Zon en zee? Op zaterdag?

on zaterdag 29 februari 2020






Afbeeldingsresultaat voor schiermonnikoog


Ja hoor. We hadden écht een paar uur zon op Schiermonnikoog, vandaag. Paul zag vanochtend dat het van tien tot twee prima en droog weer zou zijn, dus .... wij aan het wandelen, over het machtig grote brede strand.

Het is zó mooi .... al kom ik hier al vanaf mijn vroegste jeugd ... je raakt er nooit op uitgekeken. Op dat eindeloos grote witte strand en de felle branding met witte schuimkragen op de golven.

We hebben heerlijk gegeten bij 'Marlijn' bij het badstrand, en toen weer terug gewandeld. Over het strand, en ook gedeeltelijk door het bos .... want ineens werd het nóódweer! 💧💧💧

Dus. Vanmiddag zaten we binnen. En heb ik gewerkt aan mijn kruidenschrift. Ik had alles meegenomen, want we hadden van te voren al gezien dat het dit weekend flink zou gaan regenen.








Vanmiddag heb ik me verdiept in het viooltje. Maarts viooltje, hondsviooltje, bosviooltje, driekleurig viooltje.

Die laatste is wel héél erg mooi. Ik had er laatst ook een bak vol van gekocht, en ook foto's gemaakt. Dus die kon ik nu proberen na te tekenen. Maar dat is niet makkelijk. Die diep donker paarse kleur, die kun je haast niet namaken, met de gewone kleurpotloden.

Dan moet je zoeken, en meerdere kleuren door elkaar gebruiken.






Ik kan het van harte aanbevelen. Om een kruidenschrift te maken. Of een plantenschrift of een groentenschrift of misschien wel een bomenschrift.

Door iets ná te tekenen moet je heel goed kijken. Dan leer je veel van zo'n plant. En dan onthou je het. Ik ben vandaag de hele middag met dat viooltje bezig gewest. Ik weet nu hoe de bladnerf loopt en hoe de bloembladeren over elkaar zitten. En welke werkzame stoffen er in het viooltje zitten en waar je die voor kunt gebruiken.

Een hele middag ..... met één kruidje. Echt leuk!

Niet om elke dag te doen hoor. Of zelfs niet elke week. Maar gewoon, zo af en toe, als je vrij bent en als het regent.

Ik was mijn kruidenboeken vergeten, maar hier op Schier heb je een tweedehands boekenwinkel, en daar hadden ze deze:






Wélk kruidenboek je neemt ... och .... het maakt volgens mij niet zoveel uit. Al die boeken zijn vaak echt goed, en door zeer bekwame mensen getekend en geschreven.

Ze zijn héél inspirerend. Het is goed om wat meer te weten van al die kruiden die hier overal om ons heen groeien. En dan, als het hoogzomer is, dan ga je bossen vol van die kruiden verzamelen, en drogen, in je keuken. Het ruikt dan heerlijk!

En dan bewaren in flessen, op je keukenplank. Om er heerlijke gezonde thee mee te maken. Of om er mee te koken. Of, om er compressen of zalfjes mee te maken, voor kleine klachten.






Het driekleurig viooltje.

Een onnozel klein bloempje? Dat lijkt misschien wel zo. Maar hij ruikt heerlijk. En hij heeft een heel scala aan werkzame stoffen. Waardoor hij hele positieve effecten heeft op de huid, luchtwegen,  blaas en nieren.

Natuurlijk zijn onze wilde kruiden geen straffe medicijnen. De werking is heel mild. Zelf gebruik ik ze vooral preventief. Met wilde kruiden hou je jezelf gezond. Bouw je weerstand op. Hou je jezelf vitaal.





En verder zijn ze ook gewoon nog heel erg mooi en ze ruiken lekker!

Goed. Dat was dan dus kruid nummer één. 🌸🌸🌸



5 reacties:

Marie zei

LEUK. Dat boek heb ik ook. Vanaf mijn jeugd ben ik al geïnteresseerd in kruiden. Ik weet nog dat ik als kind op wondjes de gekneusde blaadjes van de madelief legde dat hielp bij het samentrekken van het wondje. Een paar jaar terug een kruiden cursus bij de polderkol gehad. De laatste tijd niet echt veel meer mee gedaan. Maar nu ik zelf niet meer zo goed uit de voeten kan begint het weer te kriebelen.

Barbara zei

De viooltjes zijn wel erg goed gelukt. Die linksboven kan ik bijna ruiken. Van de week een van jouw lekkere aardappels gepoft en gegeten met boter en een beetje zout hmmmm!

Lies zei

Héél artistiek, Clarien !
En genieten daar ter plekke...
Lie(f)s.

Willem zei

Over de kleur van het maarts viooltje kan ik weinig zeggen; voor mij is dat ding blauw, al denkt vrouw Helena met haar extreme kleurgevoeligheid daar geheel anders over. Wat ik wel weet is dat het de naam 'Viola odorata', kan ook odorato zijn, niet voor niks heeft. Het maarts viooltje verspreidt een heerlijke geur, die ik gelukkig nog ruiken kan, ondanks dat ik lange tijd geleden een groot deel van mijn reuk ben kwijtgeraakt tgv een ongeval.

Hilde zei

Heel leuk. Als ik die tafel vol mooie plaatjes en kleurtjes zie beginnen mijn vingertoppen te jeuken!
Ik hoop dat het een fijn en ontspannen weekend was.