Hallo! :-)

Het had niet veel gescheeld of er was vanavond wéér geen blog geweest. Want nu met de zomertijd is het ineens ná het avondeten nog licht. En dan kun je 's avonds ook nog wat doen.

Een klusje of twee, drie. Kleine dingetjes hoor. De kasplanten water geven, met de hond lopen, wat zaaien of wat opruimen. Maar ja, dan kom je binnen, en dan is het ineens al acht of soms zelfs negen uur. En dan blijft de laptop soms dicht. 

Gisteravond was ik zo moe, ik lag om negen uur in bed. 

Dus het is even zoeken naar een nieuw ritme. Naar een zomer-blog-ritme. 😊 Want er is juist op die lange dagen zóveel om over te bloggen. Man, er gebeurt van alles. Allemaal verschrikkelijk belangrijk ook nog. 😄😄

Even een paar highlights. Haha ... voor mij zijn het highlights ... voor jullie misschien gewoon weer .... van diezelfde plaatjes. Van diezelfde tuin.

Maar zoals ik dit seizoen op de tuin werk, is voor mij nieuw. Ik heb het karton overal laten liggen, en zaai en plant daar dwars doorheen. En ik leg zelfs nog nieuw karton neer. Zoals hieronder. 

Middenin dit vak staat nog tarwe van vorig jaar, met allemaal kruiden ertussen. Dat laat ik staan. Dat is voor beestjes en insecten en vogels, die ik graag wil aantrekken naar de tuin. Om plagen te bestrijden. En daar omheen heb ik dik compost gelegd, met karton erop. En daarin komen volgende week ... pompoenen en mais. 

Helemaal nieuw dus op Moeskers Moestuin. Ik ben daar steeds mee bezig. Met allemaal experimenten om met een droger en warmer klimaat om te gaan.

Ander project. Dat zie je hieronder. Oók weer met karton, maar dan onderop, en daarop een laag droog materiaal. Dat gebruikte ik omdat ik nog geen houtsnippers heb. En wat dat dan moet worden?

Nou, Bella zag het meteen.

Het heeft niks te maken met het veranderend klimaat, maar het is gewoon een pad. Diagonaal door de paardenbak heen. Van de ingang, naar de nieuwe kruidentuin.

Toen Bella gisteren uit het weiland kwam liep ze direct het nieuwe pad op, en begon het meteen met grote happen op te eten.

'Niet doen domme koe! Dat is het nieuwe pad!!'

'Ja .... hmmmmmmmmm ...... heerlijk .... zo'n pad!'

Nou, een pad dus. (En in de verte zie je de kippen ook nog in de pas ingezaaide wortels. Maar die zijn gelukkig gedrild. Die eten alleen beestjes)

Jaja. t Is wat, een tuin. Je bent er druk mee.

Alleen al .... al die dorstige groene keeltjes. Daar kun je je dag al wel mee vullen. En de pomp? En de sproeiers? Ja die moeten we dus binnenkort van zolder halen en dat allemaal installeren. De pomp en de slangen en de sproeikoppen. Maar ik stel dat altijd uit want ik heb altijd ruzie met die dingen.

Voorlopig nog maar een tijdje gewoon zo:

Lunchbroodje. Met verse sla uit de kas van Giuseppe.

En dan dit. Och, het ziet er zo nietig uit ... maar ik vond het zo leuk. Het zijn de rozen, die allemaal zijn gegroeid uit de zaadjes van onze kweekroos. Je weet wel, uit de rozenbottels.

Je moet dan eerst de zaadjes uit de bottels peuteren, en ze dan een paar weken in de koelkast laten weken, tussen nat papier, en daarna kun je pas zaaien. Maar ze kwamen mooi op, en nu hebben we wel twintig kinderen van onze eigen rozen.

Wat voor een roos het wordt dat weet je niet.

Het is net als bij appels. Je krijgt een verrassings-ras. Meestal een iets wildere soort, maar ook sterker. En al die wilde appels en wilde rozen, die zijn weer heel aantrekkelijk voor insecten.

Ik ben echt héél benieuwd welke kleur en vorm ze krijgen. Deze rozen. Wat ook leuk is, is dat je ze dan zelf een naam kan geven. Want het is dan 'jouw' ras.

Maar eerst nog flink groeien!

Kijk en er gaan al wat van de grootste pompoenen naar buiten, om af te harden.

Het is nogal vroeg voor pompoenen, maar vorig jaar heb ik er ook op gegokt, en die vroegste pompoenen gaven toen de beste opbrengst. Dus, dit jaar maar weer proberen.

Het blijft altijd gokken, als je vroeg wil zijn. Zorg er daarom gewoon voor dat je elke twee weken ofzo wat bijzaait, en als de boel dan mislukt kun je gewoon met de volgende serie verder.

Ook zijn er nog dingen binnenshuis. Er lopen nog een aantal projecten van de vereniging. We gaan waarschijnlijk volgende week een paar veldjes inzaaien. Ik hoop dat dan te laten zien.

En er zijn nog steeds die mondkapjes. Ik had wat achterstand, vanwege drukte op de tuin, maar heb gisteren de laatsten gemaakt. Als het goed is heeft iedereen eind van deze week de beloofde maskers binnen.

Het is echt een leuk werkje, en kost niet veel tijd, als je eenmaal een goeie mal hebt. Ik heb zelf de basis-mal iets veranderd, heb hem een beetje groter gemaakt. Omdat de meeste mondkapjes voor mannen waren, en het origineel was dan iets te klein.

Zoals je ziet past hij bij mij ook nog steeds goed. Eigenlijk past het iets grotere model zelfs beter. Ook na onderdompelen in kokend water, om hem te steriliseren, blijft hij de pasvorm houden. 

Het enige wat ik er nog aan toe wil voegen is een ingenaaid ijzeren draadje boven bij de neus, zodat je hem daar beter om de neusbrug kunt afsluiten.

Ik weet dat de meningen over het zelf maken van de maskers verschillend zijn. Dit is dus niet het officieel goedgekeurde FFP2 model. Dat ben ik ook aan het proberen te maken, maar ik moet eerlijk zeggen, met al die plooien erin vind ik dat helemaal niet zo hygiënisch.

Zo'n glad en goed afsluitend kapje als deze, uit Japan, voelt voor mij beter. En duurzamer ook, want je kunt hem steriliseren en dus hergebruiken.

Maar goed, ieder zijn mening. 😊

In de bessentuin is ook een en ander veranderd. Ik kwam daar weinig, en dat was te zien. De rabarber lag op apegapen wegens te weinig compost en te weinig water. En de bessen werden onverwoekerd door gigantische graspollen.

Achterin lag een grote berg half vergane compost. Onder een kleed. Dat kwam mooi uit want dat ging linea recta onder de rabarber. Met flink water. De hele rij rabarber fleurde er meteen van op.

Vervolgens zijn de grootste graspollen gekeerd, en is over de hele bessentuin een laag droog materiaal gegaan. Waarmee de in-de-weg-liggende bult riet en blad nu eindelijk ook is opgeruimd. Heel fijn als die dingen zo uitkomen!

Een paar stoeltjes erbij, en de rij potten met alle stekken langs de rand geparkeerd, en het is weer een plek waar je graag komt!

Een laag compost is blijven liggen, en dat wordt de 'nursery', zeg maar kraamkamer, voor de bessenstekken, als ze uit de potten mogen.

En vooraan, langs het pad, was die rij frambozen. Die waren helaas verdroogd, maar daar is nu weer een rij nieuwe frambozenstekken ingezet. En nou dus niet wéér vergeten! 💧💧💧

Op de achtergrond zie je de blauwe bessen links en de asperges rechts. Nou ja je ziet ze dus niet, maar ze zijn er wel.

En daar zat ik vanavond een tijdje.

Tot het tijd was om naar binnen te gaan .... en een blogje te schrijven. Alleen Bella bleef achter in de paardenbak. Ze at nog steeds van het nieuwe pad.