Op de scooter door Rotterdam!

In de trein naar Rotterdam, vlak vóór mij, zat een mevrouw met een Zeer Harde Stem. Kon ze niks aan doen natuurlijk. Ze voerde een gesprek met een familie in het zitje naast haar. De hele coupe luisterde mee.

Nou treft het dat ik nieuwsgierig ben, dus ik heb ook maar zitten luisteren. Zo hoor je nog eens wat. Over allerlei vakanties. En veel keuze was er niet. 😊

De reis was zó om. En daar was Robbert, want het was vandaag moeder-zoon dag!

En dan natuurlijk .... éérst smikkelen! 

En zeg nou zelf, zo'n mooie verse salade, dat had je tot voor een jaar of tien toch nóóit kunnen krijgen? Op een station? Nu wel hoor. Te kust en te keur!

Ik had al een plan gemaakt. Ik wilde graag eerst naar de grote Sint-Laurenskerk. Want dat is één van de weinige oude gebouwen in Rotterdam, die in de oorlog zijn blijven staan.

Nou ja ..... voor een deel dan ...

De muren en deel van de toren stonden nog, na het bombardement. En die kerk is toen weer helemaal opgebouwd. Waarom? Tja ... wederopbouw gaf de burger moed.

Dus, wij naar binnen.

De kerk zelf, daar zijn we niet uitgebreid in geweest. Het is op zich ook niet zo'n heule mooie kerk. Maar de belangrijkste reden dat we die voorbij liepen was dat de beklimming van de toren nét begon.

Een tour met een gids. En we wilden mee.

Hoogtevrees heb je minder snel, in zo'n smalle trappenkoker. Je ziet namelijk geen diepte of hoogte. Daar heb je meer last van engtevrees, en dat heb ik dan gelukkig weer niet.

Op de eerste etage, dat is al erg hoog, hingen drie forse klokken. We mochten er zelfs op slaan! Heel Rotterdam in de war! Want we sloegen natuurlijk niet netjes drie slagen, maar we sloegen zo maar wat.

'Geeft niks.' zei de gids.

En wéér hoger, was het carillon. Zo'n dikke rol, die ronddraait, en dan komt er een muziekje uit. Wat de hele stad hoort. Ook daar zette de gids hem op verzoek even voor ons aan. Hij deed nergens moeilijk over. Haha, toffe man.

En dan ... nóg hoger!

Tadaaaa!!

Vlák onder de hemel zit je dan! Met alleen maar een bolle blauwe koepel boven je. En oja, ook al die wolkenkrabbers (die soms nóg hoger zijn trouwens) om ons heen.

Wat een uitzicht! En bijzonder genoeg ook hier amper hoogtevrees. Alleen maar genieten van de mooie stad, en de brede Maas die je verderop ziet stromen.

Je kijkt zó op de kerk.

Echt mooi. Ik zou het zeker doen als je gelegenheid hebt, op een heldere dag.

Vervolgens liepen we over de markt. Eérst wilde ik graag naar de tweedehands boekenkramen. Zoonlief stond geduldig te wachten. Ik moet dan écht al die boeken bij langs, maar kan snel screenen.

Mooie boeken gevonden. Vier stuks. Die vervolgens óók nog in zijn rugzak mochten!

Dan de food afdeling. Dat vinden we allebei leuk.

Weer iets verderop is een bandje aan het spelen. Alleen maar slagwerk. Bob haalt een bakje kibbeling en ik ga er even bij zitten. Dat is toch wel een mooi stadsgevoel, al die drukte en gezelligheid, en ál die mensen.

Gewoon, lekker op de stoep zitten, vis eten en naar een vrolijk bandje kijken. Nee, dat doen we in Punthorst eigenlijk niet.

En we zijn er nog niet.

Want Bob heeft nóg een plan ... een vriend uit zijn jaarclub, werkt in een stadstuin-winkel. Het is de winkel Stek, aan de Nieuwe Binnenweg. Een piepklein tuincentrum, vól tuinspullen, met zelsf nog een tuintje erachter, voor buitenplanten..

Kijk maar hier 

Bijzondere zaden, voor als je een héél bijzondere plant wilt opkweken, binnen.

Al met al hebben we al héél wat kilometers door de stad gelopen, en het is nog ver naar Bobs huis. En ik heb nou niet bepaald wandelschoenen aan.

'Ik bestel wel een scooter.' zegt hij, 'dan heb je écht het stadsgevoel.'

Want dat kan dus. Je bestelt zo'n ding via een app, en dan wordt je geleid naar de dichtstbijzijnde scooter. Die kan je meenemen, met een code, en je parkeert hem weer bij je eindpunt. Tien minuten later is hij alweer weg, door iemand anders meegenomen.

Voor een paar euro, de hele stad door.

Echt leuk, bij je zoon achterop!

Hard gaat het niet, dat kan zo'n ding niet. En het is elektrisch, dus geen lawaai aan je kop. Wat een slimmerd weer die zoiets bedenkt. je zet een stelletje van die dingen neer in de stad en je wordt slapend rijk.

En het is nog duurzaam ook. Veel minder belastend dan auto's. En je ziet nog eens wat onderweg.

 

Het nieuwe katje van Bob en Merel natuurlijk uitgebreid bewonderd. Het is een hele mooie poes, maar lang niet zo onschuldig als ze eruit ziet.

De eerste slijtagesporen zitten op de meubels. Maar ook dat went.

Terug, in de trein .....  is ook weer heel fijn.

Terug naar de stilte. 

Fijn weekend. 🙋