Moesker's Moestuin: Zaterdagse praatjes en plaatjes.

's Ochtends loop ik meestal als eerste even naar de bijen. Gewoon, even kijken. Het zijn zulke nijvere werkstertjes. Altijd leuk om even bij ze te buurten.

Er loopt een paadje naar de bijenstal, tussen de rabarber en een rij bessen door. Het paadje ziet er onschuldig uit maar er groeien steeds stiekeme kleine brandneteltjes op dat pad. En dat is niet fijn aan je blote voeten.

Maar wat daar goed tegen helpt is een laagje .... rabarberblad. Dat is heerlijk koel aan je voeten en houdt de brandnetels zeker een maand tegen.

Dus, rabarber geplukt, de grote groene bladeren op het paadje uitgespreid, en zo had ik vanmorgen vroeg een koel en prikvrij loopje, en ook meteen een mooie oogst aan rabarberstelen.

Paul was vandaag niet thuis want hij fietste een tocht van 275 kilometer in Limburg. Pardon?? Ja echt! tweehonderdvijvenzeventig kilometer. Met dít weer!

Hou ouder hoe gekker zeg ik dan. Maar de heren vinden dat echt leuk! Als Paul zo'n dag weg is werk ik de hele dag door. Niet zo hard hoor. Maar toch steeds maar weer het ene klusje na het andere. Want er is ook aldoor zoveel.

Er is bijvoorbeeld stééds wel iets kapot. Nu was de omheining weer kapot. Een paar palen waren verrot en hingen scheef. Dus ná de dieren en de ochtendronde ben ik daar mee begonnen. Paaltjes vervangen en de omheining fixen.

Op een boerderij hoef je nooit te denken ... wat zal ik nu weer eens doen? Want waar je ook maar loopt zie je wel iets dat nodig moet gebeuren.

Op warme dagen moet je goed op je beesten letten. Het water steeds goed aanvullen en ook de hokken goed schoon houden. Het is geen feestje om met 33 graden in een krap kippenhok poep weg te bikken, maar dan moet je maar geen kippen nemen.

Enne ... elke dag die lekkere eitjes maakt weer veel goed! En ook de gezelligheid van de kipjes en het getok en dat je ze steeds overal tegenkomt.

Wat ik met de eierdoppen doe, is ze schoonspoelen, drogen en dan fijnmalen.

Die kalk gaat dan weer door het kippenvoer. Maar óók door ons eigen eten. Stiekem. Een klein beetje. Ik heb het idee dat het goed is voor onze botten.

En Paul, met al dat fietsen, bréékt nog wel een iets. Vandaar.

Volgende foto's. Van de knoflook. Die lag al een tijd in de kapschuur te drogen. Editha en ik zouden daar mooie strengen van vlechten. Het leek ons zo mooi om knoflookvlechten in onze keuken te hebben hangen. Zo'n mooi Landleven-plaatje.

Maar daar is helemaal geen tijd voor. Dus vandaag heb ik de stengels en de wortels gewoon eraf geknipt en ze gingen in een doos. Niks Landleven plaatje.

De bollen zijn niet zo groot.

Wat ik vaak doe is niet 'één teentje' nemen, maar een hele bol, en die doormidden snijden. Dan wip je de halve teentjes er zó uit. En dat gebruik je een halve of hele bol in het gerecht.

De resten van de knoflook gaan over de compost. Doe dat vooral! Want knoflook is sterk desinfecterend, en kan kwalijke schimmels in je compost bestrijden. Zoals fytoftora bijvoorbeeld.

En dan zijn er weer een paar kratten leeg!

De aardappelkaas. daarover vertel ik later meer. Het is niet helemaal gelukt omdat ik ze te snel heb gedroogd. In de oven drogen was géén goeie manier. Hier zie je ze ook nog op het dak liggen, in de zon. Dat was óók niet goed.

Kaas moet juist langzaam drogen, en het vocht moet eruit geperst worden. Niet te snel. Dus we doen het nóg een keer, met een beter recept. Daarover later!

Ik heb al wel een van deze 'kaasjes' opgegeten en de smaak was prima. Een beetje tussen camembert en zuurkool in.

Erop zit de eerste hummus van dit jaar. Die maak ik van tuinbonen. Tuinbonen, olijfolie, wat rabarber, peper en zout, scheutje ketjap, lepel sesampasta, véél knoflook, en dan mixen. Zóó lekker, op aardappelkaas, maar ook gewoon op brood.

En toen nog bessen plukken. Dat is best een leuk werkje maar het duurt altijd wel lang. Na anderhalf uur plukken had ik het vergiet pas vol.

En ook had ik een het gevoel alsof de teken en de eikenprocessierupsen in hordes over mijn armen en benen liepen. Want de bessen staan achteraan, tussen wilde planten, en onder de eiken. Ze staan vlakbij de bijen.

Oh en de bijen, met die warmte, die hingen allemaal buiten de kast. In een grote tros hingen ze aan de plank. Ik had niet het idee dat het een zwerm was, want ze hebben net vorige week extra ruimte gekregen met een nieuwe honingkamer.

Ik had het idee dat ze het gewoon heel warm hadden een een luchtje aan het scheppen waren.

De rabarber heb ik tot moes gedraaid en in ijsblokvormpjes gedaan.

Ik gebruik rabarber écht veel. In elk recept waar wat zuur in moet gebruik ik rabarber in plaats van citroen. Je hebt wel ongeveer 2x zoveel rabarber nodig als citroen voor dezelfde zuurte.

En omdat er in de winter geen rauwe rabarber is wilde ik dit maar eens proberen. Zo'n blokje rabarber is ongeveer vergelijkbaar met het sap van een halve citroen.

En dat dan samen met die bessen, die ook in de vriezer moesten, zorgde ervoor dat de grote vriezer weer aan moest. Want de drie vriesladen van de koelkast zitten inmiddels tjokvol.

Ik wilde hem eerst schoonmaken maar dat hoefde niet. Hij was nog schoon. Niks geen muizekeutels ofzo. Alleen wat kruimels. Die klop je er gewoon uit. Alleen de buitenkant moest gesopt.

Tot slot heb ik nog een liter melk op het aanrecht gezet, om aan te zuren. Dat gaat heel snel met deze temperaturen. Dat is alvast voor de volgende poging om 'goeie' aardappelkaas te maken.

En ook heb ik een oud laken aan stukken gescheurd en gewassen, om te gebruiken als kaasdoek. Want kaasdoek hoef je echt niet speciaal te kopen. Een stuk van een versleten laken werkt ook prima.