Het moet maar weer even met 'uitgewiste' gezichten vanwege de privacy, maar ik wou je toch eens wat Prachtlint werk laten zien. Zoals hier, bij de CNS school in Staphorst, overleggen we met de hovenier over het basisontwerp voor het groene schoolplein. Met leerkrachten en ouders, uiteraard.
Het leuke is dat er heel veel ouders meedoen. Er zijn ouders bij die grondwerk kunnen doen of het timmerwerk, of die dit soort projecten kunnen voorbereiden en leiden. Echt super is dat! En het drukt ook behoorlijk de kosten.
En thuis ... speelt ons leven zich buiten af. Het gieten hoeft nu haast niet meer, maar de dagen zijn nog van ochtend tot avond gevuld. Want naast het verzorgen van tuinen en dieren, komt de oogst nu ook goed op gang! Bieten, kolen, sla, uien, en óm de dag doperwten plukken. Elke keer een pan vol.
Grappig dat je zoiets simpels zelf niet bedenkt.
Kom je nog even op de tuin kijken? Bij de Drie Gezusters? De 'Drie Gezusters' is ook een hele leuke kroeg in Groningen. Maar die bedoel ik nu even niet. Ik bedoel de drie zussen ... mais, boon en pompoen. Die werden door de Indianen vaak bij elkaar geplant. Door elkaar heen zelfs.
Dan had je op één veld drie soorten oogst. Heel efficiënt! En ze versterken elkaar ook nog. De boon haalt stikstof uit de lucht en geeft dat via de wortels door aan mais en pompoen. En de hoge sterke mais geeft steun aan de klimmende boon. En de pompoen bedekt de bodem met zijn grote blad, dus, minder onkruid en minder uitdroging.
En dat doe ik dit jaar ook. Die drie gezusters bij elkaar kweken. Op het tweede maisveld. De mais staat netjes in heuveltjes, een stuk of drie planten bij elkaar. En de pompoen staat er sinds vorige week tussenin. In de paden. Die is dus nog klein. En de bonen heb ik er net van de week bij gepoot.
Nou, mij benieuwen!
En dan .... over water 💧💧💧💧💧
Met Giuseppe maak ik elk jaar hetzelfde grapje. Als het weer eens warm en droog is, en we onze gekoesterde planten zien wegkwijnen, dan roepen we over het land naar elkaar .... kom we gaan de regendans doen! En dat helpt altijd! Al was het alleen maar als mentale boost!
Maar het hielp dit keer! Haha echt hoor, meteen na onze dans hebben we hier nu twee keer regen gehad. In totaal 18 millimeter! De regentonnen zitten weer vol.
En de bijen blij joh! Die zitten nu de hele dag op dat 'Biggenkruid'. Zo heten die gele lintbloemen. Boeren zijn er geloof ik niet zo dol op, maar voor insecten is het een supermooie voedselbron.
In datzelfde Indiaanse boek las ik ook iets over dankbaarheid. Leden van oude Indiaanse stammen bedankten de aarde en de natuur continu, voor alles. Als ze een rivier oversteken zonder ongelukken, strooien ze als dank wat geurig gedroogd kruid over het water uit. Als de oogst van het land komt, gaat er wat kruid over de bodem. Als een dier wordt geslacht, dan worden de beenderen netjes bij elkaar begraven, met ook weer wat gedroogd kruid.
Dat vond ik mooi. Het idee om dingen niet zomaar klakkeloos aan te nemen, maar ervoor te bedanken. Nou ben ik zelf niet zo van de geesten en van de natuurgoden. Maar een buideltje met lekker ruikend kruid bij je hebben, dat je zo nu en dan eens uitstrooit, als je ergens blij van word, vond ik nou echt een mooi idee.
Editha vond dat ook en die maakte meteen twee mooie buideltjes, van haar eigen stoffen. Eén was voor mij. Er zit nu wat gedroogde Salie en Hysop in.
Regendans. Gedroogd kruid. Drie gezusters. Haha, twee echte squaws zijn we! Maar .... een beetje franje rondom al dat nuchtere buitenwerk mag best, en is héél goed voor de spirit! 😊💥
Kijk, en daar heb je squaw nummer twee. Met een kip. Die kwam een stukje cake schooien.
Maar kom. Dat moet maar wachten. Bedtijd! 🙋
0 reacties:
Een reactie posten