En zo zit aan een verlies soms ook een goeie kant. Bella heeft besloten dat ik nu haar 'kudde' ben, en ze is ineens heel tam en makkelijk in de omgang geworden. Heel lief, maar ook lastig. Als ze bij het hek geweest is en het weiland weer in gaat, kijkt ze steeds achterom.
'Kom je nou?'
Want ik moet dan mee. Grazen. En liggen en herkauwen.
Nou ik dacht het niet. Ik heb wel wat anders te doen. En gras lust ik ook niet.
Vanmiddag hadden we een leuk uitstapje. Niks met koeien of planten, maar met wijn. Een wijnproeverij was het. Vlak in de buurt. Dat was ontdekt door Sascha en Pieter, toen ze een paar weken geleden op onze dieren pasten. Zij hebben oog voor zoiets.
In de Kasteelhoeve in IJhorst zit een wijnhandel met een proeverij, waar we vandaag vele wijnen hebben geproefd.
Lekker natuurlijk, maar ook boeiend. De gastvrouw vertelde allerlei weetjes over wijn. Over de druivensoorten en hoe het kan dat een wijn soms naar kokos smaakt ... bijvoorbeeld. Ook hele simpele tips had ze. Een fles rode wijn aangebroken? Waar bewaar je die het beste?
In de koelkast dus. Nou, nooit geweten. Ik zet zo'n fles in een kastje.
En tot slot, mooie beelden weer vanavond vanaf de Dam, waar dappere en soms beverige oude mensen hun verhalen delen, via kinderen en kleinkinderen.
Een indrukwekkend einde van de week.
Nou, rust lekker uit morgen, en dan op .... naar een nieuwe mooie mei week! 🌞💧🌼
😊
4 reacties:
Zaad van Afrikaantjes dat je in je hand houdt? Volgens zeggen zijn Afrikaantjes een probaat middel tegen aaltjes, en dan bedoel ik niet de paalzit(s)ters, al weet ik ook niet meer welke aaltjes ermee bestreden kunnen worden.
Tja, een koe is een kuddedier blijkt maar weer, ondanks dat er al zoveel andere eigenschappen ingefokt zijn als je het vergelijkt met het oorspronkelijke oerrund. "Die Genetiek ändert man nicht" was lang geleden eens het antwoord van een bioloog van Duitse origine, op een vraag van mij over het broedgedrag van een kwartel. Het blijkt dus ook op te gaan voor koeien en waarschijnlijk voor alle levende have.
Vanavond ook gekeken naar de dodenherdenking op TV. In mijn geval naar die op de Waalsdorpse vlakte. Op een of andere wijze kan ik niet tegen het massale karakter van de herdenking op de Dam. Misschien ook ingegeven door het feit dat bik nooit uit vrije wil naar Amsterdam zal gaan. Voor mijn werk moest ik er met grote regelmaat zijn en toen een zus van me er nog woonde ging ik ook regelmatig naar haar toe. Maar sinds er niet meer woonde kwam ik er nooit meer. De afkeer van die stad is kennelijk al gevormd in mijn kinderjaren heb ik van mijn vader begrepen.
Buiten dat, mijn voorkeur voor de Waalsdorper Vlakte heeft ook met mijn militaire diensttijd te maken. Ik was gelegerd in Leiden en dan gingen we daar vaak oefenen en met enige regelmaat werden we dan langs de herdenkingsplaats geleid. Dat heeft op destijds, als twintigjarige veel indruk op me gemaakt. Ik houd van het eenvoudige en eerlijke karakter van die herdenking. Iets wat ik mis met al die hotemetoten op de Dam.
Ik wens iedereen een mooie bevrijdingsdag.
Je glimlach (1ste foto!) ontwapend, Clarien, alles en iedereen...
Fijne zondag,
Lie(f)s.
Ja, als er ergens een deur dicht gaat dan gaat er een raam open. Ik zie jou al grazend naast Bella :-) Die heel oude broze mensen op de Dam gisteravond: och, ik hield het niet droog. Hun groepje wordt steeds kleiner, maar het verschrikkelijke mag nooit vergeten worden.
2.000.000 pagevieuws ! GefeLIESiteerd, Clarien !
Een reactie posten