Hier alles nog hetzelfde.

Hoe ziek is ons land inmiddels? Ik weet het niet.

Hier op de boerderij verandert er eigenlijk niks. Ik werk meestal alleen en daar kan ik dus gewoon mee doorgaan. Hoewel we vanmorgen wél een overleg hadden, hier aan tafel, met vijf personen. Géén honderd.

Dat overleg ging dus gewoon door.

En gisteren kwam ook gewoon Ankie langs, weer met tasjes. waar ik weer heel blij mee was. Die tasjes gaan naar kinderen. Er komen zakjes met zaden in. Met gebruiksaanwijzingen, hoe ze dat moeten zaaien en de plantjes verzorgen. Voor meer biodiversiteit, en insecten.

Je zou kunnen zeggen, hoezo maak je je druk om tasjes en zaadjes, als er op dit moment véél ernstiger dingen gaande zijn in de wereld.

Tja.

Hoe zal ik het zeggen?

(Zonder dat het verkeerd overkomt)

Eigenlijk maak ik me mijn hele leven al druk. Niet over Corona, want dat is nieuw. Maar wel over, dat we de planeet uitputten. Dat we véél teveel bezig zijn met meer en meer, en ons véél te weinig bezig houden met de gevolgen van die hebzucht.

 

Zelf zijn we drie jaar geleden kleiner gaan wonen. In een minder dure omgeving. Maar wel, met land erbij.

Om onafhankelijker te kunnen zijn.

Maar ook, om iets te laten zien. Dat het leuk is om dingen zelf te maken. Dat het in ons land héél goed mogelijk is om het hele jaar door verse groente uit eigen tuin te eten. Misschien niet je hele bord vol, elke dag, maar wel voor een deel.

Dat er echt heel veel te genieten valt, ook al ga je ineens nooit meer naar het buitenland op vakantie. Ook al koop je haast niks meer 'nieuw'. Ook al kijk je geen teevee meer, maar zit je 's avonds een bijenkorf te vlechten. Ik noem maar wat.

Haha, of zoals gisteren, van een lapje en twee elastieken een mondkapje naaien. (erg makkelijk trouwens, laat ik van de week wel even zien)

Het coronavirus verandert niks aan mijn plannen en ideeën. Ik ga met alles gewoon door. Met tasjes verzamelen, en daar zaden instoppen en die uitdelen aan kinderen. En ze vervolgens leren hoe ze moeten zaaien en planten. En hoe ze zo voor de insecten kunnen zorgen.

We gaan door met het vergaderen in kleine groepjes, over hoe we hier in de gemeente Staphorst méér aandacht kunnen krijgen voor biodiversiteit.

We gaan door met benaderen van individuele boeren, en vragen of ze een paar akkerranden willen inzaaien, met bijvoorbeeld zonnebloemen. Ook al wordt je soms raar aangekeken. Maar echt niet altijd! Er is hier véél meer begrip en medewerking van boeren dan je zou denken!

En ik ga door met bloggen. Héérlijk vers zelfverbouwd voedsel laten zien, en lekkere maaltijden, die wél nogal afwijken van dat wat je in tijdschriften ziet. Ze zijn niet zo kek. Haha want ik werk met grove zelf gekweekte spullen. En de schillen doen ook altijd mee. En dat zie je.😊

Voedsel verbouwen van een rijke bodem. Wat je ook écht in je kleine achtertuin, of op je balkon kunt doen, op kleine schaal. Daar blijf ik ook over zeuren, of je die moestuin nou al hebt. 😛

☆☆☆


Aan het coronavirus .... en aan nog véél meer dingen .... kan ik niks doen. Maar dit dus, wat ik omschreef, dit kan ik wel doen.

En verder gaat het hier ook gewoon over de dagelijkse dingetjes natuurlijk. Dat Bekkie alweer bijna helemaal hersteld is. Ze lag lekker tussen mij en Bella in het zonnetje vanmiddag, toen ik aan het zaaien was, in bakken.

En het gaat over een pompoenquiche. Ook hier is het deeg wat grauwig, omdat het voor de helft uit bloem en de helft uit rogge bestaat. Zo'n korstdeeg is heel makkelijk te maken, en je kan het gebruiken voor hartige en zoete gerechten.

Voor twéé quiches neem je 500 gram meel (alleen bloem of deels volkoren) en 250 gram koude boter, twee eieren, een schepje bouillonpasta of zout, en zes eetlepels heel koud water.

Alles mixen, en je deeg is klaar.

Ik rol het altijd eerst uit tot een grote lap, snij er de vorm van de quiche uit, en het overgebleven stuk rol ik dan opnieuw uit en maak er een deksel van.

Maar het kan vast ook anders.

Wat betreft de vulling ... och .. gebruik je fantasie.

Ik heb dit keer een pompoen in kleine stukjes héél kort gekookt, toen uitgelekt, en met een halve rauwe ui, een paar tenen knoflook, twee eieren, een bakje crème fraîche, kerrie en bouillonpasta en komijn en véél gedroogde citroenverbena gemengd en gemixt.

Toen nog een preitje erdoor, rauw, heel fijn gesneden.

En die vulling ging in de quiche.

Hopelijk blijven jullie allemaal gezond! En wij ook.

Tegen het virus kun je niet zoveel uitrichten. Wél kun je je weerstand zo hoog mogelijk houden. Met gezond eten. Bewegen.

En niet tobben.😊