen opeten. (ik heb het draad er even in getekend want je zag het haast niet)

Behalve met al die draden was ik ook bezig met bloemen. Want .... ze zijn er nog steeds! De goudsbloemen die bloeien en bloeien maar door. 

En ook bloemzaden kun je nu ruimschoots verzamelen. Voor jezelf of om ze weg te geven.

Weekendlekkers halen. En een gezellig borreluurtje met Henk, Hillie en Giuseppe van de Zonnehorst met mooie plannen maken over de toekomst.

Bonen doppen. Soep eten. Och, allemaal niet heel speciaal. Gewone weekend dingen.  

 

Het enige béétje speciale is dat we weer muizen op zolder hebben. Ik hoor ze lopen hier op mijn werkkamertje boven. Nu hebben we drie katten, maar op zolder hebben we daar niks aan, want die muizen zitten lange neuzen te maken, veilig achter het beschot. 

Billie vindt dat erg naar. Het liefst zou ze zich dwars door de muur willen klauwen om die muizen te pakken. Maar nee. Dat mag ze dan weer niet. 

Het wordt tijd om de muizenvallen weer eens op te zoeken.