Hoe kom je aan nieuwe recepten?

Vanmorgen hadden we wat buren op de koffie. Jacky had een bosje Lathyrus meegenomen uit de tuin. De laatste bloesems waren het. 'Maar ik bewaar wat van de zaden,' beloofde ze.

Oja ..... de zaden. Die kun je nu alweer oogsten.

Zo had ik afgelopen voorjaar de echinacea plant gekocht. Oftewel de Rode Zonnehoed. Die heeft nu nog geen zaden maar als het zover is dan moet je dat echt niet vergeten te oogsten. Van één zo'n plant heb je zoveel zaad, dan kan je het jaar erop wel een weiland vol zetten, met deze schitterende bloemen.

Jaja. Bloemen. En de zaden ervan oogsten. Ik zeg het elk jaar maar weer even. Voor als je het mocht vergeten.  😊

De bonen hebben al wel zaden. Dat wil zeggen, de droogbonen. De planten zijn al vergeeld en het hoekje zier er dor en doods uit. Maar wacht tot je die dorre peulen openmaakt. Een wereld van kleur komt eruit tevoorschijn!

Staat zo leuk op de keukenplank, allemaal potten met je eigen droogbonen. En lekker zijn ze ook.

In het bietenbed is het één grote chaos.

Sinds we de uien eruit hebben getrokken is er veel ruimte vrij gekomen en daar groeit natuurlijk allemaal onkruid. Nu met die regen is daar haast niet tegenop te wieden.

Vandaag weer een poging gedaan. Ik word altijd vrolijk van een opgeruimde tuin en leuke uitnodigende paadjes. Maar daar moet je wel wat voor doen. Elke keer na een week of twee zijn die paadjes weer weg.

Meteen een bos bieten getrokken, voor een lekkere pan met bietensoep.

Je neemt vijf bieten, vier aardappels, en één dikke ui. Biet en aardappel wassen, en de ui pellen, en alles in blokjes snijden. Samen gaar koken in twee liter water. Daar gaat komijnpoeder bij (flink wat), een half handje verse tijmblaadjes, en een schepje verse groentebouillon-pasta, of twee bouillonblokjes.

Pureer de soep, voeg een half blik cocosroom toe, en een snuf zout en flink wat chilipeper. Weer verwarmen, en tot slot twee of drie knoflooktenen erboven uitpersen.

Héél lekker met ..... kaasbroodjes-de-luxe!!

Ik heb nog gezaaid. Wéér knollen. Haha ... de hele tuin komt vol met knollen. Als dat met die koe nou niet doorgaat, dan moeten wij zelf de hele winter knollen eten!

Overal waar plekjes vrij zijn, daar komen knollen tussen. Wel rekening houden met de vruchtwisseling, want waar je knollen hebt gehad, daar is de kans op knolvoet groter. Dus daar moet je een jaar of 4 geen koolsoorten meer zaaien.

Knolvoet is een ziekte van koolplanten. De kolen krijgen dan 'voeten' als knollen. Allemaal bulten op hun wortels. Heel naar. Meestal gaat zo'n plant dood. Je kan er weinig aan doen.

Kijk de eerste knollen komen al op. Ze zijn wel te dicht gezaaid. Ze moeten nog worden uitgedund.

Paul hielp met het avondeten. Hij mocht walnoten kraken voor een bak pesto. Ik had tweehonderd gram nodig. Na een kwartier was hij klaar.

Wegen. Vijfenzeventig gram. 

Gelukkig stonden er toevallig zonnebloempitten op het aanrecht waarmee de pesto toen maar is aangevuld. En dat kon prima. En zó ..... kom je dus aan nieuwe recepten! 😉