Derde zaterdag.

Vandaag, derde zaterdag van de maand, wandelden we weer. Het was wel even dubben voor Lia en mij, want ... kunnen we het dit keer wel laten doorgaan? Met corona enzo?

Maar we hebben vorige week de knoop doorgehakt. Het gaat door! Er is al zo weinig leuks te beleven voor veel mensen, en zo'n wandeling kan prima op afstand, en dan in verschillende groepjes de uitkijkpost op, etc. Wel was het zo dat er dus maar 15 mensen mee konden, en we moesten heel wat geïnteresseerden teleurstellen. Mocht je daarbij zitten en dit toevallig lezen, je krijgt nog bericht over een eventuele herhaling!

Lia en Paulus hadden dit keer alles geregeld en voorbereid, waardoor ik lekker in de achterhoede mee kon wandelen, zonder iets te hoeven doen of zeggen, alleen maar heerlijk genieten. Haha en dat was zo relaxed dat ik onderweg de foto's vergat. Wel werd ik toen gebeld door een radioprogramma, ze hadden over de wandeling gehoord, en de vraag was of ik een paar minuten verslag wilde geven van de wandeling. Van wat we zoal zagen onderweg. 

Dat was grappig. Het gesprek kwam meteen live in de uitzending en ik heb het zelf dus niet gehoord.

We liepen door het natuurgebied 'Takkenhoogte', vlak boven Avereest. En na de wandeling was er koffie met zelfgebakken kruidkoek bij Arno en Ana op de historische boerderij, in De Pieperij. Ik schreef al eerder over deze plek en deze aardige mensen. 

Lia en Paulus hadden alles prima geregeld. Na de uitgebreide koffie buiten, stoelen op afstand, alleen families bij elkaar, en verder ook alles tiptop in orde, vertelde Arno over de boerderij, de koeien, de manier van begrazing. En tuurlijk gingen we ook de koeien en kalven kijken. 

Als een rijtje eendjes liepen we langs de stallen. De koeien keken minstens zo geboeid naar ons als wij naar hen.

Ik vroeg Arno nog over die kale plekken achterop een paar koeien. Want die heeft onze Bonnie ook. We hebben er al twee keer de dierenarts bijgehad en ze heeft al zo'n kuur gehad tegen mijten, maar de plekken zijn nog steeds niet weg.

Arno zei dat het ook kan komen doordat de dikke wintervacht soms gaat jeuken. Dan gaat zo'n koe zich krabben met de horens, of ze gaat zich schuren langs een plank of paal. En dan kan de huid daar kaal worden.

Nou, we zullen het dan nog maar even aanzien. Ik zal er nog wel een foto van maken, van die plekken van Bonnie. Misschien heeft 1 van de bloglezers er ook wel ervaring mee.  

Kijk en halloooo ... daar ligt Billie lekker in de mand op het verwarmingsrooster. Daar ligt ze de hele dag te soezen. Ondanks haar dikke winterbontjas heeft zij geen spóór van jeuk. Gelukkig. Katten kunnen het nooit te warm hebben lijkt het wel.

Ik heb dit jaar twee soorten knollen. De rood-witte (groene kop) zijn gewone herfstknollen, en zijn vrij pittig van smaak. Ik voer ze meestal aan de koeien. Heel enkel gaat hij rauw geraspt bij ons in een salade. De gele knol daaronder dat is een 'Soester Knolletje', zo heet hij dus, maar het is hier echt geen knolletje meer. Het is een dikkerd. 

Die gele die eten wijzelf ook wel. Die is wat zachter van smaak. Zo'n knol kun je net als bloemkool bijvoorbeeld, met heel veel gerechten combineren. Hij smáákt ook wel een beetje als bloemkool.

En zo verzamel ik aan het einde van de middag dan weer de ingrediënten voor onszelf en voor de koeien. Voor ons eigen maaltje sta ik nog wel even achter de pannen, maar voor de koeien hoeft het alleen maar ......

...... te worden gehakseld.

Zien??