We zijn bijna op de helft van het jaar ... en hoe staat het er voor?
Het lijkt soms misschien alsof Paul en ik hier in Punthorst in een soort vacuüm wonen, alleen met de dieren. En maar kalmpjes-weg ons leventje leiden, hier buitenaf. Maar we zitten niet in een vacuüm. We hebben mensen om ons heen. En er gebeurt heel wat. Soms nemen dingen een onverwachte wending.
Nu, zo vlak voor de Zonnewende, moest ik daaraan denken. Hoe het leven eigenlijk één en al wending is. Alles gaat altijd anders dan je denkt.
Grote belangrijke wendingen. Maar ook de gewone kleine.
Zo nam ik mij voor, begin januari, om een tijd lang niks nieuws te kopen. Dat lukte één maand, en toen een tweede, en het werd toen eigenlijk al een gewoonte. Een soort sport. Heb je wat nodig? Eerst kijken of het tweedehands kan, of ruilen, of zelf maken.
Toen kwam Corona ertussen. En heb ik er eigenlijk niet meer zo aan gedacht. En toch is het onbewust nog steeds een gewoonte, om niks nieuws te kopen. Alleen toen in de Hema, haha, omdat het zo treurig was in die Hema!
Maar vandaag ging ik voor de bijl. Ik kocht een totaal overbodig iets, splinternieuw, in de Blokker. Waar ik eigenlijk kwam voor een ramenspons en zeem. Maar die waren er niet want de Blokker was bijna leeg. Ze houden ermee op en alles werd verkocht met 75 % korting. De winkel was bijna leeg.
En daar wordt je hebberig van, van zo'n bijna lege winkel. Ooh ... alles is al bijna op .... snél nog iets meegraaien!!
Nou lagen er vooral nog prullen, maar ergens achteraan zag ik een etagère met kippetjes en konijntjes. En, je snapt het al, die staat nu dus hier. Waarmee ik maar wil zeggen dat je soms van allerlei heldhaftigs van plan bent, maar dat je ook maar gewoon een mens bent.
Waardoor je dan ineens een totaal overbodige etagère in je kast hebt staan. Haha, maar leuk is hij wel!
Maar verder wordt het een gewoonte. Geen bloemen gekocht, maar geplukt. Geen nieuwe vaas gekocht, maar eentje gescoord bij de Kringloper.
De economie helpen, doe ik dan liever door diensten te kopen. Zoals een keer uit eten. Weer eens naar de kapper. Een online cursus volgen. Hulp inhuren bij het hooien. 🚜😊
Het jaar neemt weer een wending. Wij draaien op ons stukje aarde vanaf morgen weer langzaam iets van de zon af, in plaats van er naar toe. De spurtgroei van de natuur neemt af. Vakanties beginnen.
Drie heerlijke zomermaanden in het verschiet!
Die vandaag goed begonnen, met leuk bezoek, en we werden getrakteerd op een schaal heerlijke asperges! Hahaha, nee écht niet op het blog gelezen, gisteren, maar gewoon, toevallig!
Ik wens je een fijne zomer-zonnewende! 🌞🌞🌞🌞🌞
.jpeg)
.JPG)
4 reacties:
Op mijn kalender stond vorig jaar: Er zijn van die dingen waar je aan moet wennen. Vaak zijn dat wendingen.
Fijne zondag, Johanna
Dat is hier reeds enkele jaren (intussen!) een gewoonte, Clarien.
Gelukkig voor de economie reageren andere mensen anders, en kopen wel...
Geniet van de 'juniwende' !
Lie(f)s.
Het zal wel een oergevoel zijn dat je kooplust aanwakkert op het moment dat iets aangeboden wordt met hoge korting, of als (de suggestie gewekt wordt dat) iets schaars is. En het is niet geslachtsgebonden weet ik onderhand; mannen en vrouwen zijn er beide mee behept. Een oud-collega van me was bereid om kilometers om te rijden als de benzine ergens anders een (fractie van) een cent goedkoper was en als hij iets kon krijgen waarop een forse korting zat, dan besteedde hij er zonder morren een of meer uren aan om het te krijgen. De bereidheid om een tientje uit te geven teneinde een rijksdaalder te verdienen was bij hem uitzonderlijk groot.
Tijdens mijn militaire diensttijd hadden wij koks, bij toerbeurt, de taak om bij de uitgiftebalie te staan en het eten op te scheppen. Op het moment dat je liet merken dat iets krap was, wilden de manschappen altijd meer dan je opschepte. Zelfs als het andijvie was, dat de bijnaam 'camouflagenetten had. Om welke reden dan ook, maar andijvie en spinazie waren weinig populaire groenten. Nou kan ik me bij de spinazie wel iets voorstellen. De bereiding ervan was gericht op het vakkundig verklooien van de groente. Het werd een groenige drab die mij, -ik houd van spinazie-, altijd deed denken aan iemand uit mijn lagereschooltijd die we "Berendjanpoepgruun' noemden. Hoe de jongen aan die bijnaam kwam is mij onbekend, maar bijnamen hebben vaak een schimmige oorsprong. Een klasgenoot uit die tijd werd altijd 'sjoefie' genoemd. Ook nooit geweten waarom en tijdens een reünie in 2009 heb ik hem gevraagd hoe hij aan die naam kwam. Bleek dat zijn jongere broertje hem altijd zo noemde en die naam was blijven hangen. Zo werd dat raadsel na 60 jaar opgelost.
Ik had muj ook niet kunnen beheersen en de etagere gekocht, ziet er schattig uit. Als ik iets leuks kan kopen met een fikse korting, ben ik altijd dubbel zo blij met mijn aankoop. Of het nu nieuw of tweedehands is. Iets van de jagers-verzamelaars is ook nog steeds in ons.
Een reactie posten