De zestien vriendinnen van Liek, en Liek zelf, zijn weer weg. Ze hadden hun best gedaan om het huis netjes achter te laten. Stapels en stapels theedoeken en vaatdoekjes zijn gebruikt.
Wel was natuurlijk de douche 'een beetje' verstopt. Die meiden hebben allemaal zulke lange haren. En zo waren er nog wat dingetjes. Enfin, de maandag was zó voorbij. 😉
Op de valreep heb ik nog wat tuinwerk gedaan, wat bakjes van zolder gehaald met enorm lang uitgegroeide kruiden, die hoognodig verspeend moesten worden. En wat tuinbonen gepoot.
 |
.... waardoor ik me 's avonds zoals gewoonlijk moest haasten om op tijd te zijn voor de vergadering. Maar dat is niks nieuws. Wat wél nieuws was, was dat collega Niek, uit het bestuur, vanavond afscheid nam. Hij is die man, die hier ooit keurig netjes op het erf verscheen, en terwijl ik vol vegen en spinnewebben van de hooizolder kwam, zei:
'Ik ben van het bestuur van de Natuurbescherming, en we zijn op zoek naar een nieuwe voorzitter.'
Hahaha. Hopla. Zomaar. Out of the blue. Typisch Niek. Die windt nergens doekjes om. Helaas na twee jaar te hebben samengewerkt namen we nu dus afscheid.
Nu zijn we twee jaar verder, en heb ik inmiddels (óók gisteravond) die voorzittershamer doorgegeven aan collega Mirjam. En zelf blijf ik vice-voorzitter. Eigenlijk hebben we er zo een duo baan van gemaakt!
En dat was dus gisteren allemaal. Het hele verslag van Alja op haar website vind je hier. Ook de beide foto's zijn van Alja.
☆☆☆☆☆
En vandaag. De dag begonnen met het bakken van alwéér een maisbrood. Het is een héél snel brood. Doordat je niet met gist of desem werkt, maar met baksoda, heb je niet dat hele gedoe van kneden en rijzen. Dit brood is in drie kwartier gemaakt, inclusief bakken.
Dus, vóór ik naar mijn moeder ging vanochtend kon het nog snel even, een aardbei-maisbrood werd het dit keer. Mijn moeder was er blij mee!
Op de terugreis hagelde het dikke stenen op mijn voorruit. Ik was haast bang dat de ruit zou breken, zo'n salvo was het. Van die dikke witte kogels. Rakkatakkatakkatak. Net een mitrailleur.
Wel mooi.
De kippen hadden snel een beschut plekje gezocht. Die vonden er niks aan, aan die hagel. Mooi? Welnee. Doet pijn!
En daarna weer strálend maartse zon, en daarna wéér zo'n bui. Man man. Brit en ik hebben ook maar even een beschut plekje gezocht.
En toen weer die zon. Echt maart.
En vanavond was er alwéér een vergadering, dit keer gewoon hier bij ons thuis op Paul's kantoor. Met een mannetje of acht. Het onderwerp was: verminderen van de overlast eikenprocessierups door versterking van de bio-diversiteit.
We zijn écht goed opgeschoten vanavond. Het waren spijkers met koppen! 😊 Vanaf deze maand beginnen we met de uitvoering. Zo gaan Lia en ik ons verdiepen in .... akkerranden .... van zonnebloemen!
En veel meer. Maar daarover later.
🌻🌻🌻🌻🌻
3 reacties:
Vlot en effectief vergaderen kan zoveel energie geven, mooi is dat.
Wat een plaatje, dat brood!
Ach, die kippen toch. Wel leuk om een sneak peak naar de kas te krijgen. Die zal met een paar weken vast een stuk voller staan..!
In de douche heb ik daarom een los zeefje op het afvoerputje liggen. Na het douchen kunnen de losgekomen haren er zo uitgevist worden en weggegooid. Alles gaat hier in dectuin al groeien en uitkomen. Bij de overburen begint de bloesem in een boom al uit te komen. Kan me niet herinneren dat de lente ooit zo vroeg begon. Mijn handen jeuken om te beginnen en ik vermoed dat dat in Punthorst niet anders is.
Oei..., Clarien, moeten die meiden straks zelfstandig ?
Niek... -> spijtig.
Leuke verrassing, je 'aardbeien'brood.
Gelukkig overal schuilplekjes bij jou.
Naast de miserie zal het ook mooi zijn.
Lie(f)s.
Een reactie posten