Stadskanaal, Wildervank.

Mooi gebouw nietwaar? Het is mijn oude middelbare school, in Stadskanaal. Het Ubbo Emmius Lyceum. Het was het énige Christelijke Lyceum in de wijde omtrek, dus wij moesten daar vroeger naar toe. Vijftien kilometer fietsen, langs de lange rechte kanalen van Wildervank en Stadskanaal.

En áltijd had je wind tegen. Vijftien heen en vijftien terug. Want 's middags was de wind steevast gedraaid. Wij kregen kuiten als aardappelstampers!😄😄

Ik ken natuurlijk niemand meer. Mijn oude leraren zijn allang overleden, of minstens hoogbejaard. Ik ga dus ook maar niet naar binnen. Maar toch leuk om die school te zien met die prachtige rij bomen ervoor. Haha wat keek ik vaak naar die bomen, vanuit een van de lokalen, en dacht dan ... was ik dáár maar! En niet hier!

De school is enorm groot. Je ziet hier alleen maar het voorste en oudste deel. De rest is modern en was geen foto waard, vond ik.

Ik was gisteren in Stadskanaal, met mijn moeder, omdat zij een staar-operatie had in het Refaja Ziekenhuis. Terwijl zij onder het mes ging liep ik door de oude bekende straten van mijn schooljeugd. Na anderhalf uur slenteren ging ik maar eens weer kijken en ja hoor, ze zat al te wachten.

'Het ging niet door!' zei ze. 'Er was een stroomstoring!'

Nou ja! Wat een pech! Hoewel, mijn moeder had geluk, want ze was helemaal voorbereid en verdoofd en gesteriliseerd, maar nét voor de operatie viel dus de stroom uit. Gelukkig niet ... tijdens! Want al heeft zo'n ziekenhuis natuurlijk een noodvoorziening etc, het was toch echt even een seconde of wat pikdonker in die OK. 

Stel dat ze dan nét met je ooglens bezig zijn ..... brrrr

Nee wij vonden het dus eigenlijk een 'goeie afloop' en vierden dat met koffie en kroketten in het restaurant. 😊 En we gaan gewoon weer opnieuw, over een week of twee.

Wildervank, Stadskanaal, Kiel-Windeweer, Annerveenschekanaal .... het zijn allemaal van die lange rechte einden. Wel mooi hoor, als je ervan houdt. Heel wijd en heel open. En vaak harde wind! En omdat mijn moeder pal aan zo'n kanaal woont tuffen er in de zomer altijd bootjes langs. Ik zag weer zo'n sliert langkomen, vanuit een van de slaapkamers. 

Tuf tuf tuf. Nee, het zou niks voor mij zijn, dat lange stilzitten op zo'n motorboot ....

En wat zou dat nou weer zijn, dat hierboven??

Dat was vandaag. Vandaag kwam loonbedrijf Tuin bij ons het weiland doorzaaien. Jan (zo noem ik hem maar even) vulde de grote bak met zaden aan met klaverzaad.

'Moest je dat niet van te voren door elkaar mengen?' vroeg ik.

'Nee hoor,' zei Jan, 'want dan zakt het fijnere klaverzaad door het geschud van de trekker helemaal naar beneden. Dan had het nu onderin gezeten, onder het graszaad. En dan krijg je hier vooraan op het weiland al het klaver, en achteraan het gras. Zo láát mogelijk mengen is het beste.'

Hij mengde nu de verschillende soorten zaad wat grofweg door, met de handen. En daar ging het. Eerst in de lengte in banen, en toen nog dwars daarop.

Blij dat het zaad in de grond zit! Het is een goed moment, met al die regen! Het bemesten gebeurt later, zei Jan.

Wat minder is, is dat het bij ons wemelt van de slakken. De grond ziet soms echt roodbruin van die glibberds! Ze hebben al de helft van onze bladgewassen op, of op z'n minst aangevroten. Vooral in de paardenbak. En dat is logisch, want daar zijn allemaal nieuwe tuintjes, omringd door grote stukken wild gras en kruid. Waarin slakken makkelijk kunnen wegkruipen bij warm en droog weer.

En er is hier in de paardenbak ook nog geen evenwicht. Volgend jaar zal het vast beter gaan. Want een slakkeninvasie in het éne jaar, trekt het volgende jaar vijanden aan. Op de grote moestuin had ik in het begin ook massa's slakken. Nu niks meer.

Maar goed. Wat te doen? Tja je kán met bier enzo aan de gang. Maar daar heb ik nooit zo'n zin in. Daarbij hadden we toch weer veel teveel sla en kool. En .... we hebben ook nog de kipjes. Hoewel .... die eten niet zoveel slakken. Hooguit een paar baby slakjes. En wat eitjes. Je zou eenden moeten hebben!

Ook was het tijd om de maisplanten wat bij te voeden. Als de mais tot halverwege mijn kuit komt, dan krijgt hij altijd wat compostthee of wat mestthee. En dat krijgt hij nóg een keer als hij net boven de knie komt.

Een klein beetje extra pit, en je zal zien hij schiet dan weer omhoog.

Ook de stokbonen en de andere vruchtgewassen krijgen wat van dat extra pit. En ik hoor ze overal ineens liedjes zingen!😄🎵🎵

Vanavond aten we makkelijk want ik had een vergadering. Dan wordt het meestal soep. Makkelijk en ook gezond want je kunt er al je verse waren in kwijt. Groentesoep was het dit keer, met balletjes. Er ging ook héél veel knoflook in.

We aten er een stokbroodje bij en knoflookboter met basilicum. Je weet vast hoe je snel een bundel basilicumblaadjes fijn krijgt? Je legt ze op elkaar, rolt ze op, en dan met de kruidenschaar of een mesje in reepjes snijden. Dan heb je in een mum fijngehakte basil. Meng er iets zout en peper door en een geraspte knoflookteen. Tot slot twee eetlepels zachte boter.

De rest van de knoflookbol ging door de soep. Haha de lucht was hier om te snijden denk ik, toen wij die soep en dat brood op hadden!

Maar dat is nou het mooie van online vergaderingen. Het maakt niks uit dat je naar knoflook ruikt!! 

Dat is nou echt het enige wat ik zal missen, als alles weer live wordt. Dat je dan niet meer onbeperkt knoflook kunt eten vlak voor een meeting!

😊