Van Bob en van Billie.

Elk nadeel heb z'n voordeel en dat geldt ook voor een pandemie.

Social distancing? Jazeker! We houden ons er zo goed mogelijk aan. We komen eigenlijk nergens, Paul en ik, alleen in een winkel, af en toe. En voor de kinderen geldt hetzelfde. Die zitten braaf met z'n tweeën op hun appartement of studiekamer.

Hun bureau's zijn ingericht als werkplekken. Thuis hard werken en studeren. Tussendoor wordt er gewandeld en gefietst en hardgelopen, en sturen we over en weer honderden app-jes. Zelfs oma is opgenomen in het app-verkeer ... Oma die een paar maanden geleden nog pertinent beweerde dat dat écht niks voor haar was. Nou, je moet haar nu es zien! App-en ... sneller dan het licht!😄💨

Eigenlijk hebben we tijdens de social distancing eerder méér contact, binnen de familie, dan minder.

Wat ook mooi is, dat de kinderen allemaal om de beurt hier een paar dagen komen. Ze hebben nu de rust en de tijd, en uiteraard ook behoefte aan afwisseling van omgeving. En hier bij ons op de boerderij kunnen ze net zo goed werken als thuis.

Dus. De kinderen zijn vaker thuis. Dat is altijd winst!

Wat niet wegneemt dat ik het op de tuin inmiddels ook topdruk heb. April, mei, het zijn drukke maanden. Alles moet de grond in.

En niet alleen dat, maar ook de hele infrastructuur moet weer worden aangelegd. Paden en bedden, en ook palen, voor de planten die omhoog willen groeien. Zoals de zonnebloemen, die hier vooraan dit bed komen.

Maar er ging iets mis. En dat kwam door Billie.

 

Je ziet Billie de kat hierboven mooi rustig liggen. Op het draad. Op het draad!

Ze was de hele tijd bij mij, en ik had niks door, wat ze nu eigenlijk deed. Ik had een draad gespannen, om te zorgen dat de palen mooi netjes op één lijn kwamen te staan. En daarlangs was ik gaten aan het boren, en palen in de grond aan het zetten.

Mooi, rustig werkje. Gat boren, paal erin, zand weer erin, water erbij zodat de paal goed stevig komt te staan. Pompompom.

Maar helaas toen alles af was, toen bleek dat de hele handel scheef stond. Er was een brede strook vooraan het bed, die er helemaal niet had moeten zijn.

Wat bleek?

Billie!

Billie lag niet alleen op het draad, maar ze had het draad ook verplaatst. Ze had het helemaal schuin getrokken, en daardoor stonden de palen nu scheef. Ik had niet goed opgelet. Ja, weet jij veel, dat zo'n kat dat doet!

Wat nu??

1. Alles laten staan. Inclusief een hele scheve strook kweekgras, vooraan.
2. Die scheve strook kweekgras omspitten.
3. Iets anders verzinnen.

Nou, 1. is voor mij géén optie want daar ga ik me het hele seizoen aan ergeren, aan zo'n scheve rand. En 2. dat kan niet. Ik kan nog niet spitten want mijn rug is nog niet weer de oude.

Dus, iets anders verzinnen. En dat werd, alles afdekken. Ik heb de rand bedekt met een laag mest en met een laag compost, en toen nog met nat karton erop. En water. Het was in een half uur gepiept. En nu gaat dat onkruid daaronder mooi wegrotten, en heb je straks een weer mooi recht zonnebloemenbed.

Hoop ik.

Die Billie he? Zo'n kat toch.

En verder hebben we niet veel bijzonders gedaan. Ieder deed gewoon zijn werk. En tussendoor koffiedrinken en 's middags wat drinken en een chipje erbij, en over van alles en nog wat kletsen. Zoals over dat kraaien-echtpaar, in de eik.

Wat moet je ermee? Nou, Paul en Bob wisten het wel.

Verjagen!! Weg met die beesten!

Maar ik weet het niet hoor. Ze zijn hier zomaar gekomen, en ze zijn nu onderdeel van de biotoop. Ze hebben vast ook wel hun nut. Zolang ze niet teveel storen en teveel kuikens eten ... mogen ze van mij blijven.

Ik zal af en toe iets van ze laten horen of zien. Tot nu toe blijven ze op afstand, en het is een mooi en nogal deftig echtpaar.

Nou, daar gaat Bob weer. Terug naar Rotjeknor en naar zijn lieve Merel!

En over en dag of wat komen er wéér kinderen logeren!

Ja, zo heeft een pandemie zeker ook zijn voordelen.