Ins blauwe hinein.

Het is natuurlijk maar een beetje ins blauwe hinein kletsen wat ik hier doe. Ik vertel maar wat, over de tuin en over de groenten en over wat wij zoal eten. En over de dieren. En soms es wat over de familie. Of van een uitstapje ergens naar toe.

Boeiend? Och nou, neu. Belangrijk? Ook al niet. 

Ik vind het zelf leuk, om fotootjes te maken en 's avonds dan nog even terug te kijken op de dag. En zolang ik zie dat er ook nog steeds wordt meegelezen blijf ik dan voorlopig nog maar wat ins blauwe hinein babbelen ... haha ... zodat je wat te lezen hebt, bij je ochtendkoffie.  

☕☕☕

De groenten in hoogzomer, och, het worden bijna je kinderen. Vanaf zaadje opgekweekt, verspeend, verplant, water gegeven, gewied, een rijke laag compost om de voetjes gelegd .... en dan midzomer denk je ..... wat worden ze al groot en sterk! 

Dan maak je een foto om te laten zien aan anderen. Kijk mijn oogst eens! Kijk eens hoe mooi de gewassen erbij staan, en hoe mooi de 'roodharige elfen', pril begin van de maiskolven, alweer tevoorschijn komen! 

Haha. Maar een groot verschil met je kinderen is natuurlijk ..... dat je deze uiteindelijk opeet. Dus, maar niet teveel aan hechten!  

Hieronder heb ik net de tuinbonen en erwten uitgetrokken. Alle resten blijven op het bed liggen. Dat scheelt weer compost aanvoeren. Je moet het zó zien, álles wat je oogst, moet je ook weer aanvoeren. Wat je weghaalt moet weer worden teruggegeven aan de bodem, anders 'boer je achteruit' en wordt je grond armer en je gewassen steeds schrieler. 

Dus, alle resten laten liggen, en ook nog wat compost toevoegen, na élke oogst. Dan geef je méér terug dan wat je weghaalde, en dan 'boer je vooruit' en krijg je elk jaar steeds sterkere en uitbundiger oogst. En als je dan een tweede keer wilt zaaien, maak je een reep grond vrij tussen al die rommeltjes, en daar zaai je in. Hier tussen de erwtenresten en de bonenresten heb ik sla gezaaid en zonnebloemen.

Oja, één bos erwtenplanten heb ik weggehaald, voor het zaad. Gedroogde erwten voor erwtensoep, en voor inzaai volgend jaar.

Hieronder, waar het zwart is, daar stond de knoflook. Ook daar, na het oogsten een laagje compost erop, en daar komen binnenkort courgettes. 

En hoe je aan compost komt?

Compost is overal. Toen wij nog in Bussum woonden en ik geen akker had en ook geen sloot naast het huis, waar ik maaisel van kon bietsen, toen verzamelde ik in de herfst gewoon het afgevallen blad uit de straten. Samen met Nicolette. En als mest haalde ik kruiwagens vol schapenkeutels, van de hei. En vlaaien, van die natuurkoeien die daar graasden. De kinderen vonden het wel gênant, zo'n compost-en-mest-juttende moeder, maar och, ook dat wende. En ik had er een prachtige oogst door, van de schrale zanderige Gooise bodem.

Kijk goed om je heen, vraag om maaisel en om blad, en verzamel huisdierenmest. Alle organisch materiaal is goud voor je bodem. 

En goud voor je bodem betekent uiteindelijk goud op je bord!!

Haha en dan zijn we er weer hoor. Bij de bordjes met eten. Wij eten nog steeds veel courgettes. Als ontbijt bijvoorbeeld, courgette-beignets. Nou, zo noem ik ze. Het beslag maak je van één geraspte courgette, een klein kopje meel, een ei, een scheutje melk en/of wat olie, tot het een half dikkig beslag vormt, en peper en zout.

En dan een dikke eetlepel van dat beslag in de hete olie scheppen en er drie tegelijk aan beide zijden lekker bruin bakken. Het gaat echt snel. Je hebt er zó zes, genoeg voor twee personen.

Ook de bietjes komen nu van het land en die zie je dus ook veel bij ons op tafel. Zoals een bietenquiche, die als je geluk hebt, en er een paar stukken over blijven, de volgende dag als lunch nog dubbel lekker is.

In blauwe hinein ..... wat was er nog meer? Oh ja, de peper. Die was op. Er lag op zolder nog een schaal wat doffe uitgebluste uitgedroogde pepers te drogen, van vorige zomer. Maarre ... vergis je niet! Ze zien er tam en suffig uit, maar als je ze maalt (in een koffiemolentje) hou er dan NIET je neus boven. 

De tranen liepen mij over de wangen toen ik een paar van die uitgedroogde jongens had fijngemalen, en de koffiemolen opendeed. Hatchie!! Hatchie!! Je BLIJFT niezen! En tranen! Ook na uitdroging zijn ze nog steeds zo heet als peper!!😄💥💥

Uitstapjes. Dinsdag gingen Lia en ik naar de Arnica Kwekerij. Ken je de plant Arnica? Dat plantje dat in medicinale crèmes zit van Dr, Vogel en van Weleda, en dat zo enorm goed helpt bij blauwe plekken, zwellingen, herstel na botbreuken, klachten aan spieren en gewrichten?

Ja, dat plantje bedoel ik. Arnica. Ooit groeide het hier in ons land, op schrale akkertjes. Maar nu groeit het alleen nog maar heel sporadisch in sommige delen van Drenthe. En er is maar één Arnica kwekerij is ons land, die dus heel Nederland voorziet van Arnica. En dat is deze kwekerij in Dwingelo. En daar waren wij dus.

Kijken. En praten, met de eigenaars. Binnenkort willen we hier één en ander bestellen, voor het Prachtlint. En ook voor onszelf. Helaas was de Arnica nét uitgebloeid. Maar ze hebben veel plantgoed en ook de zaden. 

De hele kwekerij stond vól met prachtige planten en bloeiende kruiden. Honderden soorten. Echt de moeite waard van een bezoekje. Als je de eigenaars wil spreken moet je wel eerst even bellen.

En vandaag natuurlijk gewoon naar Wildervank. Koffie drinken bij mijn moeder en even de moestuin verzorgen. Ze eet er bijna elke dag wel wat uit! Een paar bladeren van de sla of andijvie, of een stuk ui. De bladgewassen zijn nu wel zo'n beetje op, maar de aardappels zitten eraan te komen en de preien zijn fier en dik geworden!

Ik heb er nog wat compost bijgedaan en nog een courgetteplant bij gezet. En even de bietjes gedund.

Nou, de verwachtingen zien er goed uit! Prima weer op komst! Fijn voor tuinders, maar ook natuurlijk voor alle mensen die vakantie krijgen of hebben de komende periode. 

Nou, op naar morgen. Ik ga in de pauzestand. Ook al staat er achter mij nog een strijkplank vol venijnige overhemden (van die dikke katoenen die je nooit goed glad krijgt) en grote lappen tafelkleden. Maar vanavond niet meer hoor. Het loopt niet weg. (helaas)

🍀🍀🍀🍀🍀

Oh wacht, er zit nog filmpje op mijn mobiel. Het is al wel een paar dagen oud. Maar goed, voor de liefhebbers dan, weer eens een kijkje in de paardenbak en in de kas, luisterend naar een kwartier lang mijn gebabbel ... ins blauwe hinein.