Moestuin of boerderijblog?

Tijdens ons zondagochtendloopje kwam mijn blog ter sprake. Paul zei, ´het gaat helemaal niet meer over de moestuin, het gaat alleen nog maar over de boerderij.´

Klopt ja. En dat is óók wat, dan kom je hier op het blog kijken voor het laatste moestuin-nieuws ..... en dan krijg je alleen maar mijn verhuis- en verbouwperikelen voorgeschoteld!

....... maar ja, weet je hoe dat gaat? Ik kom nu niet op de moestuin. Sterker nog, er is zelfs nog helemaal geen moestuin, alleen maar een grote zwarte lap grond waar de rogge voorzichtig omhoog komt. En dat wil ik best elke dag laten zien. Maar ja ... wil je dat elke dag wel zien? Wil ik daar nu over schrijven? Nee, nu niet. Dat komt weer als we het teeltplan gaan maken. En als er gespit en gezaaid wordt.

En tot die tijd ..... is het verhuis, verbouw en boerderij nieuws hier op het blog! Want hoe kan ik nou niet schrijven over ......

....... de definitieve overdracht van ons lieve oude huis vanochtend? Over de lege kamers, die zijn geïnspecteerd en goed bevonden, en over onze trouwe huissleutels, die nu ineens in de broekzak van de nieuwe bewoners zitten?

Over het naambordje dat nu weg kan. Over het 'welcome' bordje dat ik natúúúúrlijk heb meegenomen! Ha die gaan we weer ophangen', let maar op!

Hahaha de nieuwe bewoners laten er geen gras over groeien! Zodra de overdracht geregeld is rijden de busjes van de aannemer voor. Hopla ..... daar gaan de tegels al! Nou ja het waren ook geen mooie tegels. Groot gelijk hebben ze.

En hoe kan ik nou niet schrijven over mijn nieuwe collegaatje uit het dorp die mij af en toe een middagje komt helpen. Zoals vandaag, met de mais pellen. Dat is geen klusje maar een klus! Dat spul is nog niet goed droog en dan gaat het pellen moeizaam. Maar in haar eentje heeft ze bijna de hele oogst zitten pellen. Kon ik dozen uitruimen. Ik blij, zij blij, en gewoon ook supergezellig zo!

De rogge op het land zien opkomen is heel mooi, vooral met de zon erop en de mist eroverheen. Dus echt hoor, die laat ik gauw weer zien.

Maar ondertussen ...... gebeuren er veel andere dingen. Er komt een échte schoorsteenveger langs om onze kachel te plaatsen. En met écht bedoel ik dat hij als hij schoorstenen veegt ook echt zo'n zwarte hoed opheeft en zo'n zwart pak aan. En met zo'n veegding gaat hij het dak op. Hij veegt nog ouderwets van bovenaf. Het is net Bert uit Mary Poppins, in dat leuke liedje .....

                 
                                    


Onze eigen schoorsteenveger heeft vandaag dat pak niet aan jammer genoeg. Omdat hij nu niet veegt maar installeert. En of hij ook zo goed kan dansen .... weet ik niet.

Maar wat wel weer heel leuk is is dat hij een paar huizen verderop is komen wonen met zijn gezin, en ook heel geïnteresseerd is, en veel weet over zelfvoorzienend leven! Naja! Toeval? Of trekt dat elkaar aan? Iemand waar wij weer veel van kunnen leren in elk geval. Ze lopen een stuk op ons voor qua zelfvoorzienendheid, vooral met duurzame energie.

Tuurlijk, even reclame maken! Voor als je hier in de buurt woont en een echte ouderwetse schoorsteenveger wil, of een van die andere dingen die op zijn kaartje staan. Neem dan Bekker! Hij heeft het keurig geïnstalleerd hier.

Ja, en dan de verbouwing, die nog steeds vordert in het tweede gebouw, de paardenstal.

Uit de reacties begreep ik dat het niet helemaal duidelijk is hoe dat nou zit met woonhuis en paardenstal. Nee dat heb ik geloof ik ook nog niet uitgelegd ..... maar 't is heel simpel hoor.

We hebben hier eigenlijk twee gebouwtjes naast elkaar. Het ene is een oud boerderijtje dat is verbouwd en wat nu ons woonhuis is. En het tweede, wat er erg op lijkt, is de oude paardenstal waar eerst de paarden dus stonden.

Dat gebouwtje wordt nu ook van top tot teen verbouwd, en daar komen twee slaapkamertjes voor gasten, en één grote ruimte, voor Paul als kantoor, en voor mij als gemeenschappelijke ruimte om workshops en andere bijeenkomsten te organiseren.

Daar komt ook een douche en een keukentje. En daarvan zijn nét nu vandaag de muren van gemetseld.

Ja daar moet je dan toch over schrijven? Dat zijn zulke mijlpalen elke keer!

Dussss ... voorlopig zit je hier op het blog niet zoveel in de moestuin, maar vaker bij mij binnen voor de kachel. Te kijken hoe de mais droogt.

Ook niet erg toch?  ;-)