Een hond.

on dinsdag 7 februari 2023





Paul wou al héél lang een hond. Eigenlijk al sinds het begin van ons trouwen. Maar ja toen kregen we zelf in nogal korte tijd onze eigen vier puppies. En met al het werk, en een bomvol huis, een gemiddeld formaat tuin, vonden we dat we niet genoeg tijd en ruimte hadden .... voor een hond. 


Weer later, toen de kinderen uit huis waren, wilde ik graag verhuizen. Naar het platteland, naar een huis met veel ruimte en groen rondom. En Paul zei, prima, maar dan komt er wél een hond! Hehe, eindelijk hadden we tijd en volop ruimte voor een hond. We waren nog maar nét verhuisd, en daar was ze .... 


...... Brit!





Hartstikke leuk, zo'n hond!


Je loopt ook meteen heel wat kilometers. Want zo'n hond moet véél bewegen. En een mens ook, trouwens, dus dat komt goed uit. Dankzij Brit lopen we twee tot drie flinke wandelingen per dag. Meestal wel ongeveer hetzelfde rondje, maar dat geeft niet. Want de route mag hetzelfde zijn, de seizoenen wisselen. 


Het is toch stééds weer anders. Neem nou vanochtend.  






 

Zo'n dag als vandaag, als het zulk mooi weer is, dan ga ik lopen met Brit, en dan lopen we, en dan lopen we nog wat verder, en nóg maar wat verder .... en voor een buitenstaander lijkt het misschien saai ..... maar oh wat genieten we dan van het blauwe water, de blauwe heldere vrieslucht, de groene velden en de stilte.


Want hoe verder je loopt, hoe stiller het wordt want écht, in februari kom je geen kip tegen! Ik kan je echt van harte aanbevelen om in de winter te wandelen, als je van rust houdt. 





Wij wandelen trouwens ook met regen hoor, Brit en ik. Ik draag dan een regenpak, maar Brit heeft altijd al precies het goeie pakje aan. Geschikt voor elk weertype.


Maar goed. Een hond dus.


Nou wonen we niet in the middle of nowhere ... maar gewoon aan een doorgaande weg. En zo'n hond kan ook zomaar zo'n weg op rennen. Dus daar moet je dan ook weer wat voor regelen. Wij hebben een stroomdraadje om het hele huis gespannen. En daar blijft Brit netjes achter. Ook al staat de stroom meestal uit, maar dat weet ze natuurlijk niet.


Alleen gaat dat draad dan wel weer eens kapot. Vooral het deel wat op de oprit ligt, en waar de auto's overheen rijden. Dat gaat regelmatig kapot. En het is een hele soeza om dat te maken.


Ik was daar vanmiddag mee bezig, en Brit keek aandachtig toe.






Eerlijk gezegd heb ik niet zo'n puf om het uit te leggen. Maar je kunt het wel zien toch? Van die plankjes aan beide zijden, met draadhouders erin geschroefd. Die plankjes daar druk je lange ijzeren staven doorheen zodat het op de grond klem zit. 


Die rubberen doppen die je ziet dat zijn gewoon stukjes die ik van een dikke slang heb afgeknipt. Dan ligt het draad niet op de grond, en verlies je niet veel stroom. Brit blijft hier écht achter. Ze kan er niet overheen springen, want het is 80 centimeter breed. Als je een grotere hond hebt moet je de draden misschien nog iets verder uit elkaar leggen.


En zo kan je hond vrijuit op het terrein lopen, zonder het risico van zómaar de weg oprennen, als er bijvoorbeeld een hond of kat langs komt. 




 

Tja. Een hond. Je moet er wel wat voor overhebben, maar dan heb je ook een ontzettend lieve kameraad en huisgenoot! Wij zouden haar voor geen goud meer willen missen!



0 reacties: