Grote mond en trouwe hond.

Sinds we hier bijna zeven jaar geleden zijn komen wonen helpen we elke zomer mee op De Zonnehorst. Extra handen zijn daar in het hoogseizoen altijd welkom, en ook die van ons dus. 

Vorig jaar heb ik vanaf de tweede helft van het seizoen geprobeerd om het pompoenveld te 'redden'. Er was daar toen even wat minder tijd voor geweest, en het onkruid stond op sommige plekken tot borsthoogte. Wat een gedoe was dat om die pompoenen te bevrijden!  Dit jaar heb ik daarom aangeboden om dat veld meteen vanaf het begin bij te houden. 

Geef mij maar een flinke klus die ik helemaal in m'n up kan doen. Lekker heel hard een liedje erbij zingen. En alles gaat precies op mijn manier. Haha. Helemaal blij!

Maar goed. Nu was het zover. De pompoen kwam op, en het onkruid komt ook op. Minstens twéé keer zo snel! 

En daar sta je dan .... met je grote mond. Voor vier pompoenbedden van tweehonderd meter lang. Maar gelukkig had ik ook een hele donderdag voor me liggen, en een goede vriend bij me. Een scherpe schoffel, voor de meest lastige stukken. Hieronder zijn twee bedden gewied. De meest linkse.

Ik heb nu ruim driekwart af. Het laatste stuk is het lastigst. Daar staan courgettes, maar die zijn al niet meer terug te vinden tussen het onkruid. Ik heb een plan bedacht om dat op te lossen, maar moet nog even afwachten wat 'boss' daar van vindt.😄 We gaan het zien.

Paul stelde 's avonds voor om uit eten te gaan. Wat een timing he? Heerlijk was dat! Lekker flink calorieën bijtanken, koud biertje erbij. Daar kikker je helemaal van op! 

Vrijdag was 'kruidendag'. Vóór de langste dag wilde ik de drie favorieten nog een keertje inzaaien. Koriander, dille, basilicum. Ook was er nog jong plantgoed wat de grond in moest. 

Nu met die warmte is dat een gehannes. Eérst compost door de grond. Dan geulen maken, gieten gieten en gieten. Zaad of plantjes erin, goed dichtmaken, aandrukken, geul erover maken om later makkelijk te kunnen bijgieten. 

Als je die kleine tere groene plantjes ziet kun je je voorstellen dat dat echt met beleid geplant moet worden. Anders maakt de zon er in één dag een dor droog sliertje van.

En voila daar staan ook weer een bende gevulde flessen op ons aanrecht. Haha het ziet er steeds hetzelfde uit he? Dit is vlierbloesemsiroop. Ik maak vier of vijf keer per jaar siroop van wat er dan voorhanden is op de tuin. Meestal iets met fruit en kruid door elkaar. En per liter siroop dan zo'n 200 gram suiker.

Vlierbloesem dit keer dus, met rabarber. Deze is bij ons écht favoriet. Paul vraagt vaak of ik nog een fles van die vlierdrab heb. Want zo noemt hij het. Vlierdrab. Maar goed, toppertje dus!

 

Ik had veel teveel rabarber geplukt en heb van de rest, met wat aardbeien en bessen, jam gemaakt. Met pectine poeder. En amper suiker. Ik beloof je als ik het weer maak laat ik het zien mét het recept. Het is een heerlijke jam, die nou eens niet mierzoet is maar aardbei-fris en zachtzuur.

Die jam op geroosterd brood met boter ... en je weet niet wat je proeft! Een smaakexplosie uit eigen tuin!

En kijk er is alweer een week om en daar is Editha ook alweer. En zij had weer van alles mee. Zo heeft zij het kruid 'veenreukgras' opgekweekt, en heeft wat van dat gras, wat superlekker ruikt, gedroogd en er een vlecht van gemaakt. Voor mij dus. Het heeft alles te maken met het boek 'Een vlecht van heilig gras' waar ik ook nog wel es op terugkom. 

Denk ik. Haha. En anders ... google maar even. Ook kreeg ik een zak gedroogde jasmijn uit hun tuin, voor thee, en een zelfgemaakt buideltje van stoffen, gekleurd met plantenverf. Tafel vol kado's! 

Dat buideltje is nog niet af. Maar ze wilde het alvast laten zien. Wat we met die buidels gaan doen ... nou, iets met kruiden uiteraard. Gedroogde kruiden. En iets met dankbaarheid. 

Ook dat ... komt nog. Maar niet nu!

En vanochtend weer helpen op de Unit moestuin. Nou ja. We hoeven daar eigenlijk haast niks meer te doen. De Oekrainers doen nu al het werk zelf. En de tuin was prachtig. Er was veel bijgezaaid, en er was geoogst, en alles was heel netjes gewied en begoten. 

Wij konden na een half uurtje werk zó aan de koffie! En ijsjes hadden ze, en chocola. Het is nu gewoon voor de gezelligheid. Wat ook belangrijk is natuurlijk.

Een typische Juni-maaltijd zie je hierboven. Een deel is nog van vorig seizoen, zoals de bieten en uien uit de bietenburgers, en de appelmoes, en de aardappels. Maar de doppers en de sla zijn van dit seizoen.

Oud en nieuw op je bord. Dat is Juni.

Brit en ik gingen vanavond na het eten een tijdje naar het oosten staan kijken. Daar hing een wolk. We dachten allebei dat het misschien een onweerswolk was. Hij had behoorlijke donderkoppen, vonden we, die een beetje groeiden.

Maar néé hoor, er kwam geen drup. Elke druppel water moest vanavond weer gewoon met gieters uit de sloot worden gesjouwd. 

Maar mán ....... wat ben ik blij dat die sloot er is! 💧💧💧💧💧 

Eén heel vak is weer begoten. De doeken zijn van de mais afgehaald. En nu maar hopen dat de kraaien eraf blijven. Maar ik hoorde ze alweer krassen in de boom. 

En ik heb compost door het bed van de knoflook gewerkt. Dat is nu leeg, en daar kwamen vanavond kolen in en pepers en paprika's.

En ondertussen, al die tijd, en eigenlijk elke avond ....... 

...... wordt ik bewaakt door Brit. Gemene honden worden al weggeblaft als ze nog maar een stipje in de verte zijn. Fietsers op de weg, hardlopers, wandelaars, geen mens komt ongezien in de buurt. 

Ook vogels, mussen, luchtballonnen, hardwaaiend riet, haha, alles wat er verdacht uitziet daar wordt op af gerend en dat mag opkrassen. Ze is er maar druk mee.  

Trouwe lieve Brit.