Tikkie zuur.

Ze raken gelukkig weer helemaal in de mode, de gewone Hollandse bessen. Aalbessen en kruisbessen en zwarte bessen. Een tijdlang zag je ze nérgens meer. Alleen misschien nog bij je oma in de tuin.

In de winkels lag alleen .... het buitenland. Lekker zoet. Pitloze druiven, mango's en bananen en perziken en ananas en Italiaanse aardbeien, en vijgen en dadels en van die stervruchten. En abrikozen en nectarines.

Ons eigen makkelijk te kweken licht zure besje ... zag je niet. Die redde het niet tegenover al dat zoete fruit. Maar nu ineens .... is hij er weer! Want lokaal is hip! En verser, en lekker en gezond en duurzaam ook nog.

Het is wel omschakelen. Als je steeds maar die druiven en mango's gewend bent. Haha ... ik moet aan mijn vader denken. Hij was een echte zoetekauw. 'De bek trekt mie in'n vodde.' zei hij als hij alleen maar aan bessen dácht.

Ik vind ze het lekkerst als ik net van de tuin kom, met meestal behoorlijk dorst, en dan tros na tros zo van de struik afritsen en opeten.

Dus zo héél veel bessen zaten er niet meer aan, na al dat snaaien. Op een bepaald moment moet je ze wel allemaal plukken. Als alle bessen rood zijn. Anders gaan ze achteruit en verdrogen. De rode bes is vrij kwetsbaar.

Bij zwarte bessen is het anders. Daarvan pluk je de rijpe dikste zwarte bessen af, die makkelijk loslaten, en de rest die nog groen is laat je zitten. Net als bij bramen. Ze rijpen na elkaar. En zo heb je dus elke keer weer nieuwe rijpe bessen.

Je kunt er natuurlijk limonade of jam van maken, maar dan heb je suiker nodig. Ik heb ze zó, puur, in de vriezer gedaan. En dan in de winter steeds een handje van die bessen in de pap, en in de smoothies van Paul. Stel ik me voor.

Omdat die rode aalbessen door het afritsen iets beschadigd zijn, kun je ze (denk ik) beter niet in doosjes doen. Dat wordt één ijsklont. Wat ik zelf gedaan heb is ze in kleine porties in plastic zakjes gestopt. In een soort 'sigaarvorm' oprollen. Dan kun je voor gebruik er wat van 'afbreken'. Want ze gaan waarschijnlijk wel iets aan elkaar vastvriezen doordat ze een beetje 'lekken'.

En zo zijn de twee onderste lades van de vriezer inmiddels gevuld met vele kilo's fruit. Ook de rabarber zit daarbij.

Omdat ik dit jaar zo min mogelijk suiker wil gebruiken ben je dus meer aangewezen op de vriezer. Dat heeft één nadeel, namelijk als er een keer een stroomstoring is. Dat hadden we dus vorig jaar.

Maar goed. Duimen dat het dit jaar goed gaat. Nou ik doe hem gauw weer dicht want hij begint alweer te piepen. Het is een hele strenge vriezer! 😊

Dag hoor! Pas maar goed op ons kostbaar fruit!

🍓