Hoe zit het met de zaden?

Zoals een ander misschien wc papier hamstert, of meel of brood of paracetamol ... zo hamster ik momenteel zaden.

Nou ja .... hamsteren is een groot woord. Het klinkt meteen zo negatief, zo van, als ík maar genoeg heb!! En zo is het nou ook weer niet natuurlijk. Eén van de leukste dingen die er zijn, is juist het weggeven van zadenpakketjes, of het ruilen.

Maar toch ben ik momenteel, door alle consternatie op dit moment in de wereld, nog méér dan anders aan het nadenken over zaden. Hoe blijf je zo onafhankelijk mogelijk?

Zelf je voedsel verbouwen is iets heel moois. Als je dat kunt, als is het maar een klein beetje, geef je een boost aan je gezondheid. En het maakt je minder afhankelijk van supermarkten en distributie. Daarbij is het een ontzettend leuke hobby. En ..... je hoeft nóóit naar mindfull-training ..... als je een eigen moestuin hebt! 😊😊😊

Maar, groenten en granen verbouwen is één. Maar hoe zit het met de zaden? Die moet je toch steeds weer kopen, elk jaar opnieuw?

Nee. Niet waar. Denk maar aan onze voorouders, die kochten maar zelden zaad. De zaden van graan en bonen en pompoen en andere vruchtgewassen kun je heel makkelijk zelf verzamelen, uit je oogst. Dat moet je sowieso altijd doen.

Maar lastiger zijn de zaden van andere gewassen.

Wat je kunt doen, zoals op de foto hierboven misschien te zien is, is een hoekje in je tuin inrichten als zaden-opkweek. Daar zet je aan het einde van de winter een paar mooie overgebleven rode bieten in de grond. En een paar dikke oranje winterwortels. Een paar preien, met kluit. Een paar uien, die al uitlopen.

En ga zo maar door. Van alles wat je opkweekt, daar bewaar je na de zomer een paar mooie exemplaren van, en die zet je in het voorjaar weer in de grond. En dan wachten.

Er komen eerst planten uitgroeien. Die maken bloemen. Dat alleen al is de moeite waard, want die bloemen van die doorgeschoten groenten, daar komen de meest spectaculaire vlinders op af! En vele vele andere insecten. En dan ..... komen de zaden! Dan moet je dat zaad winnen. En je kan weer verder!

Nou, denk er maar es over na. En ik zal er af en toe wat van laten zien hier.

Vandaag heb ik een nieuw groentebed gemaakt in de paardenbak. Eerst dik stalmest met een laag gedroogd riet erop, en toen langs de buitenste rand daarbovenop nog een laag compost.

Zo kun je van elke bodem, hoe onvruchtbaar ook, een mooi groentebed maken. Gewoon, stapelen!

Hier komen binnenkort wat kolen en de sla gewassen. Die staan nu nog in de kas, maar groeien hard, en moeten binnenkort naar buiten. Om de grond wat vóór te warmen zet ik er die mini-kasjes van Leo alvast op.

En ondertussen kwam tussen de bedrijven door Giuseppe even aan rennen. Haha hij rent altijd, omdat hij het ontzettend druk heeft op de tuinderij. En omdat hij graag rent.

En hij kwam ons het aller-eerste bosje verse raapstelen brengen, uit hun kas. Asjemenou.

De meeste mensen deugen. Van Giuseppe wisten we dat natuurlijk allang. Maar wat me opvalt, is hoe goed en rustig en tolerant er over het algemeen gereageerd wordt door de mensen op alle ingrijpende veranderingen de laatste dagen. Ongelofelijk.

Als je de films moet geloven, dan zouden we gaan plunderen en uit angst gaan schelden of vechten.  Maar wat zie je? Mensen volgen vrij kalm de regels op, en verzinnen dingen om elkaar veilig te houden, en het leven zo aangenaam mogelijk.

Op een enkele gladiool na dan. 😉