Poepen op prins Harry.

Er zijn op dit moment twéé dingen die mijn tijd in beslag nemen. Ten eerste natuurlijk de boerderij, met de dieren, tuinen, opstallen, weiland, zelfvoorzienend leven, huishouding, wijzelf, en alles wat daar zo bij hoort. En uiteraard een handje helpen bij de buren. Dat hoort er ook bij.

En ten tweede ...... Prachtlint. Ik ben zó blij dat we Prachtlint hebben opgezet! Want ... het werkt echt! Door Prachtlint werken we nu mee aan allerlei projecten die een enorme boost gaan geven aan de natuur .... hier in onze eigen regio .... om ons heen. 

Het grappige is dat mensen ons ook al weten te vinden. Zo zat ik vanochtend aan de vergadertafel van twee grote bedrijven, die hier in de omgeving zitten, en gaan uitbreiden. Maar ze willen dat graag natuur-inclusief doen. Dus Prachtlint mag meedenken over het 'groen'. Verder is alles nu nog binnenskamers maar zodra de plannen rond zijn laat ik je meekijken!

En dan thuis. De kippen.

Met warm weer (maar eigenlijk altijd hoor) is het belangrijk om het hok van ál je dieren goed schoon te houden. Mijten en vlooien vermenigvuldigen zich snel. Dus kruip ik 's ochtends in het hok om even flink te rauschen, vegen, schoon hooi in de legnesten, water- en voerbakken schoon.

En natuurlijk poep opruimen. Dat ligt in dikke klonters onder de stok, waar ze op slapen. Het is nogal vastgekoekt, en daarom heb ik er vanmorgen kranten onder gelegd. Dan kun je de hele prak zó weghalen. 

En wat denk je?

De kipjes poepen vannacht op prins Harry! Hij moest es weten!

Ja de kipjes. Ik heb ze zoals je misschien al had gezien in eerdere blogs, nu toch af en toe weer los rondlopen. Tja .... ik vind opgesloten dieren nou eenmaal écht naar. Dieren willen graag vrij zijn. Ze lopen steeds langs het gaas, er is geen enkel stukje groen of insect meer te vinden, in hun ren en hokken ... mogen we er plieeeeeeeeees uit ???? ..... 

Van de marter heb ik al in geen tijden iets gemerkt. En daarbij mogen de kippen er pas rond 16.00 uit, tot ze op stok gaan. Dan loopt Brit daar ook altijd rond, en die duldt absoluut geen marters. En ikzelf ben dan ook meestal wel in de buurt.

En ze zijn zó blij met hun paar uurtjes vrijheid. Ze hupsen overal rond, komen bij ons op de stoel zitten als we koffiedrinken, en pikken overal hun insecten en kruidjes. We merken het ook aan de eieren. De dooiers zijn diep donkergeel, tjokvol mineralen. 

 

Verder is het nog steeds droog op de tuinen. De wortels, bieten, uien en kolen lijden er echt onder. Maar de tomaten vinden die warmte heerlijk. En de suikermais die in de rijstbak groeit doet het ook prima. Beiden hebben nog geen druppel uit de gieter gehad.

Het leuke voorjaarstuintje .... heb ik maar omgespit. De sla was toch al op. En de tuinbonen stonden verdroogd en zielig te kijken.

Nu een dikke laag compost erop, en zodra er weer wat regen komt gaan de wintergewassen erin. 

Hier zie je de berm voor ons huis. Ook géén groene grazige weiden dus. Maar, een dorre gele voortuin, en de kruiden in de berm doen echt wel hun best maar veel soeps is het niet ....

Maar goed. Zo gaat dat. En ondanks vele sneue exemplaren is er ook nog steeds veel te oogsten. En dus ook elke avond werk in de keuken om alles te verwerken.

Uit gemakszucht probeer ik alles zo efficient mogelijk te doen. En efficient is ook meestal duurzaam. Kijk maar eens mee naar de erwten en bieten van vanavond. Nadat de erwten waren gekookt, in de schil, in een grote pan kokend water, heb ik ze eruit geschept, en in hetzelfde water de bieten gekookt. 

Terwijl de erwten aan het afkoelen waren zijn de bietjes gaar gekookt. Eerst de grootsten, en na vijf minuten de kleinere erbij. De bieten had ik wel gewassen, maar niet geschild. Daardoor verliezen ze géén sap in het kookwater en behouden dus alle mineralen. Het kookwater werd haast niet rood.

 

Na een kwartier koken ging het gas uit. En stonden ze nog wat na te garen. Nadat de erwten waren gedopt en in zakjes ingevroren, heb ik de bieten afgegoten. Het kookwater ging in de gieter voor de planten. Niks door de gootsteen! 

De zunige huisvrouw!!! Haha. Nou, dat misschien ook wel. Maar het gaat mij vooral om duurzaam, en gezond. En gemak! De bieten daarvan wrijf je de schil er nu zó af. Ik bewaar ze in de koelkast. Wij eten gare bieten door salades, en ook zelfs ook op brood met bijvoorbeeld brie, of blauwe kaas.

En na al dat werk .... een ijskoude beloning!