Van twee bloglezers kreeg ik afgelopen dagen een mail, over phishing, dat ze daarvoor een waarschuwing kregen bij het openen van dit blog.
Spam. Ik heb er al een paar weken last van. Gelukkig niet echt gevaarlijk, maar wel lastig. Het zijn ongewenste reacties. Als je er op klikt kom je op een reclame site.
Ik weet niet hoe ik ze kan voorkomen. Ik kan ze wel wissen, maar ja, ik zit niet de hele tijd op de pc. En meestal ben ik te laat, dan staan ze er al een tijdje op. Te vissen en te hengelen naar jullie aandacht.
Dus vandaar dat visje in de kantlijn. Met de boodschap dat je even niet kan reageren. Wat ik zelf wel heel erg erg kaaltjes vind ... het is net alsof ik nu ineens tegen mezelf zit te praten.
Geen enkele respons ..... zucht .... maar het is dus even niet anders.
Haha, eigenlijk is het niks nieuws. Want ik praat de hele tijd tegen mezelf. Op de tuin. Dat is een tuinders-dingetje. 😄😄
Het is een drukke boel op het moment. Alle zaailingen die op zolder staan groeien zo hard, dat ik alles heb verspeend en verpot, en in het kasje heb gezet. Daar is het licht, maar niet zo warm en droog, dus hopelijk remt dat de groei wat af.
Pepers en paprika staan nog wel op zolder, in de zon, onder het dakraam. Die zijn dol op warmte.
Maar nu woon ik dus tijdelijk hier, in dit prachtige zonnige glazen huis. Er is hier elke dag wel een paar uur werk. Omdat mijn moestuin onder een laag karton en een dikke laag mulch ligt, kan ik daar bijna niks rechtstreeks zaaien.
Daarom zaai ik dit jaar bijna alles vóór, in bakken. In de kas.
Kijk de appeltjes van Wim komen ook allemaal op. Hehe, dat duurde lang. Ruim vier maanden!
Maar nu zijn ze er dan toch, en zodra ze wat meer blaadjes hebben gaan ze allemaal apart.
Fruitbomen kopen gaat natuurlijk een stuk sneller, en dat doen we dus ook. Elk jaar een paar erbij. Hier in de voortuin kwamen vandaag die twee kersenbomen. Pal voor het huis, goed in het licht en in het zicht, want ze bloeien prachtig.
Nou ja, nu nog niet. Het zijn nu nog kale broeders!
Net als bij de bessenstuiken graaf ik een smalle greppel om de jonge boom, waarin een paar keer per week een emmer wilgenwater gaat. Héél benieuwd of er dit eerste jaar al kersen aan komen.
En wie dan éérder zijn ... wij ... of de vogels.😊
Pompiedom.
Op de tuin is ook volop reuring. Ik ben daar van alles tegelijk aan het doen. Vandaag gingen de eerste aardappels de grond in. En een bed voor zomerwortels is voorbereid. Dat moest worden omgespit, want daarop zat geen karton maar gewoon rogge.
Zo'n groenbemester moet je goed onderspitten, er mag geen groen meer boven de aarde uit komen want anders groeit hij net zo hard weer terug. Daarom moet je dat vroeg doen, als de rogge nog niet zo lang uitgegroeid is.
Wat mij opviel?
Dit stuk grond was drie jaar geleden een kletsnatte slikboel. Het is de laagste plek van het weiland. Overal stonden toen plassen. En nu, na drie jaar véél compost toevoegen, is het mooie werkbare grond geworden. Ondanks al die regen van de laatste tijd.
Een paar uur na de laatste druppel regen kon ik er vandaag de aardappels al poten!
En hieronder, aan de andere kant van de moestuin, ben ik nog bezig geweest met karton en compost. Dit was vorige week nog een knollenveldje, maar nu is het afgedekt en ik hoop er over een week of vier de voederbieten te kunnen planten.
Maar die moet ik eerst nog voorzaaien.
Maar dat komt morgen.
En tussendoor zijn er telkens die mooie vergezichten over de maartse velden, als Brit en ik de benen en de rug strekken.
Het drukke en levendige voorjaar is gestart. Het is alsof er een startschot is af gegaan. Overal bruist het van het leven en groen en de knoppen springen overal open.
Wel belangrijk om ook goed voor de inwendige mens te zorgen. Lekker eten. Zoals vandaag, voor de lunch, had ik een kwart van de overgebleven bieten-uien-geitenkaas quiche van gisteren.
Man, die was in een tel weg!
 |
.... en koffie!
Véél koffie!!
