Een laadpaal, praten via de app, en ook een verdrietig bericht.

Ook al valt de regen met bakken uit de lucht, er moet tóch water geschept worden en uitgegoten, namelijk, op de plantjes in de kas. Daar valt géén drupje regen. En daar kan het zo halverwege de winter zomaar erg droog worden.

Goed aan denken om de kas af en toe even een flinke plons water te geven! Er staan jonge erwtenplantjes en tuinboonplantjes. Het blad daarvan eten we af en toe door salades. 

Buiten is er nog boerenkool en ook nog prei, en in een hoekje groeit zomaar ineens wat postelein. Dat is een heel mals en lekker bladgewas, dat zelfs nog midden in de winter spontaan wil groeien. 

Verder hadden wij bezoek van drie broers, die samen het bedrijf 'Laadmissie' vormen. Paul had bedacht dat wij 'elektrisch' moeten gaan rijden, en dat heeft heel wat voeten in aarde. De broers, alledrie voorzien van een zwarte baard (waardoor het net een drieling leek) kwamen nu dus bij ons zo'n  laadpaal installeren. 

En dat is een heel gedoe.

Zo moest er een sleuf gegraven worden helemaal vanaf de kapschuur naar de meterkast. Daar komt bekabeling in, want zo'n elektrische auto, die kun je niet eventjes met een gewoon verlengsnoer opladen. Dat moet met krachtstroom. Nou, vandaar dus die extra leiding, en heel ons erf lag overhoop. En Brit maar met haar bal in de weer, en schooien om aandacht van de drieling.

Nou was het ook zo, dat Paulus en Lia gisteren heel spontaan een leuke wandeling hadden georganiseerd voor de mensen van de Oekraïne Unit. En ik zou helpen, om de club naar het bos te brengen en ze weer op te halen.

 Maar nét toen ik daar naar toe wilde rijden .... kijk nou! 

Ik kon er niet uit! 

Gelukkig konden we met wat manoeuvreren Pauls auto over het erf krijgen en kon ik gewoon naar de Unit. En niet alleen als chauffeur, maar ook mee op de wandeling door het bos. Het was echt leuk en goed georganiseerd! En ook was het gelukkig droog. Het communiceren ging via vertaal-apps. Eérst voelt dat raar, om zo te praten via je telefoon, maar al snel went het en kun je via bijv Google Translate heel aardig op z'n Oekraïens babbelen.

We kregen het over recepten. Wat is jouw favoriete recept, vroeg ik via Google Translate aan Ludmilla. Nou, dat was 'Borsch'. Dat is een hartige bietensoep. Ik denk wel dat die soep binnenkort hier op het blog verschijnt, want het klonk superlekker!  

Tja.

En dan dus ook nog iets verdrietigs. 

😔😔😔

Het is al twee weken geleden gebeurd maar ik stel het bloggen erover steeds maar uit. Maar goed. Het is namelijk zo dat onze poes Billie er niet meer is. Ze is op de vrijdag vóór kerst aangereden. Op de weg hier voor het huis.

Ze was de clown van ons drietal katten. Een superzachte fluwelen poes, niet zo heel knap van gezicht (een beetje uilig) maar met vréselijk grappige streken. Zoals in het filmpje hieronder, waar ze zich verveelde en toen maar haar zus Bossie ging pesten. Tot Brit ingreep.

 

Echt een groot gemis.

😿😿😿