Jeuk en kruiden.

on maandag 22 juni 2020





Toen ik gisteren rond tien uur bij mijn moeder aankwam begon nét de kerkdienst. Online. 

Mijn moeder volgt zo'n dienst het liefst via haar mobiel. Aan haar oor. En bril op bril af, want alles moet natuurlijk worden meegelezen in de bijbel, en meegezongen in de liedboeken.

Van een afstandje luisterde ik mee, en hoorde flarden van de preek, en het zingen van de dominee samen met een paar ouderlingen. Want méér personen zijn er nog niet bij, in de dienst. En natuurlijk het mooie orgelspel.

En dat dan ... met vogelgeluiden op de achtergrond, met de blauwe lucht, en ... héél bijzonder ... de kerk op de achtergrond die je dan dus van de buitenkant ziet. Terwijl je hoort wat zich daarbinnen afspeelt. Dus we hoorden het orgel online en tegelijk óók heel zachtjes live, vanuit de kerk.

Heel bijzonder was het.





Toen ik thuis kwam had de familie het zitje verplaatst. We zaten ineens naast de kippen.

Zaterdag zaten we nog met z'n allen onder de eiken, maar 's nachts hadden Paul en Liek erg last gehad van de blaasjes, door de haren van de Eikenprocessierupsen. Dus hadden ze nu de stoelen maar even verplaatst.

Niet meer onder de eiken, voorlopig!






De waslijnen hangen ook allemaal in de achtertuin, onder diezelfde eiken. En daar moest vandaag toch echt de was worden opgehangen. Nou ben ik niet zo bang voor een prikje of steekje, maar heb toch maar even het jack van Paul aan gedaan met de capuchon op.

Vorig jaar zat ik na het was ophangen op armen en schouders onder de rode vlekken. Het jeukt erg, maar is gelukkig wel na een paar dagen weer weg.

Het wasgoed ging helemaal in de verste hoek. En dan als het droog is alles flink uitkloppen natuurlijk om de rupsenharen eruit te schudden. En Brit .... gaat gewoon pal onder zo'n boom liggen. Die heeft nergens last van.





Mocht je last hebben van de rode bultjes of blaasjes, van die rupsen, er zijn veel kruidjes die de jeuk verminderen. Aloe Vera natuurlijk(het sap), en ook het gewone weegbree. Kneus een blad en wrijf het over de bulten. En, als je hebt, helpt huislook ook heel goed.

In onze tuin staat veel huislook, van de vorige bewoners. Ik had vanmorgen ondanks dat jack toch een hele serie blaasjes op mijn ene elleboog, en nam wat blad van de huislook.






Dat pers je dan uit met een stamper, of met de bolle kant van een lepel, en smeer het sap uit over de blaasjes. Bij mij was de jeuk in één keer weg. Omdat het niet meer jeukt, krab je ook niet meer, en dan zijn de blaasjes en rode vlekjes snel weg.

Het is nog steeds een goed moment om kruiden te verzamelen. Zoals kamille en duizendblad en viooltjes. En rode klaver. En en.

Alle kruiden hebben een hele eigen werking. Sommige kruiden zijn vrij sterk, maar wat je hier allemaal ziet is heel mild. Je kunt het gewoon als thee gebruiken.










Het is echt leuk om meer te weten van kruiden en waar je ze voor kan gebruiken. Zelf ben ik een paar maanden geleden begonnen met een cursus 'kruidengeneeskunde'. Maar die cursus was niet wat ik ervan verwacht had. Ik heb mezelf al jaren verdiept in kruidenleer, en in die cursus vond ik weinig nieuws.

Dus, hebben Editha en ik bedacht dat we het anders gaan doen. Géén kant en klare cursus, maar gewoon ... de boeken weer in. Kruid voor kruid weer zelf helemaal van scratch onderzoeken. Wat doet het, hoe werkt het precies, wat voor stoffen zitten erin en hoeveel. Moet je het droog of vers gebruiken. Dat soort dingen.

En wie weet kunnen we deze winter zelf een kruiden-almanak maken!








4 reacties:

Lies zei

Heel apart, Clarien, als je onder de kerktoren woont.
Die viooltjes blijven ó zó mooi...
We genieten alvast mee van jullie (kruiden)wijsheid!
Lie(f)s.

Barbara zei

Oh zou dat niet prachtig zijn, een door jullie samen gemaakte zelf onderzochte en getekende kruidenalmanak!!

Hilde zei

Jammer dat de cursus niet kon bieden waar jullie op hoopten; wel een leuk compliment voor alle kennis die jullie inmiddels zelf al hebben vergaard!

Wat interessant om meer te leren over huislook. Nooit geweten dat "die standaard vetplant" zoveel mooie eigenschappen had!

Willem zei

Of we op het dak van mijn geboortehuis ook huislook hadden, weet ik me niet te herinneren, maar bij de buren groeide het wel op het rieten dak en werd het zelfs 'beschermd' omdat het huis erdoor beschermd werd tegen blikseminslag en ander onheil. Ten minste, dat wilde het volksgeloof ons doen geloven. Omdat mijn grootvader niet in dat soort 'sprookjes' geloofde, ben ik geneigd te denken dat het ontbreken van huislook op ons (rieten) dak bewust was.
Maar huislook werd ook gebruikt als je in aanraking gekomen was met brandnetels of ander jeuk veroorakend kruid. Probleem was vaak dat je 'in het veld' was als dat gebeurde en dan bood het gekneusde blad van smalle weegbree ook uitstekend. In geval er echt niks te vinden was dan piste je erop. De ammonia erin verzachtte de jeuk ook meteen. Huismiddeltjes dus genoeg in mijn kindertijd en de gedachte 'het doel heiligt de middelen' was veelal van toespassing.

De eikenprocessierups is een 'vreetzaam' beestje heb ik gemerkt. Zaterdag fietste ik nog onder een rijtje (jonge) eiken door en er was, zo op het eerste oog niks aan de hand; mooi dicht bladerdak en geen spoor van welk soort aantasting ook maar. Maandagavond fietste ik onder diezelfde bomen door en ik kon het zwerk zien door de massaal aangevreten bladeren. Van vrijwel elk blad was het bladmoes opgevreten en was alleen het skelet nog te zien. Gelukkig, voor mij althans, stond de wind gunstig waardoor waardoor de brandharen van mij af waaiden.