In Bussum, jaren geleden alweer, deden we het regelmatig. Een dagje 'wildplukken'.
In het bos en op de hei, maar ook, vooral, gewoon tussen stoeptegels, in straten en langs wegen, groeien de meest mooie, eetbare, en soms geneeskrachtige kruiden.
Thuisgekomen maakten we daar allerlei gerechtjes van. Ja hoor, tuurlijk. Eérst wassen. 😊
Nou, vandaag gingen we hier in Punthorst aan het wildplukken! Tijdens de inloop vanochtend zochten we naar jonge dennentoppen. (In het najaar worden deze boompjes allemaal weggehaald, dus, don't worry, geen schade.)
Na de wandeling volgde de workshop. Iedereen maakte een flinke pot vol, met mooie dennensiroop. Het is erg simpel om te maken. Binnen een kwartier heb je je pot gevuld. Maar dan, daarna, moet je wel geduld hebben.
De geneeskrachtige stoffen worden door de suiker in een langzaam tempo uit de jonge dennentoppen gezogen. Het duurt ongeveer drie maanden voordat je echte werkzame siroop hebt.
Jan zocht het even op, wat de siroop nou precies voor werking heeft .....
...... lees maar ....
Wij hadden altijd een paar potten in de kast staan. Je moet het donker bewaren. En in september, als bij onze kinderen de eerste griepklachten kwamen, of keelpijn, kregen ze deze siroop. Flink gorgelen, en wég klachten. Echt waar!
En verder is het ook gewoon een leuk werkje om te maken, met een groep. Heel makkelijk. En je kunt erbij kletsen. En andere tips en weetjes uitwisselen.
Zo had Janny een recept meegenomen voor het maken van een doodsimpel wasmiddel.
Wat je nodig hebt? As.
AS!!
Meer niet!
😊😊
Ik heb het al wel eens gemaakt, nou ja, zoiets, en als er dit jaar as overblijft na de bemesting, dan ga ik het komend najaar weer maken.
De geur was verrassend lekker! De geur van die opgeloste as, dus. Je kunt het je misschien niet voorstellen, maar die rook naar ouderwetse zeep! En naar de lakens van oma, die nog met groene zeep waste.
Na de inloop, op weg naar huis, zag ik dat de buurkinderen ook aan het zaaien zijn geweest. Erg leuk, zo'n tafeltje! Ik heb de drop-plant meegenomen.
Ik laat het even zien. Misschien een idee als je zelf jonge kinderen hebt, die zich misschien vervelen. Zet ze aan het zaaien en stekken!
Vanmiddag. De schone kas - alle plakkerige witte vlieg is gelukkig verdwenen - nodigde uit om weer wat te gaan zaaien. Blijf zelf ook vooral aldoor zaaien, kleine beetjes, als je een tuin hebt. Dan hou je steeds verse aanvoer.
Als je alleen in het vroege voorjaar zaait, dan is midden in de zomer ineens je tuin leeg .... dan is er ineens geen sla en vers kruid meer te bekennen ....
Nog benieuwd naar kuiken Wuik? Hoe het met hem gaat?
Kijk wat een mooi haantje het is geworden! Het pleeggezin is inmiddels ontbonden. De moeder heeft de kuikens verlaten. Maar Wuik .... ontfermt zich nog steeds over zijn ene pleegzusje. Ze zijn onafscheidelijk!
..... en de drie sneeuwvlokjes gaan al slapen .....
4 reacties:
Boeiend/leuk log weer, Clarien.
Lie(f)s.
Ohhhh, Wuik is prachtig!
Gr. Veronique.
Vooropgesteld, ik ben gek op heide en kan mateloos genieten van de bloeiende heide. Het is zelfs zo dat een zomer voor mij geen echte zomer is geweest als ik de hei niet heb zien bloeien. Tot ruim 20 jaar geleden kwam daar ook nog de geur van bloeiende hei op een warme augustusdag bij, maar doordat bij een ernstig ongeval mijn hoofd nogal geklutst is, ben ik vrijwel al mijn reukvermogen kwijtgeraakt. Lastig, maar er valt mee te leven en soms kun je dat nadeel omzetten in een voordeel. Ik wil maar zeggen; er bestaan echt stinkwerkjes.
Maar om even terug te kopen op de hei; heide is in wezen ook een cultuurlandschap dat goed onderhouden moet worden omdat het anders zal 'verbossen'. De dennenboompjes, allemaal zaailingen, die dit najaar gerooid zullen worden, zijn 'slachtoffer' van het heidebeheer. Het is een keuze en ik vind het een goede keuze, maar in wezen valt in dit geval wat af te dingen op de term natuurbeheer.
De dennensiroop kun je, begrijp ik, het beste maken in donkere potten. Verkleurt het alleen maar als je het 'in het licht' bewaard, of breekt dan ook de werkzaamheid af, vraag ik me af. Ik ken het spul niet. Van mijn kindertijd niet en van de huidige tijd ook niet. De behoefte eraan heeft zich kennelijk nooit voorgedaan bij mij of mijn directe omgeving, want een ding weet ik vrij zeker: mijn moeder zou het spul wel gebruikt hebben, al miste ze het geduld om het te maken.
Als ik het goed onthouden heb is Wuik de 'verbastering van Wit kuiken en afgaand op de foto is het een stralend witte haan geworden die probleemloos kan figureren in een wasmiddelreclame. Ik kan me al ietsvoorstellen van de bijbehorende slogans.
Een (stadse) vriendin van me zei eens tegen me: "huh? Eet jij groente uit je eigen tuin?? Ik zou niet durven. Ik zou bang zijn dat ik mezelf zou vergiftigen ofzoiets. Ik laat dat liever over aan de supermarkten enzo!"
Ik moest daar verrast om lachen, want ik zie dat eerder omgekeerd.
Ik weet waar mijn sla gestaan heeft, maar dat kan ik niet zeggen van de voorgesneden rucola in plastic zak die ik uit de schappen haal!
Toch, als ik berichtjes van je lees over wildplukken,.. bekruipt mij eenzelfde achterdocht. Bijna een soort ongeloof: Hoe kan het nou dat je planten en bloemen kunt eten die je nog nooit in een commerciele supermarkt hebt gezien?
Haha, onzinnige achterdocht natuurlijk.
Tijd voor wat experimentjes, dit jaar! En wellicht mee op zo'n gezellige pluktocht.
Een reactie posten