Op de moestuin scheren ze elke dag over mijn hoofd en vangen alle vliegjes en mugjes en beestjes die daar in wolken boven de gewassen zweven. Later op de avond jetskiën ze over de golfjes van de sloot. Ook daar, mugjes vangen, en misschien een snaveltje vol water.
Soms, midden op de dag, rusten ze even uit op het hek bij de stal. Meestal is dat een echtpaartje, soms ook met hun jongen. Die jongen, die allemaal onder ons dak zijn geboren. Het zijn zulke vrolijke vriendjes.
En nu ..... Het Grote Vertrek. Al wekenlang maken ze oefenvluchten, steeds verder, steeds hoger, en in steeds grotere aantallen. Ik kan er niet genoeg van krijgen, zo mooi als ze buitelen, en nóóit een botsing. En zo sterk als die jongen ook al zijn! Binnenkort, vandaag of morgen, vliegen ze weer naar verre oorden, die de meesten nog nooit hebben gezien. Toch weten ze precies de weg, strak over rivieren en hoge alpen, in een rechte lijn naar de evenaar.
Het is één en al verhuizingen, deze dagen. Niet alleen van de zwaluwen, maar ook ...
..... hebben we vandaag de bijen verhuisd. De kasten, vol met nijvere werkbijtjes en vol met honing, gaan weer mee naar de winterplek. De bijenstal van Jan.
De kasten zijn erg zwaar, en na een paar kiekjes ben ik maar gauw gaan helpen met het tillen. Je zal maar zo'n kast met daarin een paar duizend bijtjes laten vallen .......
Nog even een blik in de verte, waar de zon op de uitgebloeide vaalpaarse heide schijnt. Nee er is hier nu niet veel meer te halen voor de bijen. Tijd om ze in te winteren!
Dat inwinteren, en de honing weghalen (een deel) en het 'honing slingeren', dat komt later. Want er waren ook nog twee koeien. Die ook vandaag gingen verhuizen. Maar dat liep niet helemaal naar wens.
Maar Bonnie heeft maling aan droge voeten, en ze vindt die tegels eng. Dus brak ze door het gespannen lijntje en ging toen doodleuk over het erf kuieren. Waar gewoon gras is. Pompiedom, dacht ze, ik ga maar eens die kant op. Bij de hooizolder wilde ze wel omhoog, naar het hooi, maar gelukkig lukte het toen om haar met een emmer brokjes weer de andere kant op te krijgen.
En nu staan ze beiden dus in de stal. Terwijl ik ze eigenlijk naar een ander weitje wilde verhuizen. Maar, mislukt dus. Morgen maar een tweede poging wagen. (In de stal zie je trouwens hoe Bonnie de hooivoorraad ontdekt en daar alvast aan gaat knabbelen over het schot heen 🙈🙈 .... nou hoe dat afloopt ... we zien het morgen wel!)
Allemaal verhuizingen. Maar een wereld van verschil. 😊
.jpeg)
.JPG)
6 reacties:
Dag Clarien, er is iets mis met de foto's, ze zijn niet te zien. Of is het enkel bij mij ?
Heel vreemd. Ik heb hem even opnieuw gepublished. Hoop dat het nu wel lukt?
Herfstig logje...
'k Zie alle foto's, Clarien.
Lie(f)s.
Er is mij een voorbeeld bekend van een boer die ten einde raad een gedragsdeskundige inhuurde, omdat hij met geen mogelijkheid zijn koeien meer op stal kreeg. Wat bleek? Een bezoeker had zijn jas laten hangen, over het hek bij de stal, en dat vonden ze ENG! Jas weggehaald, koeien naar binnen, geen probleem…
Een mooi boek over dierengedrag is ‘Denken als de dieren’, van Temple Grandin.
Groet,
Marjolein.
Het afgelopen weekeinde ben ik op bezoek geweest bij een zeer gedreven veeboer met in totaal rond 250 stuks vee, waarvan 175 melkkoeien. De rest waren kalveren en pinken.
Zijn koeien lagen op waterbedden en op mijn vraag waarom zo 'luxe' had hij een zeer voor de hand liggend antwoord, al had ik het nog nooit zo bekeken; koeien zijn, zoals alle herkauwers, vluchtdieren en daarom eten ze in zo kort mogelijke tijd zoveel mogelijk en zoeken dan de dekking weer op om al het ingenomen eten hap voor hap te kunnen herkauwen. Dat kunnen ze wel 16 uur per dag doen en in die tijd moeten ze comfortabel kunnen liggen. De 'wildernis' kon hij ze niet bieden, maar wel de 'zachte' ondergrond ervan zoveel als mogelijk is, benaderen. Als de ondergrond te hard is krijgen ze gewrichtsproblemen en als het er vochtig bij is kreeg je er nog hoefproblemen en ander ongemak erbij, wat direct of indirect allemaal geld kost. EEn welzijnsreden dus die hem ook nog eens geld bespaarde.
Op dat moment realiseerd ik me ook dat de koeien van mijn vader altijd op een dikke laag stro lagen op een ondergrond van zand. Dat zand werd ieder jaar vervangen en 'afgedekt' met heideplaggen als de koeien weer de wei in gingen. Wat ik me herinner is dat het stro enkele malen per week vervangen/aangevuld werd, maar desondanks waren de koeien aan het eind van de winter wel toe aan een 'wasbeurt'
Je hebt een hoop werk en gedoe met die twee dames. En dat alleen vanwege biologische mest ? Zit er niet een biologische koeienboer vlak bij jou in de buurt ? Als je daar nou eens je mest vandaan zou halen ? Stuur je de meiden voorgoed uit logeren. Zij krijgen er vriendinnen bij en jij minder werk.
Een reactie posten