Onweersbeestjes.

Al zes jaar lang schrijf ik blogverhaaltjes, bijna elke dag, en je zou denken, dan ben je toch wel een keertje uitgeschreven?

Haha, het verbaast mijzelf ook! Dat er elke dag weer een blogpostje uit rolt. Het gaat zo'n beetje als volgt. Ik maak overdag af en toe snapshots van dingetjes die ik leuk vind om te zien, of belangrijk vind, of gewoon, soms zomaar. Van een fiets. Of een afwasborstel.

En 's avonds, als alle klussen erop zitten (in de zomer is dat een stuk later dan in de winter) klap ik de laptop open, zet de foto's erop ... en daar rolt dan bijna vanzelf wel een verhaaltje uit. Het is leuk werk, en het sluit de dag af. Zo voelt dat.

Een foto van het ontbijt. Dat was dat maisbrood, wat uit elkaar gevallen was. Paul houdt er niet zo van dus ik eet al die vier maisbroden zelf op. Nou ja, mijn moeder heeft er ook eentje gekregen. En omdat ik alleen was vanmorgen ligt er geen kleed op tafel maar eet ik van mijn servet. 😊

En als ik alleen eet mag ik graag eetlezen. Lekker alles lezen wat er zo op tafel ligt. Een boek, de kranten, och, het maakt niet zoveel uit. Als er maar niet teveel ellende in staat want dat bederft het ontbijt.

Vanochtend viel hier een mooi zacht regentje. De hele ochtend zowat. Dus heb ik er maar een huishoudelijk ochtendje van gemaakt. Vegen en dweilen (elke dag weer bossen en bossen honde- en kattehaar!) en alle dierenmanden en kleedjes gewassen en uitgeklopt.

Zoals je ziet hoort daar ook die gebloemde stoel bij. Paul en Brit delen die stoel samen. Rond zessen leest Paul er de krant, en in de avond ligt Brit erop. En daarom wordt die stoel erg vies. Ik leg er kleden en handdoeken in maar dat schuift vaak opzij.

Daar moeten we dus nog iets op verzinnen. Iets van een grand foulard, in een vuil-kleur.

Vanmiddag, bloemendag. Weer heel veel zonnebloemen gepoot. Met de hoop dat we in de herfst zelf een beetje zonnebloemolie kunnen persen. Dat lijkt me zo leuk als dat zou lukken!

En later moesten er nog spullen voor de dieren gehaald worden. Onder anderen een pak koek voor de koeien. Als ze in een weiland verderop staan, krijgt Bella elke dag een koek. Dat is om haar tam te houden. Want op zo'n weiland heb je toch minder contact met de beesten. En nu komt ze meteen aanhollen als ze mij ziet. Niet vanwege mij maar vanwege de koek. En Buurtje eet soms ook een brokje mee. Misschien wordt zij ook ooit wel tam, door de koek.

(ze is al drie etmalen niet ontsnapt!! afkloppen!! 😊)

Er zitten vrij gewone dingen in. En nog wat extra mineralen. En Brit lust ze ook graag. Zij krijgt soms ook een klein brokje. Zo heb je een hoop happy dieren van één zo'n koek! 😊

En ook zijn we aan de allerlaatste aardappelen bezig. Ik denk dat we ze nog twee of drie keer kunnen eten en dan is de laatste pieper op! En dan? Er zijn nog geen nieuwe.

Och ... dan maar patatje halen.😄😄

We hebben wat problemen met de rookmelder. Die gaat steeds sneller af. Eérst ging hij alleen maar af als ik een hele stapel pannenkoeken aan het bakken was. Dan ziet het hier blauw. Maar nu dus ook al, bij een pan piepers. Vanavond moest ik hem drie keer uitdrukken, met de steel van de bezem. Hij zit namelijk nogal hoog. En ook nog pal boven het fornuis, dat is misschien toch niet zo'n goeie plek.

En vanavond, op de fiets naar de appie, waren er overal onweersbeestjes. Ik heb ze al in geen jaren gezien, of er misschien niet op gelet. Vroeger waren ze er altijd. Ze zaten op je armen en benen en het kriebelde. Maar niet heel erg. En ze zaten ook in de fotolijstjes van mijn ouders, gedroogd en al, op die oude foto's.

Ze zaten overal. Maar waren niet echt lastig. En na een tijdje waren ze zomaar weer weg.

Nu ging ik erop letten en zag ze ineens overal.

Ook in het schaaltje blaadjes. Ze kropen uit de bloemblaadjes en liepen op de rand. En ze zaten op het raam, erachter.

Morgen, als het warmer wordt, gaan ze vanzelf weer weg.

Iets wat niet vanzelf weer weg gaat is de rommel in de kapschuur. Die slibt langzaam aan weer vol. Morgen opruimdag!