Patchwork.

Vorige week heb ik met Jan D zijn bijenkasten geïnspecteerd. Dat was lang geleden. Jan is een tijdje nogal in de lappenmand geweest. Het was fijn om weer eens samen zo rustigjes de kasten na te kijken. 

En na afloop drinken we dan koffie op de rand van de kofferbak. En bespreken de nodige koetjes en kalfjes.

De volgende dag kwam hij nog even bij ons langs, met zoonlief, om wat maaisel te brengen. Ook bekeken we even mijn bijenvolkje, gewoon van bovenaf, door het doorzichtige deksel. Jan vond dat het allemaal vrij vol leek, en raadde mij aan om een inspectie te doen. 

Nou en dat deed ik toen dus ook meteen na hun vertrek. Het was er een paar weken bij in geschoten om de kast helemaal te bekijken. Door het deksel kijk ik elke dag even, en zie dan wel dat er volop leven in de brouwerij is en dat ze goed uitbouwen. Zo'n hele kast steeds openmaken lijkt mij ook vrij onrustig voor de bijen.

Maar goed. Nu wel openmaken dus. En wat bleek?? DRAMA!

Ik had een fout gemaakt. Toen ik er een maand geleden een extra honingkamer op zette, heb ik korte ramen in een diepe bak gehangen. In plaats van in een korte ondiepe bak. Waardoor de bijen veel 'loze' ruimte hadden. En die ruimte hadden ze tjokvol gebouwd met allerlei kunstwerken van bijenwas. Alles zat aan elkaar vast gebouwd en ik kon niks meer losmaken.

Wat nu? Nou, dat gooi je dan in de cursus-app. 

De cursusleider adviseerde om toch alles maar eruit te halen, en de dikke stukken extra raat die ze onderaan de raampjes hebben gebouwd, eraf te snijden. En dan alles weer terugzetten in een juiste bak, een ondiepe dus.

Oef. Dat was zweten joh! Het hele volk hing om me heen toen ik zo voorzichtig mogelijk de ramen los tilde en de extra stukken eraf sneed boven een grote pan. Die hele pan uiteraard meteen ook vol met bijen.

Och die arme bijtjes, veel ervan verdronken in de pan, zwemmend in de honing die uit de raten droop.  Ik heb ze er allemaal één voor één uitgehaald en op de plank gezet. In de hoop dat ze zich nog konden schoon poetsen. Maar ik voelde me echt schuldig. Door mijn fout .... zo'n drama in die kast.

Maar enfin elk nadeel heeft z'n voordeel, en ik had nu wel ineens een vroege oogst uit de kast! Allemaal stukken raat boordevol pure lichte linde-honing. Die is echt heerlijk!

Ik heb de helft van de raten in de vriezer gelegd. Die krijgen de bijen terug, in porties. Om zelf de honing er weer uit te halen voor hun wintervoorraad.

En de andere helft van de stukken raat heb ik in stukjes gesneden en in een zeef gelegd boven een kom. Daar kwam toen de honing uit druipen. Vier potjes vol.

De uigelekte raten krijgen de bijen ook terug. Zo gaat er geen druppel verloren. Zij wat, en wij wat!

Maar ja nu zaten de bijen wel ineens een stuk 'krapper'. En ik ben nog niet zo'n ervaren imker dat ik alles al op voorraad heb. Dus reed ik naar de imkershop 'Myhoney' in Lierderholthuis. En dat is een  geweldig leuk dorpje. Tijd voor foto's had ik natuurlijk niet. Alles moest weer haastig want het kwam er ineens tussendoor.

Ik kocht daar een honingkamer met bijbehorende raten. En keek nog even wat rond om het huis heen. Wat een pláátje van een stekkie weer! Aan de ene kant een grote boomgaard, vol met kasten met kleine volkjes, voor de verkoop.

En daar was ook een leuk klein 'los' muurtje. Waar ik dan weer wél foto's van heb want wij hebben ook nog van die klinkers liggen, en dit leek me erg leuk om ervan te maken. 

Ergens. Ooit.

Ziet er supersimpel uit!

De weken zijn ook vol en druk omdat ik er nu tijdelijk een extra 'tuin' bij heb. Ik verzorg het pompoenveld op de Zonnehorst, en dat betekent elke week die vier lange bedden schoffelen. 

Maar het is eigenlijk best wel een leuk en Zen werkje. Vorige week heb ik alle courgettes opgegraven, die er waren opgekomen op de achterste driekwart van het bed. Er zaten grote stukken tussen de planten met 'niks' en ik heb de courgettes allemaal dichter bij elkaar gezet, vooraan. Véél gezelliger voor ze, en scheelt mij héél veel schoffelwerk elke week.

En nog andere dingen zijn verplant. 

Er viel een gat in de doperwtenrij, waar al wat planten leeg geoogst waren. Dus kwam daar ruimte voor wat anders. Eerst is er weer een dikke laag compost door de grond gegaan, en daar heb ik vier tomaten in gezet. De wortelkluiten even wat losser maken, en de tomaten losjes vastmaken aan het gaas. 

Ik heb de plantresten van de doperwten er weer omheen gelegd. Als bodemvoeding en bescherming. Enne .... ook gemakkelijk natuurlijk. Zo hoef je het niet naar de compost te sjouwen.

Ook de pompoenen op het Indianenveld, tussen de mais, kregen extra compost. Water erbij hoefde niet. Dat komt nu (op dit moment) helemaal voor noppes uit de lucht vallen!

😊💧💧💧

Bieten oogsten. Nieuwe bietjes uitplanten. Allemaal kleine klusjes. Patchwork, in de lappendeken aan taken.

Lang geleden, toen mensen nog geen vriezers enzo hadden, was er een handige oplossing voor aardappels die overbleven van het vorige seizoen. Mensen maakten daar soms aardappelkaas van.

Ik las dat in een heel oud boek. Maar kon er op www vervolgens niks over vinden. Dus ben ik maar zelf gaan experimenteren. Je stampt een pan vol gekookte aardappels fijn. Ongeveer 2 kilo denk ik. Daar deed ik ruim een halve liter aangezuurde volle melk bij. En wat zout. 

Dat meng je goed, en doe je dan in een kaasvorm om een paar dagen te te laten uitlekken. Maar een kaasvorm had ik niet. Dus ik heb het in een theedoek in een vergiet gelegd, met een schotel erop en een schaal eronder, en zware boeken erop. 

Na drie dagen op een warme plek was er vrij veel vocht uitgelekt, en heb ik het eruit gehaald en het in kleine 'kaasjes' in de oven gelegd, op een lage stand, om verder te laten drogen.

Het schijnt dat je zo een soort 'koek' krijgt met de smaak en structuur van kaas. En als je het goed laat drogen, is het jaren houdbaar. Gewoon in een trommel. 

Geloof je niet? Haha ik ook haast niet, toen ik het las. Maar we zullen zien! De oven gaat zo uit en dan op een warme plek verder laten indrogen.

Och en zo kan ik wel wat doorbabbelen maar het is alweer laat en morgen weer vroeg op. Nog even wat fotootjes van de bessenpluk dan, en de kippen, die allemaal één bes kwamen halen die ze vervolgens weer uitspogen. 

Haha. Kieskeurig hoor, die dames!

Eén kip klimt steeds op mijn rug als ik gebukt sta te plukken. Weet niet of het goed te zien is?

En als einde het mooie kleine lakenfelder kalfje dat samen met haar moeder en tante tegenover ons huis staat. We hebben er elke dag het zicht op. Hebben haar geboren zien worden en zien haar elke dag capriolen uithalen. 

Hier staat ze in de regen, zo lief, tussen de twee koeien in, die haar beschermen tegen de hoosbui.

Maar geweldig hoor! Die bui!