Vriendin Marjolijn was jarig geweest en als kado had ze van mij een dagje Amersfoort gekregen. Zonder dat ik eigenlijk wist hoe leuk die stad is.
Vanuit de trein, net buiten Zwolle, zag je vanaf de spoorbrug goed hoe enorm de IJssel buiten de oevers is gestroomd. Mensen mensen wat een water, alles is ondergelopen. Het water staat helemaal tot aan de winterdijken.
We ontmoeten elkaar op het station en wandelen naar de VVV aan het Lieve Vrouwe Kerkhof, met die mooie hoge toren, de Lange Jan. het is op 2 na de hoogste toren van Nederland, bijna 100 meter hoog.
 |
Want die gaan we lopen. Loop je mee?
Nou kan ik al die informatie uit dat boekje gaan overtikken, maar helaas heb ik dat boekje niet. Marjolijn heeft onderweg alles voorgelezen en we hebben een prachtig overzicht gehad van de geschiedenis van Amersfoort, die echt bere interessant is.
Maar ik laat gewoon alleen de foto's zien, dan krijg je een idee. Ga vooral zelf een keer die stad bekijken, je weet niet wat je ziet, hoe mooi het daar is.
Gewoon Anton Pieck's wereld die tot leven komt.
Hieronder zie je een kei die uit de ijstijd is meegenomen door een gletcher, vanuit Scandinavie helemaal naar de Amersfoortse heide.
In 1600 zoveel hebben vierhonderd mensen die kei versleept naar hartje Amersfoort, maar om een of andere reden hebben ze hem begraven op de Varkensmarkt. Daar is hij honderd jaar geleden weer opgedoken, en wordt nu tentoongesteld.
Hierboven zie je het Marienklooster. Er zit nu een wijnproeverij in. Best leuk om een feest in te houden.
Maar wij gingen er niet in. We liepen door naar de Monnikendam. Heel grappig, die is ooit verstevigd met roggemeel in het voegsel. Want dat was toen een nieuwigheid. Dat moest een stevig cement worden.
Nou hadden ze geen rekening gehouden met de mussen, die dat roggemeel binnen één dag vóór het uitharden er allemaal alweer hadden uitgepikt. Dat ging dus niet door, dat experiment. Het moest allemaal opnieuw gevoegd.
Pompompom zo lopen wij de hele buitenring van Amersfoort langs. We komen langs het Mondriaanhuis en langs het geboortehuis van Johan van Oldenbarnevelt.
En langs allemaal mooie doorkijkjes. Zelfs op een vrij sombere januari zaterdag zijn die nog mooi.
Overal in Amersfoort zijn van die stille verborgen hofjes.
Daar woonden vroeger de armen, of mensen die de pest hadden en afgesloten moesten leven. Tegenwoordig zijn het zeer gewilde woningen en moet je ervoor op een lange wachtlijst.
Ook moderne kunst is er overal. Zoals een enorme stalen stier, waarvan ik even vergeten ben wat er de bedoeling van is. Maar hij staat daar erg mooi.
En hier heb je de Koppelpoort, bij de rivier De Eem.
Wat ik daar vooral van onthouden heb is dat die Koppelpoort 's ochtends en 's avonds gesloten werd door raddraaiers. Dat waren gevangenen die met 12 man tegelijk in een rad moesten lopen om die zware poort in beweging te krijgen. Er moest er niet eentje in het rad vallen want dan was hij er geweest.
Maar ja, in de veertiende eeuw waren ze niet zo zuinig op hun gevangenen ....
Voor als je van vers bier houdt ... bierbrouwerijen zijn er ook in Amersfoort. Het was er erg druk.
En zo kwamen we weer terug bij de Lange Jan.
Prachtige stad.
Op weg naar huis krijg ik een appje dat een aantal kinderen thuis komen en mee eten. Lang leve de voorraden! Alleen de hamburgers kwamen uit de vriezer.
Ik wens je een gezellig weekend! Tot maandag!
Nou kan ik al die informatie uit dat boekje gaan overtikken, maar helaas heb ik dat boekje niet. Marjolijn heeft onderweg alles voorgelezen en we hebben een prachtig overzicht gehad van de geschiedenis van Amersfoort, die echt bere interessant is.
Maar ik laat gewoon alleen de foto's zien, dan krijg je een idee. Ga vooral zelf een keer die stad bekijken, je weet niet wat je ziet, hoe mooi het daar is.
Gewoon Anton Pieck's wereld die tot leven komt.
Hieronder zie je een kei die uit de ijstijd is meegenomen door een gletcher, vanuit Scandinavie helemaal naar de Amersfoortse heide.
In 1600 zoveel hebben vierhonderd mensen die kei versleept naar hartje Amersfoort, maar om een of andere reden hebben ze hem begraven op de Varkensmarkt. Daar is hij honderd jaar geleden weer opgedoken, en wordt nu tentoongesteld.
Hierboven zie je het Marienklooster. Er zit nu een wijnproeverij in. Best leuk om een feest in te houden.
Maar wij gingen er niet in. We liepen door naar de Monnikendam. Heel grappig, die is ooit verstevigd met roggemeel in het voegsel. Want dat was toen een nieuwigheid. Dat moest een stevig cement worden.
Nou hadden ze geen rekening gehouden met de mussen, die dat roggemeel binnen één dag vóór het uitharden er allemaal alweer hadden uitgepikt. Dat ging dus niet door, dat experiment. Het moest allemaal opnieuw gevoegd.
Pompompom zo lopen wij de hele buitenring van Amersfoort langs. We komen langs het Mondriaanhuis en langs het geboortehuis van Johan van Oldenbarnevelt.
En langs allemaal mooie doorkijkjes. Zelfs op een vrij sombere januari zaterdag zijn die nog mooi.
Overal in Amersfoort zijn van die stille verborgen hofjes.
Daar woonden vroeger de armen, of mensen die de pest hadden en afgesloten moesten leven. Tegenwoordig zijn het zeer gewilde woningen en moet je ervoor op een lange wachtlijst.
Ook moderne kunst is er overal. Zoals een enorme stalen stier, waarvan ik even vergeten ben wat er de bedoeling van is. Maar hij staat daar erg mooi.
En hier heb je de Koppelpoort, bij de rivier De Eem.
Wat ik daar vooral van onthouden heb is dat die Koppelpoort 's ochtends en 's avonds gesloten werd door raddraaiers. Dat waren gevangenen die met 12 man tegelijk in een rad moesten lopen om die zware poort in beweging te krijgen. Er moest er niet eentje in het rad vallen want dan was hij er geweest.
Maar ja, in de veertiende eeuw waren ze niet zo zuinig op hun gevangenen ....
Voor als je van vers bier houdt ... bierbrouwerijen zijn er ook in Amersfoort. Het was er erg druk.
En zo kwamen we weer terug bij de Lange Jan.
Prachtige stad.
Op weg naar huis krijg ik een appje dat een aantal kinderen thuis komen en mee eten. Lang leve de voorraden! Alleen de hamburgers kwamen uit de vriezer.
Ik wens je een gezellig weekend! Tot maandag!
4 reacties:
Ik wist niet dat Amersfoort zo mooi is, heb mijn man de foto,s laten zien en wij zijn van plan om eens vaker een dagje of een weekend erop uit te trekken in eigen land. Veel Nederlandse steden zijn prachtig en daar zijn wij ook nog nooit geweest. Haarlem staat bij mij ook op het programma om eens te bezoeken. Ook voor jou en je familie een fijn weekend gewenst.
Mooi,doet me een beetje denken aan de oude buurten in Gent en Brugge.
Wat hebben jullie een leuke dag gehad!
Mijn vader en een van mijn jongere zusjes zijn in Amersfoort geboren; zij zijn dus Amersfoortse Keientrekkers :>)
Opa en Oma wonden aan de Zuidsingel. Ik herinner me het grote huis met de hoge plafonds in de nogal duistere kamers, en de enorme achtertuin waar Opa zijn moestuin had.
Heb je dat heerlijke koekje ook geproefd, het Amersfoortse Keesje?
Ik was nog maar klein toen ik er woonde, daarom heb ik weinig herinneringen aan die tijd, maar dierbare (familie)foto's des te meer.
Ik heb genoten van je verslag.
Fijne zondag, Clarien!
Liefs,
Jeanneke.
Het laatste halfjaar van mijn militaire diensttijd heb ik in Amersfoort doorgebracht. Om preciezer te zijn; als patiënt in het militair sanatorium aan de Utrechtseweg, vlakbij de Lichtenberg. Voor langdurige patiënten werden uitjes georganiseerd en een van die uitjes was ook een stadswandeling, met uitgebreide (bouwkundige) uitleg. Daarvan herinner ik me weinig meer dan dat de gids erg focuste op bouwkundige details, waardoor ik een van de weinigen was die een beetje doorhad waar het over ging; ik had in 1963 net een bouwkunde-opleiding afgerond en daarvan was Geschiedenis der Bouwkunst een examenvak en had daarom wel even genoeg bouwkundige feitjes gehad. Maar de 'beroemde' Amersfoortse kei bleef wel bij mij hangen, temeer omdat ik het maar een klein rotkeitje vond en niet begreep waarom daar zo'n ophef over gemaakt werd. In mijn woonplaats Westerbork stond er eentje voor het toenmalige gemeentehuis die wel tweemaal zo groot was. Kortom die 'vlint' maakte op mij geen enkele indruk. Wel op een aantal andere deelnemers, vooral op diegenen die uit het venige West-Nederland kwamen. Die waren onbekend met het fenomeen zwerfkei.
Het nieuwigheid dat ik van je blog geleerd heb is dat er in de grijze oudheid kennelijk ook roggemeel door de voegspecie gedaan werd. Uit mijn schooltijd herinner ik me nog wel dat de bouwkundeleraar ooit eens zei dat er wel eens een schep roggemeel door de (kalk)raapmortel, (een soort pleisterspecie) gedaan werd om het taaier te maken. Maar dit feitje het was vooral bedoeld als geschiedkundige kennis, want in 1963 was pure kalkmortel allang niet meer gebruikelijk. Had alleen niet kunnen bevroeden dat een vermelding ervan in een blog er verantwoordelijk zou zijn dat het weer tevoorschijn kwam uit de krochten van mijn geheugen.
Zo zie je maar weer; elke dag een verrassing houdt het leven boeiend.
Een reactie posten