Het Ikea gevoel.

on vrijdag 9 augustus 2019




Na de koffie vanavond daalde ineens de zon tot onder het dikke wolkendek, en scheen stralend in volle glorie naar binnen.

ERG blij waren we met de regen vandaag ... maar de zon .... die is toch mooier! 😊

Vandaag en gisteren .... moest ik aan Ikea denken. Waarom? Ikea heeft een ijzersterk marketing principe. Ze spelen goed in op de behoefte van mensen aan verandering af en toe. Vooral in de Scandinavische landen, met die lange winters... krijg je soms cabin fever van het lange binnen-zitten ... en tegen elkaar en het interieur aan kijken.

......en dan zegt Ikea .... kom gezellig langs en koop leuke nieuwe kleurige spulletjes! Fleur je huis op! VERANDER je omgeving!! Daar knap je van op!

En daar was ik vandaag ook mee bezig. Met veranderen.  Alsof Bella de koe dat wat uitmaakt, of haar bak voer links of rechts staat.





Maar ik wilde eens wat anders.

Het heeft ook een reden. De vloer van de stal is voorin nogal laag. En met veel regen wordt het daar nat, en ligt ze in het natte stro. Dus heb ik nu een bed achterin gemaakt. Op pallets.

Paul zegt dat ze daar doorheen zakt met haar poten, maar ik denk dat dat wel meevalt, met een dikke laag stro erop.

Haar voerbak staat nu in het midden in plaats van achteraan. Daar moeten zware stenen in zodat ze de randen niet kan omduwen.






En toen alles klaar was, toen bedacht ik me weer. De voerbak moet nog een halve slag draaien, want ze eet het liefst aan de brede kant. Dan kan ze er van twee kanten bij, en heeft ze meer sta ruimte.

En je ochtend komt zo ook wel om.





De nieuw ingerichte stal werd meteen in beslag genomen. Nog niet door Bella, die staat nog in het weiland, maar door de kippen.

Wéér een plek waar ze hun eieren kunnen verstoppen!

Veranderen ... soms omdat het handiger is, soms gewoon, omdat je zin hebt in wat anders.

Binnenshuis hebben we ná de verhuizing haast niks meer veranderd. Want we zijn gewoon niet zo veel binnen. Dan heb je die behoefte minder. En voor Brit hoeft het ook niet. Die vindt het helemaal prima zo.





Als je eenmaal begint kom je van het een op het ander. Er staat een grote houten bak buiten. Daar zat ooit brandhout in, en die is hier blijven staan. Er ligt nu allemaal  rommel in, want zo gaat dat met een houten bak die blijft staan. Die vult zich vanzelf.

Maar ik wil hem daar weg hebben. Waarheen?

Onder de kap dan maar.

En zo kwamen de bak en ik samen langs het pleintje achter, waar al een tijdlang een berg hout ligt te liggen. Daar was ik nog niet opgekomen, maar hoe voor de hand liggend is dat!

'Doe mij in die bak!' roep het hout, als we langslopen.

 




Soms lopen de dingen vanzelf.

Shoppen in de natuur. Ik stroop nog steeds de omgeving af naar compost. Zeker met deze droge zomers, is compost in de bodem zo waardevol. Ik zie grote verschillen tussen bedden met véél compost (fitte planten) en bedden met weinig compost (dorst dorst roepen de planten)

Ooit wordt compost misschien nog wel eens roofgoed, als klimaatveranderingen doorzetten ....

.... maar nu zijn er nog geen kapers op de kust.😊 Het compost is op die plek niet gewenst, omdat het een natuurgebied is wat juist moet verschralen, zodat de oorspronkelijke flora en fauna terugkeert.





Thuisgekomen zie ik dat mijn bestelling gearriveerd is. Nee geen driezitsbank of leuke lamp, maar een pallet met stro. Het is van De Zonnehorst. Mooi roggestro, van hun eigen terrein.

Meteen maar op z'n plek zetten. Wéér een hoekje ingericht!






En verder hoop ik dat we op het weiland dat we dit jaar pachten, nog één keer kunnen hooien. Een deel daarvan kan dan rechts, op de lege pallets. En dan is het gezellig genoeg voor Bella!

(Schilderijtjes en driezitsbanken enzo daar geeft ze niet zo om)


🍅🍅🍅🍅🍅

Ik heb ook nog een ketchup recept voor je, voor als de tomaten weer spotgoedkoop zijn. Die van ons, ongeveer twee kilo, gingen in een grote pan, samen met twee uien, een paprika, een pepertje, halve bol knoflook, stukje geraspte gember, drie kruidnagels, handje korianderzaad.en een bosje basilicum.

Gaarkoken, pureren, voeg een half kopje azijn en dito suiker toe, en zout en peper naar smaak, of verse bouillonpasta, en laat inkoken tot het een dikke massa is.






De paprika was klein en nog groen, en de peper ook, want die rijpen lang niet zo vlot als de tomaten.








Kokend heet in schone flessen, en net als saus en jam, éventjes op de kop en dan rechtop.

Je kunt deze ketchup zeker een jaar bewaren. Maar dat gaat bij ons niet lukken! Hij is echt heerlijk!

Vandaag was een beetje hetzelfde. In plaats van tomatenketchup was het bramensaus. En in plaats van de stal en het hout opruimen, was de tuin aan de beurt. Overal ligt nog los stro. Dat is vandaag met de truuk met het touw opgehaald.

Een lang touw dubbel neerleggen en daar dan al het stro op leggen, in de breedte. Dan rol je het touw op en trekt zo de hele hoop stro bij elkaar.

De bedoeling is dat je het dan op je rug draagt, maar het was te zwaar. En er zaten allemaal beestjes in die ik niet in m'n nek wilde. Dus ik heb de pakken gesleept. Wat weer lastig was bij het smalle moestuinpad.








Opstopping!

Net als bij de kassa bij Ikea. Dat is ook zo'n anti-climax. Kom je met je leuke spulletjes aanzetten, wil je snel betalen en er mee naar huis, alles leuk neerzetten, sta je altijd in de verkeerde rij en duurt het nog een eeuwigheid.

Maar goed, uiteindelijk kwamen de pakken erdoor en kon ik ook naar huis.

Vanmiddag met de regen binnen. Kranten lezen. Waarin belangrijke en serieuze berichten .....






Hahaha en minder serieuze berichten en erg grappig. Vond ik. Baarden die bedreigen. Je ziet het meteen voor je!

Strijken doe ik voor de teevee. Als je nooit kijkt is alles leuk. Ook dat programma met die vijf dames die allerlei Nederlandse gewoontes becommentariëren. Hi-la-risch!






Eind van de middag, als altijd, de dieren.

Helemaal zonder ook maar iets van Ikea vond de verhuizing van Bekkie plaats. De kittens zijn met hun moeder weer terug naar zolder omdat het daar nu niet meer zo warm is. Lekkere frisse lucht, muisjes plenty, en allemaal hooi om in te klimmen en eventueel zacht op te landen.

Ook onder de trap ligt hooi. Maar voorlopig komen ze nog niet uit de doos.









En als toetje van deze dag kwamen Wm en Jacky langs met zelfgemaakte pruimenclafoutis ... van eigen pruimen. Errug lekker!

Ik krijg het recept van Jacky en geef het je dan door.





3 reacties:

grandma zei

wat een heerlijke tijd voor t buitenleven :)

Anoniem zei

Wat weer een heerlijk verhaal. Ik heb je blog pas recent ontdekt sinds ik door ziekte nogal aan huis gekluisterd ben. Maar het helemaal teruglezen tot het begin: van Gooise dame tot Overijsselse boerin heeft me een hoop afleiding bezorgd. Bedankt

Rita

Willem zei

Mijn inschatting is dat Paul gelijk heeft dat Bella door de pallets zakt. Het zal misschien niet de eerste of tweede keer gebeuren, maar wel op een moment dat het je beslist niet uitkomt. Dat is gewoon een toepassing van de wet tot behoud van het chagrijn; door anderen ook wel Murphy's Law genoemd. Ik zou ervoor gekozen hebben om de achterste ca 2 m (deel waar Bella ligt), een centimeter of 10 op te hogen. Dat lijkt me genoeg ruimte om te liggen. Met een boomstammetje of iets vergelijkbaars kun je de afscheiding al maken. De ruimte vullen met zand, -ik begreep dat je een paardenbak vol hebt-, daar stro op en ze heeft een geriefelijk zacht bedje dat altijd beter ligt dan stro rechtstreeks op de tegels. In het voorjaar is het uitkomende zand zelfs bruikbaar voor de compost, want bij mijn weten zijn koeien weinig zindelijk. Er zit dus genoeg meststof in het zand.
Een andere keuze is de gehele tegelvloer eruit halen en opnieuw leggen, maar dan haal je jezelf een behoorlijke hoeveelheid werk op de hals, temeer omdat je de tegels het beste in gestabiliseerd zand kunt leggen en daarvoor 'gewone' portlandcement niet geschikt is, maar er cement met hoog slakgehalte of een andere mengcement gebruikt moet worden. Niet alle DHZ-zaken verkopen dat.
Heb je al enige aanwijzing voor de oplossing van het mysterie van de verdwenen eieren? Nog geen lege doppen gevonden, nog geen hennetjes vermist? Het is nog altijd mogelijk dat je over enige tijd verrast wordt met een toom kuikentjes. In dat geval zul je toch iemand moeten vinden die een aantal consumptiegereed voor je maakt. Hoe het zij; succes ermee en tot een andere keer.