Nou ja, typisch juni, zou je kunnen zeggen. Dan is het hier altijd loeidruk. Van begin mei tot aan de langste dag is het altijd rennen geblazen. Niet alleen op de tuinen, trouwens,
In juni leeg ik ook altijd de vriezer en de koelcel. Die moeten uitgeruimd en schoongemaakt, voor de nieuwe oogst. De grote vriezer was nog niet helemaal leeg. Er zaten nog zo'n twintig pondspakken groenten in. Die heb ik maar in de laden van onze koelkastvriezer gepropt.
In de koelcel stond ook nog een en ander. Een paar kratten aardappels met van die lange sprieten. En wat kratten bieten, in turf. Nou ja, de meeste had ik al opgegraven. Er waren nog een stuk of vijftien goeie exemplaren, die gingen terug in turf, en gewoon maar in de schuur gezet.
De aardappels daar breek je de sprieten vanaf. Dan weer terug zetten op een koele donkere plek. Die gaan dan nog wekenlang mee.
Verder loop ik me een breuk te sjouwen met water. Ik volg een vrij precies giet-schema. Dus zeg maar ... op maandag alle tuinen in de paardenbak, op dinsdag het grote peulenvak, op woensdag de mais, op donderdag het wortelvak, en zo door. Op sommige dagen doe ik twee vakken. Alle gewassen krijgen om de vier of vijf dagen water.
Elk vak, ongeveer honderd vierkante meter, krijgt tussen de twintig en dertig gieters water. Die moeten allemaal uit de sloot worden opgediept, want de regentonnen zijn uiteraard allang leeg.
Nou, en daar ben je dan druk mee.
En tussendoor zijn er ook leuke ontspannende uurtjes uiteraard! Vrijdag de wekelijkse koffie met Editha. Ze had mooie dingen bij zich. Zoals zelfgemaakte theeen. En ook had ze allerlei bloemen en bladeren op stoffen afgedrukt, gewoon met een lepel erop 'hameren'.
De stoffen waren vóór behandeld met verschillende dingen zoals azijn en baksoda. En daardoor krijg je steeds heel verschillende afdrukken.
Ik krijg dan meteen vreselijk veel zin om óók zulke stoffen te gaan maken, en daar dan servetten van te maken of een vrolijk tafelkleed. Maar dat moet maar even wachten.
Nou, dat was een gezellig uurtje. Daar knap je enorm van op!
Omdat niemand verder kon stond ik eerst alleen, maar dat duurde niet lang. Ik kreeg een buurvrouw op de linkerhelft van de kraam, en we hadden een supergezellige dag!
Terwijl ik mensen vertelde over Prachtlint, en namen opschreef en afspraken maakte, verkocht zij zelf geperstte appelsap van hun eigen boomgaard. En tussendoor zaten we te kletsen. Net als wij zijn zij zes jaar geleden uit het westen hier naar een boerderij verhuist.
Haha en dat verbroedert! Of eigenlijk verzustert.
Het was verschrikkelijk warm, en daardoor minder druk dan verwacht. Maar toch redelijk wat aanloop, en er stond constant wel wat volk bij onze kraam. Alle tassen met zaden zijn uitgedeeld, en ook alle bloemen die ik had voorgekweekt.
Henriette, onze eigen wethouder, kwam nog een 'avonturenroute' voor kinderen openen. En aan Jos van de Veldschuur heb ik een bordje van Prachtlint Staphorst overhandigd. Zodat de Veldschuur met de mooie natuur eromheen nu ook officieel een Prachtlint Parel is!
Paul was nog niet thuis dus ik heb daarna de aardbeitjes geplukt. Meestal doet Paul dat die vindt dat een leuk werkje. Ik niet zo. Opeten wel, dat dan weer wel. Hij plukt ze óm de andere dag, van eind mei tot eind juni ongeveer. Dit hieronder was de oogst van vandaag.
Ondanks een hoop onkruid en matige verzorging is er toch nog aardig wat te plukken daar. Gelukkig dus toch wel aardbeien voor de wintervoorraad!
Brit ligt ook altijd ergens op een schaduwplekje, te wachten tot ik klaar ben. Dat is omdat ze een waakhond is, maar ook -vooral- omdat ze van mij altijd haar avondsnack krijgt.
Want ook dierenliefde gaat door de maag.
 |
✨✨✨✨✨
Maar deze week was niet alleen druk, hectisch en warm.
Het was ook een verdrietige week. Onze jaarclubvriendin M is deze week gestorven. Met achterlating van haar lieve man en twee prachtige kinderen. Het is haast niet te bevatten na veertig jaar vriendschap dat iemand er dan ineens niet meer is.
Maar het is toch echt zo.
0 reacties:
Een reactie posten