Wat de dokter zei.

Als ik je één tip mag geven, neem altijd een notitieboekje mee als je een gesprek hebt met een arts. Echt, niet vergeten!

Artsen hebben bijna altijd haast, en zeggen dan héél veel belangrijke dingen in een mum. Vaak ook nog een beetje binnensmonds.

Wa-blief? 

Nou ja het geldt natuurlijk niet voor álle artsen. Maar meestal heb je niet iedere dag steeds maar gesprekken met artsen en specialisten, en door de lichte spanning die dat geeft, vergeet je gewoon onderdelen van een gesprek. Of je hoort het niet goed.

Opschrijven dus!

Ik ben nu een paar dagen in Wildervank, bij mijn moeder, en vandaag kwam de huisarts langs met wat uitslagen uit het ziekenhuis.

Kijk, mijn moeder, afgelopen herfst! 😊😊😊






Eerst even iets over haar vertellen hoor.

Als je hier al wat langer leest dan kén je haar natuurlijk al. Ze speelt een belangrijke rol in ons leven en komt dus ook soms op het blog voorbij.

Ze is al bijna tachtig, en nog steeds gezond. Met ups en downs, dat wel. Soms gaat het een tijdje wat minder en soms weer beter. Mantelzorg hoeven we nog niet echt te geven. Ze redt zich best. En probeert zoveel mogelijk de familie te zien, en soms met dingen mee te doen.

Hieronder zie je haar helpen, kratten sjouwen, vorig jaar. Kratten met zware dingen zoals aardappels en uien en courgettes, die ik had meegenomen naar de voedselbank.

'Jij niet tillen hoor mam,' zei ik nog. Tevergeefs. Ze tilde al.







Ze leest veel kranten en andere dingen en volgt het nieuws op de voet. Vol belangstelling voor de wereld en de mensen om haar heen. En omdat ik zo zeur me steeds zo druk maak om duurzaamheid en om de planeet enzo, volgt ze dat ook allemaal, en knipt alles uit.

En dan krijg ik weer briefjes in de brievenbus, vol met knipsels. Wat weer heel leuk is. Want wie krijgt er nou nog briefjes?









Maar goed. Wat zei de dokter?

Nou hij zei best veel, razendsnel, en dat heb ik allemaal opgeschreven. Dat we ons géén grote zorgen hoeven te maken, was het vooral.

Bloed is goed. HB is goed. Nieren doen het goed. Geen ruis te horen bij het hart. In 8 seconden nam hij even de bloeddruk op en de hartslag en de pols. Ook goed. Longen luisteren? Ook niks aan de hand.

Pfffffffft!

Wat óók scheelt, mijn moeder drinkt niet (amper), rookt niet, eet gezond. Géén witte rijst, witte pasta, wit brood. Géén goedkope margarines, dat soort dingen. Maar groente, fruit, volkoren producten, en  af en toe wat vlees of vis.

Weinig suiker en zout.

Een Irish Coffee neemt ze dan weer wel, steevast, als we buiten de deur eten. Want je moet ook weer niet overdrijven natuurlijk. Mét slagroom!

Ze is een matige eter. Nog nooit heb ik haar heel snel of veel zien eten. Wel kookt ze soms grote hoeveelheden, maar dat is dan als wij komen, de kinderen of kleinkinderen. En wij moeten dat dan natuurlijk allemaal opeten! Of we krijgen het in bakjes mee. 😊😊














Ja je ziet haar op sommige foto's wel grote pannen fruit schillen en grote bakken met uien pellen, maar dat is dan allemaal natuurlijk allemaal voor mij. Om er bijvoorbeeld tien weckpotten met stoofperen mee te vullen.

Al die kleine peertjes, die zo onhandig zijn om te schillen, die schilt zij dan.






Maar goed. Wat zei de dokter nog meer?

Hij zei, dat de extreem lage bloeddruk veroorzaakt was door een ander medicijn. Iets wat ze nu natuurlijk niet meer krijgt. En de boezemfibrillatie, waardoor ze ineens als een spéér naar het ziekenhuis moest, dat is iets wat vaker voorkomt bij oudere mensen. Het is een ritme stoornis. Het is niet fataal, maar het moet wel onderdrukt worden met pillen, want het kan schade aan het hart en bloedpropjes veroorzaken.

En toen zei hij óók nog ...

'Ook al is jullie moeder op een leeftijd waarbij je dit soort dingen kunt verwachten, toch denk je er bij haar niet zo snel aan. Want ze ziet er nog goed uit is nog kwiek en bij-de-tijd. Voor haar leeftijd doet ze het echt goed!'

Kijk, en dát hoefde ik niet op te schrijven. Dat kan ik zó wel onthouden!

😊