Pompoen-stoofperen-taart.

Hallooooooo Bella! Wat eet jij daar? 

Bella eet een knol. Een dikke knol. De knollen worden elk jaar dikker. Het eerste jaar dat ik ze teelde waren ze nog erg klein. Formaat pingpongballen. Bella kon ze bij wijze van spreken in haar holle kies stoppen. Het was toen ... hap-slik-weg.

Het tweede jaar waren ze al wat groter. Formaat tennisballen. Bella moest er even op kauwen, doormidden bijten, en wég was dan de knol.

Maar dit jaar .......

Dikke knollen joh!! Sommige wel zo groot als volleyballen! Haha. Bella is er een hele tijd mee bezig. Meestal hak ik alle groenten voor de koeien in stukken met de bietenhakselaar, maar af en toe krijgen ze een hele. Zoals deze. Want kauwen is goed voor die beesten. Denk ik. Net als bij mensen. Goed voor de hersens, zeggen ze. Haha. 

En ook, het is zó leuk om te zien hoe zo'n dikke knol in Bella verdwijnt.

En zo'n pompoen, dat is nóg leuker om te zien. Daar zijn ze nog veel langer mee bezig. Ze eten alles op, tot het laatste pitje. En wij zelf eten trouwens vrolijk mee. Wij eten al dat koeienvoer namelijk óók. Knollen en voerbieten.

En uiteraard, ook pompoen.

Ik had dit keer een dik exemplaar, waar gisteravond éérst een pan soep van gekookt werd. Er moest toen wat appel in, maar de appels heb ik helemaal achter liggen in het hooi. Geen zin om die te halen in het donker.

En room had ik ook al niet. Ja, zo gaat dat hier. Het is niet van, ingrediënten bij elkaar zoeken om mee te koken, maar het gaat andersom. Ik kijk wel wat er is en brouw daar een soepje omheen. Véél leuker! En altijd een verrassing! Het werd nu dus ..... een schep appelmoes in plaats van verse appels, en een schep yoghurt in plaats van zure room. Niks aan het handje.😊 

En korianderpasta. En peper. En knoflook. En nog méér peper.

Pompoen op? Welnee. Nog niet voor de helft!

Dus gisteren na het eten ben ik maar verder gaan kokkerellen. Dat leverde op, twéé pompoentaarten, drie maisbroden, en een bende troep in de keuken. Vooral de vloer wordt altijd heel vies maar daarvoor hebben we gelukkig dan weer een hond.

Vorige keer ging er appelmoes door de pompoentaart, in plaats van suiker. En dit keer nam ik een pot stoofperen. Het sap uit de pot ging door de pompoenvulling, en de peren gingen er bovenop. Het leek mij een heerlijke combinatie, pompoentaart met stoofperen. En het zag er ook mooi uit, vond ik.

Tot Paul de keuken in kwam en dacht dat het kippenlevertjes waren ..... 😝

Haha en het klopt! Daar lijkt het op! En dat is nou net het enige wat ik absoluut niet lust. Organen. En nu zie ik opeens levertjes in die taart. Maar soit. De smaak was prima!

En dan nog de troep opruimen. En de pitten van de pompoen uitpluizen. 

Zaden sorteren, dus alleen de dikke 'gevulde' bewaren, en de 'loze' zaden gaan weg. Dan afspoelen, en drogen op een doek. Op een krant kan ook, maar dan plakken er wel allemaal stukjes krant aan de zaden na het drogen. En wij eten ze ook op. Dus vandaar, liever op een doek.

Uit één pompoen kwamen wel 250 zaden, na sorteren. Dat betekent dat, zelf voor onze enórme pompoenenconsumptie, we aan de zaden van één pompoen genoeg zouden hebben voor een heel jaar. Wonderlijk toch, die overvloed!

Vandaag kreeg mijn moeder ook een taart. Het was toevallig haar trouwdag, vandaag precies zestig jaar geleden zijn mijn ouders getrouwd. En ook al is mijn vader er helaas niet meer, het blijft toch altijd een  speciale dag.  

(gelukkig had mijn moeder slagroom in huis en toen leek het een stuk minder op levertjes😄)

En volgend jaar willen we graag wéér een grote pompoenoogst. Daar ben ik nu al mee bezig. Want dat bed van de mais, waar die dikke laag maaisel op kwam, afgelopen dagen, daar komen volgend jaar de pompoenen. Het is nu klaar. Voor wie het boeit, nog even de volgorde .... 

..... niet omspitten dus. Maar eerst de oude planten klein maken of afknippen of afmaaien. Dan platduwen of -trappen. Dan wat mest erop, goed verspreiden. Daarna ging er een dikke laag maaisel op (kan alle soorten compost zijn, als het maar een dikke laag is die het onkruid onderdrukt). Tot slot heb ik er nog wat oud hooi op gelegd. En toen de maisstengels, die er allemaal nog lagen, er weer op gelegd. Zo blijft al dat spul hopelijk goed vast liggen, ook met storm.

Pomtiedom. Slaap maar lekker, bedje.

Hehe. En daar had je de zon ook weer, vanmiddag. Ik ben even een rondje gaan lopen op zoek naar kleur. Die is er nog steeds. En bijen en andere insecten zag ik ook nog steeds. 

Nou. Het was een leuk rondje. 

🌺🌺🌺

Dan weer terug naar achteren en verder met de spullen van Miriam. Ook de auto lag nog vol, en die heb ik morgen weer nodig. We hebben echt veel spullen gekregen. Veel houtstukken. Voor klushout en voor brandhout. En veel platen. En ook wat glasplaten.

'Voor een kasje?' zei Miriam. Oja, natuurlijk! Daar dacht ik niet eens aan. En waar laat je zo'n stel glasplaten? Achter de uien maar?

Kijk, past precies! 

Overal in allerlei achteraf hoekjes kon heel wat worden weg gestouwd. We zijn er nog niet, maar het begin is er. 

Ook waren er een stuk of vijftien van die betonstenen. Die zijn echt fijn, want je kunt er een leuk randje van maken langs een kruidenperk of bloemenbed, en in die stenen rand heb je dan weer openingen om bijvoorbeeld weer kruiden in te planten.

En kijk Brit daar nou eens mooi in het zonlicht staan. Ze straalt helemaal. 

Over zonlicht gesproken .....

..... er was vandaag iets héél bijzonders te zien. Want, toen de zon in het noordwesten onderging, kwam er vrijwel tegelijk, in het zuidoosten, dus exact aan de andere kant van de hemel, een grote stralende volle maan op. 

Het was precies in evenwicht vandaag. Let er morgen maar eens op, of het dan weer zo is.

 

Hij staat nu pal boven ons, die maan. Hij schijnt in Paul zijn nek.