De hele dag had ik vandaag de praktijkcursus uitgebreide EHBO. Het was per ongeluk een cursus voor gevorderden. Daar had ik overheen gelezen. Ik dacht dat het voor beginners was. Maar affijn, er zat geen diploma ofzo aan vast, het was puur voor mezelf. Of liever, voor de mensen om ons heen. Want een EHBO opleiding doe je natuurlijk vooral voor anderen.
Goed. EHBO voor gevorderden dus.
Alle cursisten hadden van te voren al een uitgebreide online theoriecursus doorlopen, dus dat hoefde niet meer. Het was alleen maar praktijk. Eerst kwamen de wat onschuldige dingen. Zoals allerlei nieuwe soorten materiaal en verband. Je ziet hieronder een heel schattig klein knoopverbandje, dat bij uitrollen een handig snelverbandje voor om een vinger blijkt te zijn.
Maar dat kon dus allemaal niet. Ook het verbinden van zogenaamde zware bloedingen, moest je gewoon op jezelf oefenen. Ik heb hier zogenaamd een slagaderlijke bloeding op mijn bovenbeen. De instructeur legde uit hoe je dat met vrij simpele spullen kunt stelpen.
Je neemt een snelverband. Dat is een verbandrolletje waar al zo'n kant en klaar gaasje in zit. Dat leg je eromheen, met het gaas op de wond. Natuurlijk spuit het bloed meteen door zo'n gaasje heen, maar, nu komt het .... je moet dan metéén kijken waar het bloed er éérst doorheen komt en dat is dan de plek waar de wond zit. En daar druk je dan de rest van het rolletje verband op. Op die plek.
Dan moet je daar een tweede verband (hoeft niet perse steriel te zijn) weer omheen rollen. Het is de bedoeling dat dat rolletje héél stevig op de wond gedrukt wordt, om de bloeding te stelpen. Nou had Herman een goeie truuk om dat tweede verband héél strak om het rolletje heen te rollen. Je doet dat door telkens als je voorbij de wond komt, het gaas in je hand een slag om te draaien. Tot een vlindervorm, zeg maar.
Héél strak rollen, echt zo strak als je kunt. Door de vlinderdraaiingen, wordt het onderste rolletje gaas nu stevig op, of zelfs in, de wond gedrukt. Dat werkt dan als een echt drukverband. Het houdt de wond dicht. Mocht het toch nog blijven bloeden, dan alles nogmaals herhalen. Een tweede serie ernaast.
Mijn verband zat nu zó strak, dat ik zelfs tintelende tenen kreeg. Maar zoals de instructeur zei, beter tintelende tenen, dan teveel bloedverlies.
En als je dan je been strekt, dan spannen je spieren aan en dan trekt dat verband nóg steviger vast. Dus als je op een brancard gelegd wordt en je benen worden gestrekt, dan blijft de wond goed dichtzitten.
Nou, jullie ook wat geleerd!😊💓
Ook moesten we natuurlijk reanimeren en beademen en een AED aankoppelen en al dat soort dingen. Dat ging op poppen dus dat mocht nog gewoon wel.
Het is 2x beademen en 30x compressie geven, op het borstbeen. De instructeur vertelde, als je het tempo niet meer goed weet, van pompen, zing dan zachtjes Staying Alive van de Bee Gees ....
Dat is het goeie tempo. Ik vond het erg toepasselijk ..... staying alive .....
.... want daar gaat het natuurlijk allemaal om. Om te zorgen dat mensen blijven leven. Niet omdat ... nou omdat je je zat te vervelen op je vrije zaterdag en dacht wat zal ik eens gaan doen.
Nuttig is het zeker! Ik kan het erg aanbevelen, zo'n cursus.
Het miezerde nogal, en er was haast niemand op straat. Iedereen zat thuis, maar door de hoge gebouwen kon je weinig in huizen naar binnen kijken, wat ik altijd wel graag doe.😊
Toch is het boeiend, om door een heel andere woonomgeving te lopen dan die van jezelf. De energie en de sfeer zijn er anders. Niet beter of minder maar gewoon anders. In al die flats, in al die woningen. leven mensen en gezinnen en alleenstaanden. Wat houdt ze bezig? Hoe zien hun dagen eruit? Wat zijn hun passies?
Ik ben op een sukkeldrafje achter haar aangelopen, mandarijnen mee natuurlijk. 'Hallo hallo, je verliest je mandarijnen!'
Nou, ze kon er wel om lachen. Ze had niks gezien. Ze had grote haast, want was op weg naar school om een derde kindje op te halen. Oh wat herkende ik dat. Toen onze kinderen nog op de basisschool zaten, was dat ook altijd zo'n stress. Altijd om half negen en om twaalf uur en om één uur en om kwart over drie, moest je weer bij school staan. Wat een gedoe en geren altijd!
Nou, dat was een leuk intermezzo. Tóch eventjes meegekeken in het leven van één van de bewoners van deze buurt. Maar ik had inmiddels geen idee meer waar dat Rode Kruis gebouw was. Gelukkig wist de mevrouw het wel en zo kwam ik net op tijd weer binnen voor de middagsessie.
En die sessie was wat steviger. Dat ging bijvoorbeeld over amputaties en over een tourniquet aanbrengen. Dat is zo'n band om een been of arm, waardoor de bloedbaan wordt afgesloten. Ik zal je de details besparen, maar hier zie je even hoe ik hem om mijn bovenarm heb. Je moet dan een stokje omdraaien tot de bloeding stopt.
☆☆☆☆☆☆
Thuis heb ik meteen maar eens gekeken wat wij zelf eigenlijk hebben aan EHBO spullen, in het medicijnkastje. En dat lijkt echt nergens naar.
Pleisters heb ik wel, maar géén drukverbandjes en geen snelverband en zelfs geen gaasjes. Er zijn twee rolletjes verbandgaas van meer dan twintig jaar oud. Haha die zijn steeds mee verhuisd. Nou, binnenkort maar eens een en ander aanvullen. Al was het maar een goede schaar, om verband en kleefpleister af te kunnen knippen. En wat van die steriele handschoenen.
Hoe zit dat met jullie EHBO voorraad? Ook zo karig?
Of ben je beter voorbereid op ongelukjes dan ik?
7 reacties:
Herman Finkers maakte er al eens een vrij hilarisch liedje over; EHBO is mijn lust en mijn leven.
Ikzelf kwam ermee in aanraking toen ik nog op school zat; omdat we opgeleid werden voor een 'kaderfunctie' in de techniek, in mijn geval bouwkunde, vond de schoolleiding het nodig dat we een EHBO-diploma haalden. In het examenjaar kregen we dus ook nog van een huisarts les in levensreddende handelingen. Als 19-jarige heb ik daarom kunstmatige ademhaling geleerd volgens de methode Holger-Nielsen en Silvester. Het onderscheid tussen die beide methodes weet ik niet meer. Bij de een lag het SO op de buik en en zat je de schouders op te halen en en bij de andere methoden zwaaide je met de armen van het slachtoffer. Er scheen ook nog een methode Schafer/Schifer te zijn, maar die hoefden we niet te leren. We leerden zelfs nog ledematen afknellen door tourniquets aan te leggen. Toen ik een aantal jaren werkte, -niet in een (timmer)werkplaats-, heb ik me op enig moment aangesloten bij de bedrijfs-EHBO en moest ik heel veel van wat ik op school geleerd had zo gauw mogelijk vergeten. Zelfs de verbanden aanleggen was een stuk eenvoudiger geworden en op het aanleggen van een tourniquet stond nog net niet de doodstraf, maar het kwam wel in de buurt. Ik was dus nogal verrast te lezen dat je dat op een 'opfriscursus' wel leerde.
Nadat ik 'zwerfwerk' kreeg heb ik het lidmaatschap van de bedrijfs-EHBO maar opgegeven. De verplichte herhalingslessen waren niet goed meer te combineren met het werk en lid van de bedrijfs-EHBO vraagt toch ook een regelmatige aanwezigheid op het bedrijf. In ieder geval vaker dan een dag in de twee weken.
En de reanimatiecursus was ook een stuk eenvoudiger dan de beide methoden van kunstmatige ademhaling die ik op school geleerd had.
Die EHBO-tijd heeft wel een voordeel gehad; hoewel al 12 jaar gepensioneerd heb ik nog altijd een gevulde EHBO-trommel in de auto en ook thuis houden we de status bij van de verbandspullen ik heb nog steeds in de , want ook vrouw Helena had haar EHBO-diploma.
Wat goed dat je die cursus volgde.
Ik kan kort zijn over mijn medicijnenkastje : ik heb er geen.
Hopelijk roept dit nu geen bad luck op !
Ik geef wel (bij)beroepshalve esthetische zorgen, dus ik heb wel altijd wat ontsmettingsmiddel, zwachtels en handschoenen in de buurt.
Leuk intermezzo met de mandarijnen :)
Lesjes weer opgefrist, Clarien!
Huisjes kijken, leuk hé.
Medicijnkastje wordt toch eens in de twee jaar nagezien en eventueel aangevuld. Pleisters en verband zitten er in, en 'k weet meestal hoe ze te gebruiken.
Lie(f)s.
Ik kom uit een verplegingsfamilie, maar ik ben de enige die niet in de verpleging zit. Daarom heb ik wel het een en ander meegekregen. Ik heb een medicijnkast met medicijnen en drogisterijspul én een grote, ruime aparte ehbo-verbanddoos.
Sowieso is het verstandig om aparte een ehbo-verbanddoos te hebben en niet het een en ander in een medicijnkastje te hebben.
Bij doe-het-zelfzaken kan je een lege grote ehbokist of doos kopen. Dit valt op want het heeft een rode kruis op de doos en je kunt dit ruim vullen met extra spul zoals verband, enz.
Bijvoorbeeld: als iemand van jullie achter op het weiland iets ernstig krijgt, dan kan iemand anders de verbanddoos pakken om daar de eerste ehbostappen te verrichten. Of als iemand op het fietspad valt, ik noem maar wat op.
Een verbanddoos kan je meenemen en alles wat je nodig hebt bij nood zit bij elkaar.
Net zoals dat je ook standaard een ehbodoos in de auto zou moeten hebben. Je kan dan altijd een ander helpen als dat nodig is.
IK maak schoon op een kantoren locatie en daar worden zo af en toe spulllen weggegooid, zo ook laatst 2 compleet gevulde verbandtrommels, tja want over de datum en dus moest het weggegooid worden. Nou snap ik op zich over de datum wel wat betreft ontsmettingsmiddel e.d., maar een verbandschaar en steriel verpakt verband , pleisters en gaasjes ? Die trommels gingen dus mee met mij naar huis. De ene trommel gaat naar mijn vriend die laatst vertelde dat zijn verbandtrommel hoognodig aangevuld moet worden en de andere gebruikte ik om mijn eigen trommel weer mee aan te vullen.
Goeie ideeen! Bedankt! Ik ga inderdaad een aparte EHBO koffer aanleggen. Ik denk dat veel boeren dat sowieso wel hebben want op een boerenbedrijf loeren veel ongelukjes. En tja we hebben ook nog die weg voor en het fietspad. Gelukkig tot nu toe zolang wij hier wonen nog nooit wat ernstigs gebeurd. Wisten jullie trouwens dat het in de grondwet verplicht is om een slachtoffer te helpen? Binnen je eigen kennis en kunde? Stel je loopt een overduidelijk hulpbehoevend slachtoffer voorbij omdat je haast hebt en dat wordt toevallig geregistreerd door een camera kun je een fikse boete krijgen en zelfs gevangenisstraf. Nooit geweten.
In mijn vrije tijd ben ik evenementen hulpverlener (EHBO-er dus) bij.... het Rode kruis. De cursus die jij hebt gehad heb ik elk jaar en elk jaar leer ik weer wat nieuws. Nu dus hoe je het beste een bloeding kan stoppen maar ook hoe het herstellen van een botbreuk gaat. Ik raad je echt aan om elk jaar of minstens elke 2 jaar de herhaling te volgen. Of wordt ook evenementen hulpverlener. Dan krijg je de herhaling gratis én toegang tot veel evenementen zoals Haarlemmermeer run, avondvierdaagse Hoofddorp, Filippijnse onafhankelijkheidsdag of evenementen bij jou in de buurt.
Een reactie posten