Mijn moeder gaat tuinieren.

Toen ik woensdag bij mijn moeder kwam was er een bedrijf bezig met groot onderhoud aan de kerktoren. Dat is wat hoor. Zo'n hoge toren, al vrij oud natuurlijk, en zoiets moet natuurlijk goed worden onderhouden. Zo'n ding zal maar omvallen. Heb ik al eens dat verhaal verteld? Toen ik nog thuis woonde en dat toen een keer middenin de nacht in een harde storm de deur naar het balkon ineens met een ruk openwaaide?

Het was toen zo'n kabaal dat het net leek of de hele toren omviel. Ik dacht écht dat hij zó op mijn slaapkamer viel. Eigenlijk ben je altijd een beetje onrustig, met harde wind, als je pál naast zo'n toren woont. Maar gelukkig, ze hebben hem nu dus weer een opknapbeurt gegeven, dus hij zal nu wel weer een tijdje blijven staan.

Mijn moeder had mij geappt, eerder deze week, of ik de spade en de spitvork wilde meenemen. En waarom? Nou, ze wilde graag een moestuintje. Een klein moestuintje in haar achtertuin. Voor wat pompoenen, een rijtje aardappels, wat prei, uien, en misschien nog sla. 

Want ook mijn moeder, 81, had bedacht dat het helemaal zo gek nog niet is om voedsel uit je eigen tuin te hebben. Mijn moeder volgt al het nieuws op de voet, en nou ja, vandaar dus. Ook heeft ze meteen een deel van het huis opgeruimd en netjes ingericht. Zodat een eventueel Oekraïens gezin er zó in kan.

Maar goed. Eerst die moestuin dus. 'Waar wil je hem hebben mam?' 'Nou ik dacht maar naast het terras, daar is de meeste zon.'

Eigenlijk is de meeste zon óp het terras, maar ja, daar is het terras dus al. Ik heb dus maar een soort van tuintje omgespit óm dat terras heen. Dwars door het keurige grasveld .... ging de spade. Tjak tjak.

Meteen bij de eerste steek van de spade hakte ik dwars door een draad heen. Het was de stroomdraad van de grasmaaier. Zo'n robotding, heeft mijn moeder. En daarom ligt er vlak onder het gras een draad, zodat de maaier keurig achter dat draad en op het gras blijft.  

Dus dat was nu doormidden. Maar het is makkelijk te repareren gelukkig, alleen had ik daar niet de spullen voor bij me. Dat komt volgende week. Ook zal ik dan wat compost en wat mest meenemen, en kijk dan maar even mee hoe je met weinig moeite en weinig kosten een klein moestuintje kan maken in een gewone tuin.

(Mocht je ook het nieuws volgen en misschien ook ineens een moestuin willen.)

Na al dat spitten had mijn moeder bedacht dat ik wel trek zou hebben, en stond er binnen een beloning te wachten! En omdat we gewoon in de zitkamer aten met het bord op schoot kreeg ik een praktische placemat. 

Voor onder het bord.

Haha. Nou ja. Eigenlijk niks bijzonders allemaal .... 

En toch ook weer wél heel bijzonder. Mijn moeder aan het tuinieren. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Het is wel zo dat we hebben afgesproken dat ik het grove werk doe, op de woensdagen, en zij mag het dan bijhouden, tussendoor. 

En ik krijg heerlijke lunches op de kerkbode. 😊

🍀🍀🍀🍀🍀

Mijn eigen kas, thuis, begint zich alweer te vullen. Er staan dozen en kratten met aardappels te kiemen, en er zijn bietjes voorgezaaid in trays, en de erwten en tuinbonen komen al op. Van sommige gewassen die ik opkweek maak ik extra bakjes, voor in mijn moeder nieuwe tuin. Het is haast geen extra werk.

Ook buiten begint héél rustigjes het eerste werk alweer. Ik heb een klein deel van de grote moestuin 'bloot' gelegd, en daar zijn de eerste plantuitjes gepoot. 

In het zonnetje, één voor één, die mooie ronde uitjes in de aarde drukken .... 

..... het is elk jaar precies hetzelfde, en elk jaar toch ook weer heel speciaal. Om weer te kunnen zaaien en poten en planten. Om buiten te zijn, om je eigen voedsel weer op te kweken, in de mooie zwarte levende aarde.

Ik kom allerlei bekenden tegen. Wormen, blauw, grijs en rood. Vliegjes, hele wolken stijgen op boven de opwarmende aarde. Larven in de grond, bijtjes op de eerste bloemen van paarse dovenetel, vogeltjes kwetteren overal. Hallo, het lijkt wel lente!

Voor de koeien is er nog niet veel gras. Het groeit nog niet echt. En de groenten raken bijna op. Er zijn nog wel pompoenen, en van die laatste pompoenen bewaar ik altijd het zaad. Dat zijn namelijk de sterkste exemplaren. Alleen ......  

 

....... ben ik soms te laat. 

Want de muizen zitten er ook in, en die weten heel goed dat het allerbeste voedsel van die hele pompoen juist die zaden zijn. Die zijn extreem voedzaam en gezond. Dus er wordt keurig netjes een rond gaatje geboord in de harde pompoen, en daar worden de zaden dan één voor één door gesleept. 

Geen enkel zaadje zat er meer in.

Andere klusjes, zoals het kippenhok repareren. Nou, dat is af. Het deurtje is wel wat scheef, maar dat komt omdat de voorzijde van het kippenhok uit het lood staat. En ik had een kaarsrechte deur gemaakt. En dat betekent dan dat de kaarsrechte deur scheef hangt in een scheef kippenhok.

En dat past dan weer precies bij de rest van Moeskers Moestuin. Want je zal hier maar een kaarsrecht kippenhok tegenkomen waarin alles past en alles precies goed sluit en alle hoeken keurig loodrecht zijn. 

Daar zou je gewoon van schrikken! 

Vanmiddag heb ik bloemen gezaaid. Want we zitten in een hele rij bloemendagen, voor wie de maankalender volgt. Ik had nog gedroogde planten liggen van de border die vorig jaar zo mooi bloeide, voor in de tuin langs het fietspad, en daar heb ik vandaag de zaden uit gefrommeld.

Die zaden, die meng je dan weer door een emmertje puur zand.

 

En dat is weer op diezelfde border gezaaid. Met wat compost en wat water.

En met Paul, die ondertussen water sproeide, en met de overbuurman, die een praatje kwam maken. En zo eindigde onze vrijdag.