Net als bij Jamin.

Een stuk of wat pompoenen die nog buiten lagen zijn naar zolder verhuisd. Want er kwam nachtvorst, zei Buienradar. En toen later kwam er ineens weer géén nachtvorst. Maar ja, toen lagen ze er al. 

Of er nu niet allemaal muizen aan die pompoenen gaan knabbelen? Daar boven in het hooi? Nee, daar ben ik niet bang voor. Want er zit daarboven namelijk een wachtpost. Een kleine felle wachtpost, waar geen enkele muis aan ontsnapt!

En verder zijn overal op de twee hooizolders(tjes) in allerlei hoekjes weer wat van de spullen van Miriam en Mike opgeborgen. 

Haha, en heel grappig, ik was daar nét mee klaar ...... 

...... en toen kwamen ze gisteravond langs met in hun achterbak nog weer allerlei hout en planken die we mochten hebben. Dus hopelijk is er nog wat rek en vinden we nog wat plek, op die zolders. M en M bleven nog even, en we hebben het gehad over hun op handen zijnde emigratie. Ik vind het wel wat. Miriam is zo'n fijne vriendin. En dan straks .... woont ze zomaar ineens patsboem ... op La Palma.

Daar kunnen wij niet zomaar even heen. En andersom zal ook niet zomaar gebeuren, omdat zij daar gaan pionieren op een wild terrein, met daarop een huisje dat helemaal verbouwd moet worden. En een moestuin die moet worden aangelegd. Ze zullen het wel razend druk krijgen.

Ik heb Miriam gevraagd om af en toe een update te sturen, hoe ze daar vorderen.  Dus hopelijk zien we hier wel af en toe eens, hoe het daar met ze gaat.

Kijk, en wat er op de muur zat.

Het is een gewone hooiwagenspin. Maar dan helemaal uitgerekt. Ik heb dat eens opgezocht. Want waarom doet zo'n spin dat? Zich helemaal uitstrekken? En het blijkt dat dat camouflage is. Op die manier is hij zo plat als een dubbeltje en dan valt hij minder op. Of zij.

En wat ze ook doen, als ze worden aangevallen, dan kunnen ze zomaar een poot laten vallen. Zelf-amputatie dus. Die poot die beweegt dan nog een tijdje, en daarvan schrikt de aanvaller en dan kan de spin ondertussen ontsnappen. 

Bijzonder!

Vandaag was de zaden-wandeling. Ik had deze week al eerder de route gelopen en was verrast door hoe mooi het bos op het moment is. Veel blad is gevallen, waardoor het bos steeds lichter wordt en het mos prachtig mooi lichtgroen. En ook, de mist en de stilte geven het bos iets mysterieus .... het is echt zo'n bijzondere november-sfeer.

Maar goed. De wandeling dus. Lia en ik hebben alle registers open getrokken. We zijn de hele vrijdagmiddag bezig geweest om in de boshut een soort van winkeltje te bouwen van al onze verzamelde zaden. Zodat iedereen daar onbeperkt zaden kon scheppen. 

Net als snoep, bij Jamin.

En inmiddels is het allemaal alweer achter de rug. Het is een heel gedoe en het is altijd zó om. De wandeling, en de koffie na afloop, en de gezelligheid, en het scheppen van de zaden en het uitdelen van de tasjes met zakjes met zaad.

Voor ons was het dit keer een try-out. Want we willen als natuurbescherming ieder jaar een zadenbeurs houden. Dus, dit was uitproberen.

Nou, ik ben er wel achter dat het 'scheppen' van zaadjes, dat gaan we niet meer zo doen! Hoe leuk het er ook uitziet, het wordt toch een soort van chaos. Kinderen vinden het natuurlijk prachtig om te scheppen, maar gooien wel rustig meerdere zaden bij elkaar. En dan alles in zakjes doen, en de namen erop schrijven?

Welnee. En veel zaad valt per ongeluk op de grond. En die zakjes die wij vouwen zijn ook véél te petieterig. Dus, les 1: volgende keer gaan we alles gewoon alvast in zakjes doen met namen en alles erop. Dan maar niet scheppen. Dan maar géén Jamin.😊

Maar verder was het geweldig leuk, kwamen er veel mensen op af,  en zijn er dus al met al héél wat zaden de wijde wijde wereld ingegaan! En ben ik ook altijd weer blij als het allemaal weer achter de rug is. 

En dan weer thuis. Ook daar zijn overal paddenstoelen. Zelfs op een van de moestuinbedden, waar een dik pak hooi op ligt, met daar onder onze trouwlakens, weet je nog? Nou, die paddenstoel heeft gewoon een gat geboord dwars door een rode lap katoen, en komt daar rustigjes doorheen groeien!

Wat een power zit er in zo'n paddenstoel!

🍵🍵🍵

Nou, en dan tot slot nog een pot kruidenthee .....

..... en dan blogs bijlezen, en de appjes van de familie. Haha. En dat was leuk! Broer Mark was bij mijn moeder en samen keken ze naar de sinterklaasoptocht die voor het huis langs kwam. Hij appte wat foto's. Zó grappig want ik zag er een bekende in van héél vroeger, en ik vond de serieuze gezichten van de toeteraars aandoenlijk ....

..... en dat er toen aan het einde nog 1 man langskwam, alleen in een auto, met 1 kadootje op de achterbak ..... 

Ja, echt roerend vond ik dat. En ook heel grappig. Oók nog, dat ik buurman en buurvrouw van al jaaaarenlang, lieve vertrouwde buurtjes van ons ouderlijk huis, ook buiten zag staan kijken naar de optocht. En dat de pieten nog gewoon zwart waren (op zo'n dorp gaat dat allemaal wat langzamer .... 😉) 

En en.

Al met al een mooie afsluiting van de week 😊

 

 

Voor nu ... 

....... Gute Nacht, Freunde