Gewoon. Maandag.

Bijna iedereen moest nog rijden dus kwam er gisteren druivensap op tafel. Van de druiven van Wim. We hadden een verjaardag te vieren en wel de mijne, hoewel het nog niet zover is, maar om de familie bij elkaar te krijgen moet je toch op het weekend mikken.

En ook dan, krijg je niet iedereen bij elkaar, op hetzelfde moment. Maar daar zijn we aan gewend. Wie kan, die komt.

Zo was er zelfs gezelschap voor Brit!

En vandaag .... was weer een gewone dag aan het begin van een gewone week. Zou je denken. Met de was en opruimen en poetsen en dan nog naar de tuin. Maar nee hoor.

Want we hebben weer een kleine verbouwing. Er is nog een deel van de kapschuur waar we nog plannen mee hebben. Dat is vorig jaar even uitgesteld, want, nou ja, het kan nou eenmaal niet allemaal in één keer.

Maar vandaag werd daar begonnen. De oude garage gaan we aftimmeren, zodat het een mooie werk- en klusruimte wordt voor Paul. En er komt een sauna in. Zo'n houten hokje waar je in kan zitten zweten. Niks voor mij, maar ieder zijn liefhebberij! 😊

Ik mocht vanmorgen die ruimte schoonborstelen. Er zat nogal wat houtworm in. Dan moet het houtwerk eerst worden schoongeborsteld, alle vogelpoep met krabbers eraf. En daarna kwam de houtworm-man. Die spuit het giftige spul rond, de schuur moet een paar uur dichtblijven, en dan zijn alle eitjes dood.

Als je een houten woning of schuur hebt, dan moet dat eenmaal in de zoveel tijd. Anders wordt je huis verpulverd waar je bijstaat.

Het nieuwe hout kwam. Mooi om te zien, zo'n vrachtwagen met kraan erop en hoe je dan héél precies met een zwaar pakket kan manoeuvreren.

Ondertussen klom poes Bekje naar een deel van de zolder waar wij niet bij kunnen, en zat ze daar klem met twee pootjes. In een spleet van het hout. Miauwen!! Hard!!

Kijk, daarbovenin, op de foto hieronder, daar zat ze dus vast. Ik kon haar zien en aanraken door de kieren in het hout. Met heel wat gewurm kreeg ik het ene pootje los en toen het andere. En toen kon ze weer niet terug over de rand. Wat ze een paar weken geleden nog wel kon.

Ik geloof dat ze dikker is geworden ....

Maar goed. Gelukt. Ze is eruit.

Wat een rommelige dag was het. In het bad staat een vuile bak die moet worden schoongemaakt want we hebben geen plek meer voor de rogge. Die graanzakken die ik wilde maken, och, nog geen tijd voor gehad.

In zo'n bak kan je wel vijftig kilo kwijt. Dat komt dan boven op zolder te staan, tussen de jurken en de droogbonen. Perfecte plek!

Paul wilde grasmaaien, en dat was voor mij een goeie aanleiding om de heren Q en Q op te ruimen, en alle beregeningsslangen. Want dan kan hij ook de paden van de moestuin weer een keer maaien.

Wat ben ik ontzettend blij geweest met dit tweetal, deze zomer!

Maar nu gaan ze in de berging. Tot volgend jaar.

Het was een hele ongewone maandag, met ook nog een dochter die 's ochtends kwam, s middags haar spullen in de (mijn) auto laadde en 's avonds wegreed, op weg naar haar mooie nieuwe stekkie.

Grote rommel overal, grote rommel in huis, allerlei ongewone dingen gaande ...

Gewoon. Maandag dus.