De T van Taart, Tuin, en Tetyana.

Een tijdje geleden schreef ik al over dat boek van Sue, je weet wel, die dame die in haar eentje een bedrijf runt met 300 bijenvolken. Geweldig leuk boek. Ook leerde ik veel over bijenhouden. Komend voorjaar komt eindelijk mijn eigen volkje, als alles goed gaat.

Maar enfin, als je zo'n leuk boek leest, wil je méér! Dus nu lees ik haar tweede boek, over haar avonturen 'on the road'. Want Sue leverde haar honing zelf af aan allerlei groothandels, en ze crosste in haar vrachtwagen door de hele USA heen. Onderweg beleefde ze van alles, en daarover schreef ze dus ook weer een boek. 

En het eerste hoofdstuk in dit boek gaat over ... TAART!

Want Sua was gék op taart. Oftewel 'pie' in het engels. Ze at vele vele taarten in al die verschillende staten waar ze doorheen reed. En in dat hoofdstuk schrijft ze hoe heerlijk en hoe smeuïg die taarten waren, of juist, hoe niet-te-(vr)eten ...

De allerlekkerste taarten vind je nooit in wegrestaurants, maar daarvoor moet je altijd een eindje het platteland op. En dan in een dorpje, naar de plaatselijke bakker, of naar een klein familierestaurant. Daar vind je dan de heerlijkste kersentaart en nog echte ouderwetse Quacker-lemon-pie, en cocos-cream taart, en ga zo maar door. 

Ik zat te watertanden onder het lezen. En kreeg ineens enorm veel zin om taarten te bakken. Nou was het ook net vijf uur, en dus meteen maar als avondeten een hartige groentetaart gemaakt, met ui en biet en spekjes, en voor bij de koffie een heerlijke echte ouderwetse appeltaart. Met ons eigen mais- en roggemeel, en eieren van eigen hennen.  

Superlekker allebei! Wow! Alleen moet ik nu met een elastiekje de knoop van mijn broek dichtdoen. Dat dan weer wel. Met al die taarten.

Van de appelschillen maakte ik weer appelazijn. En om géén suiker te hoeven gebruiken deed ik de schillen in ons eigen druivensap. Daar hebben we veel van, en we drinken het eigenlijk niet zoveel. Het is nogal zoet. Maar voor azijn dus heel geschikt. 

Druiven-appelazijn wordt dit dus.

En van de taart naar de tuin.

Nu moet ik er wel eerlijk bij zeggen dat ik dinsdag een rustdag had. Toen heb ik niks gedaan op de tuin. Voor het geval je misschien denkt, wat rent ze toch de hele tijd. Dat valt dus wel mee hoor. 

Vandaag heb ik wel wel weer wat tuinklussen gedaan. Zoals stekken gemaakt van de snoeitakken van de zwarte bes. En ook weer compost gemaakt. En weer nieuwe vogelvoer plekken gezocht. Waar de katten niet bij kunnen.

Want die zijn slim joh, die klimmen overal op en kunnen zelfs loodrecht tegen de eikenstammen omhoog klimmen. Maar in de ijzeren palen van de waslijnen kunnen ze niet klimmen. Die zijn te glad.

Dus was er voor Bek geen lol meer aan, bij het vogelvoer, en kwam ze gezellig bij mij in de kas. 

En de derde T is van Tetyana, een Oekraïense vrouw die een grote steun voor ons is op de Unit. Ze spreekt vloeiend Engels en helpt altijd met vertalen. 

Gisteravond hadden we een overleg op de Unit over de moestuin voor komend jaar. Tetyana had alle wensen van bewoners uitgetypt en in het Engels vertaald. Dus wij kunnen op basis daarvan nu zó een teeltplan maken.

Ook had ze met een aantal bewoners als verrassing voor ons een heerlijk Oekraïens hapje gemaakt. Met bloem en aardappel en allerlei kruiden. Het was een lekkere snack voor bij de vergadering!

Het teeltplan is in het klad af. Nu moeten we het nog met de bewoners bespreken. Een aantal komen ons helpen op de moestuin. Als ze er dan tenminste nog zijn, als we starten, begin maart. Dat blijft altijd onzeker. 

 

Ik hoop dat Tetyana en Oleksandr nog een poosje blijven. Ze zijn geweldige hulp voor ons en daarbij ook een geweldig sympathiek tweetal!