Draadjes afhechten.

Wat doen jullie eigenlijk zoal? Hoe ziet jullie maart eruit? Kom je veel buiten? Of heb je een drukke baan en ben je binnen hard aan het werk? 

Soms is het wel jammer dat bloggen zo'n éénrichtingsverkeer is. Ik ben ook benieuwd naar jullie levens, hoe je huis eruit ziet en je tuin, en de kleur van je bank en de kussens erop, en welke planten er op de vensterbank staan. En of je ook zo'n juffrouw mier bent als ik, of misschien een wat relaxter type. 

Vertel gerust es wat. Ik ben één en al oor.👂👂

Maar goed. Bij ons. 

Bij ons in de woonkamer stonden de roosters met dat fruit-graan-zaden-noten te drogen. Boven de kachel, die 's avonds een paar uur zachtjes brandt. Want het moet niet 'bakken', dat fruit. Ik wil het echt langzaam laten drogen. Het is voedsel bewaren, zoals de Indianen dat vroeger ook deden. Langzaam drogen op hete stenen in de zon, of boven een vuurtje. Zo hou je al het goede bewaard.

Haha de Indianen knipten hun gedroogde buffelvlees en gedroogde maiskoek natuurlijk niet met een schaar in repen. Ze rolden het op als het 100% droog was, en bewaarden dat in leren zakken. Het was hun voedsel voor de wintermaanden. 

Vlees, bessen, mais, bonen, kruiden, zaden, alles werd fijngemaakt, gemengd en gedroogd.

Je ziet dat het erg gekrompen is. Die dikke lagen fruitmoes, daar is maar een dunne plak van over. Het is wel heel stevig, je kunt met die plak gewoon een beetje hannesen, hij valt niet uit elkaar. Het water is eruit, en de smaak is heel intens. Met al die aardbeien en frambozen en banaan is het ook echt heel lekker geworden. Net snoep. Maar dan met granen en fruit. Dus snoep wat mag!😊

Het lijkt me leuk om ook te proberen om groenten op deze manier te bewaren. Bijvoorbeeld een mengsel van pompoen, maismeel, rabarber en appel. Of écht hartig, met wortels en uien en prei en graan, en dan veel peper en zout. Of mosterd.

De repen gingen ook weer even terug op de kachel, want ze waren echt nog niet 100% droog. Maar we eten ze al wel steeds. Er is al minstens een kwart op. En we bewaren ze maar in de koelkast, in plaats van in leren zakken. Want ik ben bang dat ze nog lang niet goed genoeg gedroogd zijn en nog gewoon kunnen schimmelen buiten de koelkast.

Ik loop maar even de losse eindjes bij langs van deze week. 

De zuurdesem die begon te borrelen, die is gemengd met een kilo bloem en een liter lauw water. Het liefst bak ik met volkoren meel, maar zo'n jonge zuurdesem werkt nog niet zo heel goed. Dat rijst nog niet zo best. Dus dan kun je beter bloem nemen, want dat is lichter. Als je zuurdesem ouder en beter wordt, en het wordt warmer in je huis in de loop van het seizoen, dan gaat het rijzen steeds makkelijker.

Je krijgt dan steeds meer verschillende gisten in die starter, en hij wordt steeds sterker en ook smaakvoller. En dan, na een keer of drie brood ervan bakken, dan is het sterk genoeg en kun je overstappen op 100% volkoren meel. Dat is tenminste mijn ervaring.

Na het mengen laat ik het deeg een nacht staan, en de volgende dag schuimt het deeg en is het wat gerezen. 

Dan giet ik eerst een beetje terug in de desempot. Voor het volgende brood.

En dan twee koppen meel mengen met twee eetlepels zout, en dat gaat bij het schuimende deeg. Roeren. Het hoeft niet héél dik te worden, maar wel net dik genoeg om vast te pakken. Anders moet er nog wat meel bij. Dan een handje bloem op het aanrecht, en gooi daar de deegbal op. Ik heb van deze hoeveelheid twee bollen gemaakt, wat meel toevoegen als het te plakkerig is, en die zijn in twee vergieten gegaan op een vel bakpapier. Meel erover strooien.

Daarin heb ik het vervolgens tot eind van de middag weer laten rijzen. Dat rijzen ging dus langzaam. Het was ook niet zo warm in huis. In de zomer gaat dat veel sneller.

De restjes meel en bloem op het aanrecht gaan gewoon in de zuurdesempot. Je kunt in zo'n pot altijd restjes van deeg en zelfs wel wat oud brood of beschuit toevoegen, met wat water. Zolang het maar de structuur houdt van dikke pap. Zo krijg je je eigen unieke zuurdesem.

En de gerezen deegbollen uit de vergieten heb ik rond vijf uur voorzichtig over getild in voorverwarmde gietijzeren pannen die uit een oven van 240 graden kwamen. Dat ging weer terug in die gloeiend hete oven, deksels er weer op, en een half uur gloeiend heet bakken.

Dan deksels eraf en nog een kwartier na bakken op 200 graden. 

Het zijn mooie broodjes geworden. Niet heel hoog. Maar dat vinden wij juist heel lekker. Van dat compacte brood, met een hoog vochtgehalte. Het lijkt wel wat op het Allinson brood uit de supermarkt.

Ook was ik weer bij mijn moeder en had iets meegenomen. Levende have.

Het was een krat compost. Een krat vól leven. Gisten en bacteriën en wormen. Gelukkig bleven ze in de krat en kropen ze niet door mijn auto. En dat geheel is over het nieuwe moestuintje gegaan. Niks doorgespit. Dat hoeft niet. Die wormen kruipen zelf wel omlaag. 

Het was wel te weinig. Volgende week maar weer een krat meenemen. Zaaien daar is het nog te vroeg voor. Een nieuwe tuin heeft tijd nodig om te 'setten'. En het bodemleven moet de kans krijgen om zich door de bodem te mengen. Dus .... niet te snel.

Lezen jullie ook elke ochtend de krant met tegenzin? Je wordt er echt niet vrolijk van. Aldoor die eerste tien pagina's vol met oorlog. 

Toch denk ik dat dat het minste is wat je kan doen voor een land in nood en mensen in nood. Het nieuws volgen. Wat gebeurt er daar. Dat je meeleest, en meeleeft. Spullen en geld sturen. En sommigen openen hun huis en hart voor vluchtelingen. Echt, geweldig is dat. 

Ondertussen gaat hier het leven gewoon door. Zijn we gewoon ons leven aan het leiden en ons druk aan het maken over de plaatselijke dingen. Want zo werkt het ook. Het leven gaat gewoon door. Er moet weer gezaaid en geplant worden, voor het komende seizoen. 

Ik kreeg bezoek van Harm Jan Dunnink uit Rouveen. Hij is cultuur coördinator van de gemeente Staphorst. Hij coördineert een aanbod van allerlei 'buiten het schoolprogramma' vallende aktiviteiten.  Via een website. Scholen in de regio kunnen daar 'lessen' kiezen op gebied van cultuur, historie, filosoferen, kunst, en nog veel meer. Nu was er een school die wilde wel een les over voeding. 

Enne ... zo kwam Harm Jan bij mij terecht. Of ik daar iets voor kon aanbieden. Eén of meerdere lessen over voeding. We hebben een lang gesprek gehad, want ik dacht ook meteen aan lessen over de natuur, door collega's van de natuurbescherming. En toen hij weer vertrok kreeg ik nog iets. Voeding, om te poten.

 

Zwarte aardappeltjes. Haha ik kende ze al maar nu dus maar eens proberen. Poten. En kijken of ze behalve mooi ook lekker zijn. En die lessen? Nou, niet nu, in het voorjaar, want te druk. Maar later in het jaar wil ik dat zeker proberen.  

En verder?

Och. Het is nooit zoveel bijzonders, maar toch ben je steeds bezig. Moesten jullie ook het Sahara zand van de ramen wassen? Ik had net mijn vaste 'meiden' gehad die hier altijd de ramen zemen, en toen kwam dat zand. Pfff kon ik zelf ook nog aan het lappen.

En ik had de stal weer blank staan. Niet door de regen maar door mijn eigen schuld. Ik was vergeten de kraan van de waterton uit te zetten. Die heeft drie kwartier gestroomd.

Wat een verspilling! Maar het was wel mooi mestwater geworden, en het is allemaal met kruiwagens naar een pompoenbed in wording gebracht. 

Het enige wat dus verspild was was mijn vrijdagmiddag. 

 

😄