Vrijwilligerswerk.

Sinds ik gestopt ben met betaald werken, toen de kinderen, vier stuks binnen vijf jaar, geboren werden, heb ik allerlei vrijwilligersbaantjes gehad. Niet zozeer om goed te doen, maar ook, uit nieuwsgierigheid. Je komt zomaar op hele interessante plekken, leert enorm veel van al die banen, en ontmoet mensen van allerlei kaliber.

Ook later toen ik weer een baan had ben ik van die klusjes ernaast blijven doen. Eén van die baantjes, een paar jaar geleden, was het helpen opbouwen van Viore, een inloopcentrum voor kankerpatienten, vlakbij ziekenhuis Hilversum.

Met wel honderd vrijwilligers samen! Geweldig. Iedereen kon wel iets. Aan het eind hebben veel van de vrijwilligers iets ´persoonlijks´ aan het huis toegevoegd. Mijn bijdrage was een hele serie schorten, gemaakt van restjes van stoffen waar we de banken mee hadden bekleed, gordijnen gemaakt, en de kussens enzo. Jammer dat ik er geen foto van heb.

Nou kreeg ik een paar weken geleden een telefoontje ... of ik ook een serie van die schorten wilde maken voor Huize Ridderspoor, in Hilversum. Een tehuis voor mensen met Alzheimer en dementie.

Ik ben daar uiteraard meteen gaan kijken ... en je weet niet wat je ziet. Zó mooi ingericht. En ... alles is tweedehands, of zelfgemaakt, of geschonken door kunstenaars en andere creatievelingen. Het lijkt daardoor heel erg op Viore. Ook allemaal van die lieve leuke knusse hoekjes, om het mensen vooral naar de zin te maken.

Je zou er toch zó intrekken!! Alleen die Alzheimer, die wil je er niet bij natuurlijk ..

De dames van Ridderspoor waren in Viore op bezoek geweest, en hadden daar die schorten zien hangen. En omdat ze hier, in huize Ridderspoor, elke week met de hele groep koekjes bakken vóór Viore, leek het hun wel wat om dan ook van die schorten te hebben. En die mag ik dus gaan maken!

In huize Ridderspoor is ook een creatieve afdeling. Daar zitten de dames en heren bijvoorbeeld te verven. Met de mooie mantelpakjes en de nette pantalons aan. Ja dat gaat ook wel es mis natuurlijk. 

Dus ... toen wij daar zo zaten bleek dat ze daar óók wel schorten wilden hebben, maar dan van die plastic schorten.

Ja die foto zag je vorige week al .. en zoiets moest het worden. Ik kreeg twee tafelkleden mee, om daar plastic schorten van te maken. En ook nog een stapel gewone stoffen, voor schorten voor de koekjesbaksters. 

Ga je gang! Pfjoe .... zestien schorten dus! Haha en dat nog wel in mei! 

Maar op zich ... prima! Alleen maar in de tuin werken, en s avonds over de tuin bloggen, en dan nog tuinboeken en tuinblogs lezen ... daar wordt je gifgroen van na een tijdje. Dus prima om s avonds even wat anders te doen.

En daar kregen we ook nog de koekjes te proeven, die die ochtend waren gebakken. 

En nog even snel verder gekeken, want ik moet toch een beetje idee krijgen van de kleuren en de stijl. Hee ze hebben hier ook van die AH moestuintjes. Ze leven zowaar nog!!

Nou daar gaan we dan met de stapel stoffen. Het heeft geen haast hoor, werd nog gezegd. Gelukkig maar.

Nou de eerste acht zijn af. Die zijn dus gemaakt van die twee tafelkleden, van plastic met zo´n soort molton onderkant. Ik ben even vergeten hoe dat heet. En ik was zelf nooit op het idee gekomen maar dat lijkt me ook leuk voor een kinderfeestje of een kookworkshop ofzo. Want die tafelkleden kun je bij Kruidvat voor nog geen drie euro kopen. En je maakt zo vier schorten per kleed! 

Leuk om te doen ook. Alleen ... het molton laat wel los dus het moet wel even omgezoomd of gezigzagd langs de randen. En het zal geen eeuwigheid meegaan ... maar de mantelpakjes en de pantalons blijven voorlopig schoon!

Tja en nu nog die stoffen schorten. Ik had die stapel meegenomen ... maar vond ze de kleuren nou niet écht super. In Ridderspoor zag ik leuke felle kleuren. Dus maar even zoeken in de eigen voorraad, die overigens ook meest van de kringloop komt.

Hmmm ... moeilijk is dat! In opdracht iets maken. Want vrijwilligerswerk of niet .... het moet er mooi uit zien!  

Ik begin toch maar met twee van de gekregen stoffen. En dan zien we wel verder. De eerste is altijd lastig want hoe ging dat ook alweer met zo´n band maken, en een zak erop.

Het is nog wat bobbelig  ... maar prima om mee koekjes te bakken. En de volgende zal wel netter worden!

Maar goed .. vanwege deze schortenaffaire komt het bloggen een beetje in de verdrukking. Aan de andere kant ... ik zie ook weer een link, tussen het blog en de schorten en het goede doel. Maar dan een ánder goed doel. Dus die schorten ..... daar hoor je nog wel meer van. 

Het wordt weer een veel te lang verhaal vandaag .... dus dan morgen maar weer verder over de tuin, over de enorme konijnenvraat, en over de nieuwe hoed en hoe de komkommers ter ziele gingen en hoe Nic de tuin volzet met lavendel en hoe het met de tomaten gaat en ... en .... en .....