Lang verhaal op maandag.

on maandag 29 juni 2020






Ons zitje is al vier keer van plaats verwisseld dit seizoen. En nu staat het dus weer hier, tussen het huis en de paardenstal. Eigenlijk staat het daar nogal in de loop.

'Zitje' is trouwens een groot woord voor vier klapstoelen en een houten krukje. Een echte zithoek voor buiten hebben we nog steeds niet. Want we weten nog steeds niet wat de beste plek is, en wat het dus moet worden. Vorig jaar hadden we de ideale plek gevonden, dachten we, in de achtertuin. Maar ja, het was wél onder de eiken.

En dat kan nu dus weer niet, met steeds die rupsen. Nou ja, het heeft ook geen prioriteit, dat zitje. Ooit komt er vast een goeie plek voor, en een leuke tafel en een paar lekkere stoelen. En tot zolang sjouwen we de klapstoelen dan maar gewoon van hot naar her 😊 

Na de huishoudelijke ochtend was er een heerlijke tuinmiddag, met een koel briesje, licht bewolkt, en af en toe een spatje zon. Géén spatje regen helaas, dat niet.





Ik heb mezelf in de nek gepakt en heb de bessenhoek aangepakt. Dat was een echte uitstel-klus. Elke dag kon ik wel 90 redenen verzinnen waarom er géén tijd was voor die bessenhoek.

Want oh wat was die verwaarloosd. De druivenranken slierden over de grond, aardbeien werden overwoekerd door hondsdraf (zeg maar liever hondsGALOP!), de rabarber lag slap voorover op de grond, het pad was onzichtbaar door kweekgras en ander groen spul ...

.... enzovoort, enzovoort ...

En dan loop je daar steeds met een grote boog omheen.

Maar vandaag is alles aangepakt. Eerst die druiven, een paar spandraden spannen en hopla de ranken eromheen slingeren. Vastmaken met wat touwtjes. Dan de hondsdraf met straffe hand uitrukken, lange lange slierten waren het. En het luchtje .... yek! .... zó vies! Hoewel het een zeer heilzaam kruidje is, dat wel.

De bessen gesnoeid en opgebonden. Frambozen dito.

De rabarber met een laag mulch weer op z'n plek geduwd. En twintig appelboompjes die stonden te verpieteren in potten, die zijn op een rijtje netjes tussen de bessen geplant.

Nou, het viel eigenlijk erg mee. Nu nog wat regen erop graag!😅



 


Verder heb ik kooltjes verspeend.

Nu nog?

Ja want het zijn de winterkolen. Elk jaar doe ik het eigenlijk fout, ik zaai de kolen altijd veel te vroeg. Dan plant je ze in april op de tuin, en heb je in juli al je kolen klaar. Allemaal witte kolen en rode kolen en boerenkool en noem maar op.

En daar zit je helemaal nog niet op te wachten, in juli. Want dan is er zat zomergroente.

(Paul zegt nét dat hij er ook in de winter niet op zit te wachten 😄😄 ... maar wacht maar af wat voor lekkere dingen we dan met die kolen gaan maken!)

Dus dit jaar heb ik zo lang mogelijk gewacht, tot nét voor de langste dag, en toen nog twaalf bakjes kolen gezaaid. Alle soorten die ik had. En die zijn nu dus verspeend.






En dan .... nog even over dat zuurdesem. Ik heb het zuurdesembrood dit keer iets anders gebakken dan normaal. Lees maar even mee.

Op dinsdag was de starter gemaakt. Met een paar eetlepels roggemeel en dito water, goed roeren. Elke dag is daar wat water en meel bij geroerd, en elke dag gaat het wat meer borrelen. Dan moet je dus schatten, wanneer het klaar is.

Dat hangt af van je meel, van de warmte in je keuken, van hoeveel gisten er is jouw keuken rond dwarrelen, en meer factoren. Maar als het een paar uur na het aanvullen echt goed borrelt, en wat zurig ruikt, is het goed. Bij mij was dat op de vijfde dag.

Ik had gisteren een goed borrelde starter, een ruime kop vol. Zo 200 ml. Genoeg basis voor een brood. Er ging dit keer 300 gram roggemeel en 300 ml warm water bij, en dan weer zo warm mogelijk wegzetten, een halve dag en nacht.

Vanochtend was het geheel mooi gerezen, en heb ik er eerst drie eetlepels vanaf genomen als nieuwe starter. Daar gaat dan weer wat meel en water bij, en zet je weer weg in een schoon potje. Toen heb ik 200 gram bloem gemengd met een ruime eetlepel zout, en dat bij het gerezen beslag geroerd. Goed mengen.

Het was een gok, want er was in verhouding véél water in dit deeg. Maar omdat ik het wat vochtige Allison brood erg lekker vind, wilde ik dat eens proberen. Het deeg is te dun om te kneden maar dat hoeft ook niet. Ik heb in een gietijzeren pan een stuk keukenpapier gelegd en daar het deeg in ge'goten' en het weer laten rijzen. Tot het tweemaal zo groot was. Dat duurt wel een paar uur.

(och ja hieronder zie je allerlei dingen, maar ook die pan met deeg, nog ongerezen)






De pan met het gerezen brood is in een NIET voorverwarmde oven gegaan. Dat was per ongeluk, maar werkte dus goed! De oven ging op 220 graden (heter wil onze kleine oven niet) en na een half uur het deksel van de pan en nog een kwartier bakken.

Heel bijzonder ... het is een heerlijk brood geworden! Zelfs Paul vind het erg lekker terwijl hij niet zo van desembrood houdt. Maar dit brood is veel malser dan normaal zuurdesembrood, en dat maakt het denk ik ook goed verteerbaar!

Een blijvertje dus, dit brood! Met méér water. Het schijnt ook gezonder te zijn, maar dat moet je maar googlen.

Pffft wat een verhaal.

Alles op een net rijtje inclusief ingrediënten en werkwijze doe ik binnenkort!

Om vier uur kwam Editha! Inspiratie uurtje! We nemen onze week door en ook onze plannen. Wat betreft onze 'kruiden-almanak', we gaan gewoon beginnen met goed bij houden wat we nu zoal al maken. Want dat is al heel wat. Zo ben ik op het moment onder anderen bezig met een kruidenzalf tegen eczeem.

Met goudsbloem, kleine brandnetel, en blaasjeswingerd.







Nou ja dat wil zeggen, die wingerd (Ballonplant)  ...... die zit nog in het zakje! Die moet nog worden gezaaid! Haha maar dan ben je er dus al wel mee 'bezig'!😊

Nou tijd om te stoppen.

Oh nog één ding ... over stokrozen. Heeft een van jullie die wel eens op een vaas gezet? Ik vond ze zo mooi vanmiddag, en dan word je hebberig. Dan laat je die mooie plant niet gewon buiten staan, waar hij mooi bloem voor bloem kan bloeien ......


 



....... maar dan pluk je er een af en zet hem binnen, in een vaas.

In de hoop dat hij binnen ook mooi van onder naar boven één voor één zijn bloemen laat bloeien. Maar voor hetzelfde geld vallen al die bloemen er gewoon af. Ik heb geen idee eigenlijk.

Nou afwachten maar. Nu is het in elk geval nog steeds erg mooi!







3 reacties:

Lies zei

Zo blijven we bezig, Clarien…
Héél schoon brood!
Heel decoratief, je stokroos. 'k Heb 'm dit jaar voor 't eerst gezaaid, en hij staat nu slechts een kleine meter hoog. 'k Ben altijd ietsje later, met alles...
Lie(f)s.

Anoniem zei

Wij wonen nu twaalf jaar op de boerderij en we slepen nog steeds met stoelen om ergens in/uit
de zon te zitten. Gewoon meerdere plekjes creëren waar je kunt zitten is het beste. Gelukkig hebben
wij een grote walnotenboom waar we veel onder zitten. Die had ik zelf geplant toen we hier kwamen
wonen en ik ben daar nog steeds super blij mee

Hilde zei

Wat een fijn gevoel zal dat zijn, zo'n afgeronde uitstel klus! En een stuk tuin 'herwonnen'.