Hoe snel je kan wennen aan het volgen van een blog, realiseer je je pas als iemand ermee stopt.
Al een jaar of twaalf volg ik met name twéé bloggers, 'Farmama' en 'Soulemama'.
Een aantal jaar geleden hield Farmama er abrupt mee op. Ik mis haar boerderijblog nog steeds. Al zit ze nu op Instagram ... maar pffffff ..... Instagram. Je gaat geen foldertjes doorbladeren als vervanging van een goed boek, toch?
En nu, mijn tweede inspiratiebron ... 'Soulemama' .... is ook gestopt. Een paar weken geleden. Weg! Bloggers zijn 'dinosauriërs' zegt ze. Ouderwets.
Maar ik ken haar huis, haar moestuin, haar gezin en haar dieren alsof het mijn buren zijn. Al woont ze dan in Maine, in de States.
Inspirerende schijfsters waren het. En ze waren met precies dezelfde dingen bezig als ik. Dat schept een band. Mede door hun, zitten wij nu hier op de boerderij. Meelezen met anderen, kan je nét dat zetje geven, om de stap te zetten naar je droom.
Gelukkig .... is er nóg een heel bijzondere blogger, die ik volg. En zij schrijft elke dag en elk uur en elke seconde de meest fabelachtig mooie blogs.
Moeder Natuur
En je hebt er geen laptop of smartphone of niks voor nodig! 😊
.jpeg)
.JPG)
8 reacties:
Spijtig voor jou voor die twee, Clarien, gelukkig is er die 'ene' !
Lie(f)s.
Clarien, dat deel ik met jou: Moeder Natuur, elke dag (en nacht) bron van rust, geluk, verwondering en inspiratie.
En jou blijf ik volgen hoor!
Liefs,
Jeanneke.
Dus waag jij het niet om te stoppen ;-) Ik volg jou ook al heeeel lang!!!
Oh, ik vind het ook zo erg als iemand stopt. Net alsof je een vriendin verliest terwijl je er niets aan kan doen. Soms "vind" ik een blog en ga dan in het archief terug naar het begin en lees alles, net als een boek.
Hoi Clarien, Wat is dit herkenbaar. Dat je mensen die je niet kent zo kan gaan missen is wat mij betreft een van de belangrijkste menselijke eigenschappen: verbondenheid want we zijn allen gemaakt van het zelfde sterrenstof. Met groeten Ton
Ook hier ervaar ik dat als een gemis, vreemd eigenlijk.
Ik had dat bij de gulle aarde, boem pats weg nooit iets laten weten dat ze er mee stoppen.
Of een andere manier bv instagram maar dat is heel iets anders en kort.
Maar ja zo is het leven, er komt wel weer iets anders voor in de plaats.
En soms vervlakt mijn aandacht ook en verschuift naar iets anders.
Je hebt een leuke blog.
Hahaha, folders ipv goed boek. Geweldige vergelijking! Je hebt zeker gelijk, dat een aantal bloggers *kijkt veelbetekenend naar Clarien* heel inspirerend kunnen zijn. Afstand speelt gelukkig geen rol om mee te leven met de belevenissen van andere mensen. Bloggen blijft leuk!
Wat naar voor je. Twee inspiratie bronnen kwijt en dat na zoveel jaar. Soms stoppen ze even en dan kriebelt het weer en gaat een blogger toch weer verder. Soms vind ik ze onder een andere naam terug. Maar jammer is het. Wat jij zegt is waar. Wij leven mee met jouw wel en wee. Ik geniet enorm van je blog. En toch..als het jou niet meer past, dan is dat zo. Al hoop ik dan wel op een duidelijk afscheid. Voorlopig hoop ik vooral dat je doorgaat. Dankzij jou heb ik voor het tweede jaar een moestuintje en we genieten er met volle teugen van! Liefs Mireille
Een reactie posten