In-zoom-en.

Om half negen vanochtend draaide ik met de geleende sleutel de deur van het slot, van een totaal verlaten sportschool. Lichten aan, stekker in het stopcontact, en dan, even warmdraaien. Wat oefeningen doen. Tot de cursisten komen opdagen.

Om tien voor negen, de laptop openen, het programma 'Zoom' opstarten, en dan wachten. En ja hoor, daar verschijnen de deelnemers, een voor een.

Op het scherm.

Mijn mat ligt al klaar, goed in het zicht van de camera, en daar gaan we.

'Goeiemorgen allemaal!' zwaai ik maar. Ik zie de gezichten niet, en ik hoor ook niemand. Maar zij horen en zien mij wel. De les begint, zoals altijd. Warming up, en dan de oefeningen. We doen alles in een iets rustiger tempo dan normaal, want ik kan niemand zien, en dus niemand corrigeren. Dus, rustig aan maar.

De eerste keer vond ik het knap waardeloos. Zo'n 'Zoom' les. Niemand kunnen zien. Geen grapjes, geen feedback. Maar hopen dat alles goed overkomt. Maar, ook dit went. En ik ben blij dat onze klanten nu kunnen blijven sporten. Gewoon thuis. In hun pyama denk ik.😊 Op een matje, of in een speciale sporthoek, die velen van hun thuis hebben ingericht.

Top dat jullie elke keer weer meedoen! Want je moet de motivatie nu wel uit je tenen halen denk ik!

Kijk, hieronder, mijn twee trouwe assistenten! Ze staan overal in het gebouw. Bij aankomst en weggaan maken we alles schoon. Iedereen die hier lesgeeft doet dat, want dat moet.

Nou, het was gezellig weer hoor, met jullie, fles en rol! 😄😄 Tot volgende week!

Nee dan maar weer gauw naar de kas.

We zoom-en vandaag in op de bloemen want het is bloem-dag op de zaaikalender.  Twee weken geleden heb ik ook vele druivenbakjes gezaaid, met allerlei bloemen, en met stiften de namen erop geschreven. Maar die stift was niet watervast en nu zijn al die namen weg. Van die vijftien bakjes. Slim.

Goed, vandaag weer gezaaid. Bloemen. Altijd leuk. Doe dat ook vooral nu, om straks je tuin en terras vol te hebben met vrolijke kleuren en met veel gezoem van insecten en gedwarrel van vlinders.

Even goed voorbereiden. Vul een stapel druivenbakjes, of bloempotjes, met een laag potgrond, vlak de bovenkant af, en en maak het nat. Zet een vergiet klaar waar je potaarde doorheen kan zeven, om over de gezaaide zaden te strooien. Hoe fijner het zaad, hoe fijner de dek-laag aarde.

Bij mij géén vrolijk gekleurde zakjes, maar meest krantenpakketjes, want het meeste zaad is van eigen oogst.

Na het zaaien gaan er bij mij dit keer naamstekers in. Niet weer die domme stunt met die stiften. En dan de hele stapel op een groot dienblad, op een warme lichte plek, maar niet direct in de zon.

Vanaf nu matig water geven. Als je aarde snel groen en mossig wordt, kun je er nog wat scherp zand over strooien.

Ook heb ik wat kamerplantjes verpot. Véél hebben we niet. Eigenlijk niks bijzonders. Binnenplanten gaan bij mij nooit zo goed. Alleen bijvoorbeeld zo'n vetplant als de kalanchoë, dat wil nog wel.

Mooi hoor, kamerplanten. Maar tussendoor, inzoomend op een plekje tussen de tegels, zie je een heel bescheiden kruidje. Met een heel onopvallend wit bloempje. Eigenlijk is zo'n wilde plant véél boeiender. Die heeft zoveel meer te brengen!

(Maar dat is de afdeling kruidenleer ... en dat heb ik nu in de voorjaarsmaanden even op pauze gezet, dat komt rond juni wel weer aan bod)

De felrode kerststerren .... wat zullen we daar mee doen? Wat doen jullie ermee? Buiten uitplanten?

Nou ik hoor het wel. Voorlopig moeten ze eerst even afharden.

Ook in de aardbeien komt de eerste bloei. En daar zie je iets bijzonders. Een bloempje met een geel hart en daarnaast een met een zwart hart.

Dat zwarte hartje, dat is gaan rotten. Dat is bevroren geweest, en daar komt dus geen aardbei meer.

Even inzoomen?

En dan ..... zoomen we in op Bella. En dan vooral op haar buik. Er waren vandaag weer veel wandelaars op het pad langs ons weiland, en velen schijnen te weten dat Bella (misschien) drachtig is. De hele buurt leeft mee!

Wij weten het nu wel zo goed als zeker, dat er een kalf komt. Ze nuurt echt al. Haha, 'nuuren', zo noemde buurman dat. Ik heb het woord op google opgezocht maar kon het daar niet vinden. Het is dialect en het betekent 'op-uieren' en dat betekent dat de uier geleidelijk wat gevulder wordt, een paar weken voor het afkalven.

Nou, zie je het?

Of nog iets meer inzoomen?

Hier, aan de rechterkant, daar waar mijn hand tegenaan duwt, daar zit dus het kalf. Maar ik voelde het niet hoor. Ik durf ook niet heel hard te duwen.

Nou, tweede helft volgende week is ze uitgerekend, maar het kan ook zomaar begin mei worden, volgens de kenners hier.

En oh wacht, daar achter de hooibak van Bella, zie ik ook nog iets. Inzoomen!!! 😊

Ach en daar zit een vermiste kip!!

Op eieren dus. Het zal lekker druk worden hier in de stal over een week ofzo. Als dat maar goed gaat met al dat gescharrel.

Gelukkig lopen we met Bekkie geen kans meer op een nestje.

Dag allemaal. Een gezond en gezellig weekend gewenst!

🙋🌼