Van 't weekend toen Poek en Steijn hier waren, toen draaide de vaatwasser dagelijks. En het viel me op hoeveel kopjes en glazen en bekers er aldoor uit kwamen. Ja, dat heb je zo met logees. Je gaat wat vaker koffiedrinken of een glaasje wijn, enzo.
Doordeweeks drink ik gerust twee of driemaal uit hetzelfde koffiekopje. Na de koffie, bodempje water erin, en bij de volgende ronde gooi ik dat eruit en gebruik dat kopje weer. Dat is niet bewust hoor, om heel zuinig te doen ofzo, maar gewoon, ik ben niet vies van mezelf.
Ik ben sowieso niet zo snel vies van iets. Haha dat is maar goed ook hier op de boerderij met al die dieren en mest en modder en noem maar op. Je kunt hier niet steeds maar alles brandschoon hebben.
Ooit ..... lang geleden ..... toen onze oudste net geboren was ... toen moesten we die eerste week in het ziekenhuis blijven. Want Bob kwam ruim drie weken te vroeg. Toen ik naar huis mocht, kreeg ik géén kraamhulp meer. En ... ik wist helemaal niks van baby's. Had ook geen familie, vriendinnen, of buren, waar al een baby was.
Dan moet je sommige dingen zelf uitvinden. Wat héél erg geholpen heeft, was de wijze raad die ik van de verpleegkundige uit het ziekenhuis meekreeg.
'Wees vooral niet té schoon!!' zei ze. 'Natuurlijk moet je jezelf en de baby wassen, en je handen wassen, maar overdrijf niet. Géén speentjes en flesjes uitkoken. Niet nodig. Gewoon afspoelen met warm water. Zo'n pasgeboren baby kan echt wel wat hebben.' En nog veel meer zei ze.
Ik heb haar raad opgevolgd, en onze vier kinderen hebben de eerste tien jaar van hun leven amper een huisarts gezien. Geen allergieën of vage klachten of wat dan ook. (Nou ja wel es een gat in het hoofd natuurlijk en dat soort dingen.) Of het echt oorzaak en gevolg zijn weet je natuurlijk niet zeker. Maar in elk geval vond ik het een goeie raad. We zijn veel te schoon geworden. En daardoor kwetsbaar.
En nu ..... door het virus ... waarbij je natuurlijk méér op hygiëne en op handen wassen moet letten ... zijn sommige mensen een beetje doorgeslagen. Zo hoorde ik via een vriendin van een andere vriendin, die niet meer kan ophouden met poetsen. Die haar huid compleet weg-wast. Waarbij elk gezinslid die even buiten is geweest zich helemaal moet douchen en schone kleren aan.
En ze poetst. En poetst. En poetst. En begint dan weer opnieuw.
Echt naar, voor haarzelf en voor haar familie. Want 'smetvrees' is echt een ziekte. Misschien heb jezelf ook iemand in je omgeving die uit angst voor Corona dreigt door te slaan? Dat is ook iets om op te letten. Een beetje goed advies kan misschien helpen. Corona bestrijdt je niet met een steriel huis. Zonder al die nuttige bacteriën word je juist sneller ziek.
Maar ik dwaal af!!
En dat kwam allemaal door die foto van de kopjes uit de vaatwasser! Haha zo zie je maar dat je óók bloggend heel erg kunt afdwalen!😊
We gaan naar de tuin! Waar het lekker koel was vandaag. Precies zoals het hoort eigenlijk, in april. Dat hele warme, dat is voor de jonge plantjes vaak teveel van het goede. Die moeten mooi langzaam opgroeien.
Je ziet hier wat jonge koolplanten ... met heel veel kruidjes eromheen. Dat komt omdat ik ze opkweek in mijn eigen compost. En daar zit onder anderen hooi in, met allemaal graszaad.
De eerste serie kool ging op een nieuw bed, langs de rand van de paardenbak. Ik had de kool er nog niet in of daar waren de kippen.
Maar die doen geen kwaad. Tot nu toe hebben ze nog geen kooltje beschadigd. Ze eten juist de plaagdieren op. En ze bemesten alles mooi een beetje, zo tussendoor.
Ik had zoals elk jaar veel teveel kool en sla planten. Dus ik heb op de tuin ook nog even een hoek vrijgemaakt. Gewoon, weer met eerst een laag compost en daarop een laag karton.
En daarin gaten. En daarin de kolen, met een plens water.
Ik hoop dat als (als als als) het gaat regenen, dat het water dan vanaf het karton zó in die gaten loopt. Dan hebben de plantjes extra vocht.
En zo ben je steeds manieren aan het uitproberen, om met steeds drogere voorjaars-seizoenen, tóch voedsel te kunnen opkweken.
En ik laat jullie met alles meekijken. 👀 Oók als het misgaat natuurlijk. Want daar leer je nog wel het meeste van.
Vandaag verder ook weer een krat mais gezaaid, want het was 'vruchtdag' op de zaaikalender. Dit keer géén pofmais, maar suikermais. Die zoete mais die eet je zó van de kolf. Met wat gesmolten boter ... héérlijk!
Boven op zolder is mijn zadenvoorraad, en daar ligt ook een mand maiskolven van vorig jaar, voor het zaad. Ik zocht de maiskolf uit met de platste zaden. Want hoe platter de (gedroogde) maiskorrel, hoe zoeter de mais.
De mais die ik gebruik om meel van te malen, heeft een dikkere vollere korrel. Daar zit meer zetmeel in. En is dus geschikter voor brood bakken, koek, pap, enzovoort.
Je ziet dat op de foto hieronder.
Die maissoort wil ik volgende week nog voorzaaien.
Och en zo rommelde het vandaag door. Compost uitwerken op het weiland, zaaien, spitten, en zo de ene klus na de andere. Maar dit jaar is het toch rustiger. Ik heb haast geen afspraken tussendoor, en kan mijn volledige aandacht aan de tuin geven. Dat voelt heel lux!!
Maar kijk daar komt Paul aanlopen. Wat zou er zijn?
Paul heeft wél gewoon zijn werk. Hij heeft constant calls, en is naast de reguliere taken ook hard aan het werk om 'branden' te blussen in het bedrijfsleven, die er nu méér dan anders zijn. Hij had vanavond ook weer zo'n call, maar wilde daarvóór graag een stapel pannenkoeken bakken.
En of ik dan even het beslag wilde maken? Want ..... met al die ingewikkelde granen van jou.
Haha ja. Dat is soms wel lastig, als je geen gewone pannenkoekmix ofzoiets in de kast hebt staan. (Net als bij die groep vriendinnen van Liek, die hier toen waren, en vroegen, waar heeft je moeder de kerrie staan en de bouillonblokjes en kruidenmix en dit en dat?)
Goed. Het beslag werd gemaakt, en toen ik na een half uurtje weer in de keuken kwam rook het daar heerlijk, maar ik zag Paul haast niet want het was wel een beetje blauw.
En zo kom je van smetvrees op pannenkoeken. Door een rijtje foto's te volgen.
Tsss.
😊
5 reacties:
Proper mag/moet soms, Clarien, maar té is echt niet nodig.
Een luxe voor jou én voor de kippen.
We leren bij..., landbouw..., hoe het ook simpel kan...
En dat ze smaakten zeker, die pannenkoeken...
Lie(f)s.
Ik ben al een tijdje gepensioneerd en weet daarom niet meer of het met de kantoorkoffiekopjes nog net zo bedroevend gesteld is als in de tijd dat ik me daar nog geregeld bevond. Toen ik begon te werken werd er rond 10 uur 's ochtends, door de meest gewaardeerde medewerkster van het bedrijf, koffie rondgebracht, maar allengs werd de koffiejuffrouw vervangen door een koffieautomaat waar warme vloeistof uit kwam die rook naar koffie en als je dat niet beliefde dan kon je ook nog mierzoete chocolademelk krijgen. Gevolg was dat al heel rap op elke afdeling overgegaan werd tot de aanschaf van een gezamenlijk koffiezetapparaat, maar dat liep ook de spuigaten uit en werd van hogerhand verboden en we werden weer veroordeeld tot de koffieautomaat, waarvan de kwaliteit in zoverre verbeterd was dat de koffie niet alleen rook naar koffie, maar er kennelijk ook naar smaakt. De koffiedrinkende collega's,-ik lust geen koffie, dus daar schaar ik me niet onder-, vonden de bekertjes uit de automaat maar niks en het fenomeen 'eigen koffiemok' deed zijn intrede. Die werd in de bovenste bureaulade bewaard. De meest schone collega's wasten aan het eind van de dag hun mok af, de minder gevoeligen deden dat eens per week, of als het 'zo uit kwam' en een aantal die-hards heb ik nooit hun mok zien schoonmaken. Die hadden een mok die van buiten een camouflagepatroon had, waarbij de bruine tinten overheersten en van binnen egaal bruin was. Een aardig weetje: het ziekteverzuim van de eigenaren ervan was niet significant hoger dan van andere collega's. Misschien de moeite eens uit te zoeken hoe antibacterieel (aangekoekte) koffie eigenlijk is. Ik was echter wel blij geen koffie te lusten en me ongestoord aan de thee kon overgeven uit mijn eigen theeglas die dagelijks zorgvuldig schoongemaakt werd, want aanleg voor smetvrees heb ik wel. Nog een overblijfsel uit de tijd dat ik (ruim een jaar)in een instellingskeuken gewerkt heb en waar reinheid beleden werd als een religie.
Ik werk in een supermarkt en ik merk dat klanten soms écht doorslaan.
Ik hoorde zelfs dat iemand de boodschappen thuis nog eems hygiënische schoonmaakte.
Ik poets niet extra in huis. Is niet nodig. Maar ik maak wel alle boodschappen schoon. Dit doe ik nadat ik een artikel van een Belgische viroloog had gelezen, die dit aanraadde. En aangezien ik in een dorp woon met veel besmettingen en ziekenhuis opnames, afgezet tegen het aantal inwoners, vind ik het geen overbodige luxe en voor mezelf een prettig idee. Want dit is geen gewoon virus, maar in potentie dodelijk en in de ziekenhuizen glippen mensen zo weg en het medisch personeel staat machteloos.
Zeker ook nadat ik in de regionale dagbladen las dat hier de crematoria zelfs met Pasen nog in bedrijf moesten zijn en lokale bloemisten record aantallen aan rouw bloemstukken verwerken. Tevens is afscheid nemen vaak niet.mogelijk en sterven mensen alleen en vaak ver van huis een akelige dood
Vind het onbegrijpelijk dat sommige onderzoekers voorstellen om in Brabant de lockdown per 1 mei al op te heffen en op de oude voet voort te leven. Weet niet waar ik meer schrik van heb, het virus of dit soort voorstellen.
Een reactie posten