Niemandsland.

Serieus waar, die zanderige bieten en knollen hierboven waren de basis voor een piekfijn kerstdinertje. Er moest natuurlijk wel één en ander mee gebeuren, maar toen zag het er echt prachtig uit.

Je moet me maar op mijn woord geloven, want met elf personen (en persoontjes) aan tafel heb ik er geen seconde aan gedacht om foto's van de borden te maken. Naja, ook niet belangrijk. 't Was erg lekker! En we hadden een fijne kerst met iedereen hier thuis.

Wel heb ik wat plaatjes van de babyrommel in huis en wat andere tafereeltjes ... 

Haha, zo grappig. Iedereen nam cadeautjes mee, en toen was er amper plek voor onder ons schriele kerstboompje.

Wolfje krijgt ondertussen al een wortelprakje. Je zou denken dat dat heel fijn voor hem is, na vier maanden mama-melk. Maar nee hoor, hij moest er nog niks van hebben. Hij spoog die hele wortel nét zo hard weer uit als wij het erin lepelden.

(Hij had vast liever een plakje kerstboomcake gehad)

Wél leest hij al graag boekjes mee met opa en mama. Hij zit nét verstopt achter het boek. En zijn neef Beertje ligt daar achter, in zijn nestje in de hoek. Mee te luisteren. 

Het waren echt gezellige dagen. Het enige minpuntje was dat onze riolering kaduuk ging. Door alle water was het riool overbelast en konden onze wc's niet meer doorspoelen. En dat is niet handig met een huis vol logees. Gelukkig droegen 2 daarvan een luier, dus dat scheelde weer iets! 😅😅

En nu is kerst alweer achter de rug. We zitten nu in Niemandsland, zo voelt voor mij die periode tussen kerst en Oud en Nieuw. Haha ik geloof dat ik dat elk jaar blog. 

Haast iedereen is dan vrij. Agenda's leeg. Beetje aanrommelen. Ik heb het kippenhok maar weer eens schoon gemaakt.

's Ochtends rond  08.00 gaat hun deur open en krijgen ze een lekkere ochtendprak. Ook staat er altijd een teiltje met biologische granen. En dan zo tussen 08.00 en 10.00 leggen ze hun eitjes. Daarna doe ik de buitenren open, en dan gaan ze de wijde wereld in, samen aan de scharrel. De héle dag wormpjes pikken. En torretjes en kruid en wat ze maar kunnen vinden.

Rond de schemering komen ze weer in het binnenhok en sluit ik de deur. En dan begint het. Poepen. De hele avond en nacht gaat dat door. Elke drie dagen schep ik er wel een halve kruiwagen vol mest en hooi uit. 

En ik ga achteraf toch twijfelen over de 'laminaat' vloer. We wonen in een brandschone omgeving, zonder fabrieken en drukke wegen die vervuilende deeltjes verspreiden. En dan leg ik nota bene kunststof laminaat in het kippenhok. Niet zo slim.  

Dus .... binnenkort komt daar een vloer van klinkers! 

Vanmiddag wandelde ik naar Editha voor een bakkie. De Beentjesgraven staat boordevol schoon helder water, allemaal fris gevallen. Het rook lekker!

Voor mij uit vloog een grote witte reiger. Iets verderop daalde hij weer neer, maar als ik dichtbij kwam vloog hij weer weg. Te ver weg voor mijn camera. 

De lucht was decemberkleurig. Grijsblauw met winderige strepen. En de bomen waren prachtig, met scherp getekende contouren tegen de lucht. Tussen vier en vijf, in de winter, is mijn favoriete uur!

En na een bakkie koffie weer terug. In het pikdonker. Maar de sloot weerspiegelde het licht van de volle maan en zo kwam ik toch weer heelhuids thuis.